en verf-afbrander of een pikhouweel! minstens..
ik denk dat ze het daar mee gedaan hebben.
tenminste zo ziet het er uit.
alsof iemand met martelwerktuigen mijn gezichtje heeft bewerkt.
kan niet anders.. dit is zwaar materieel geweest. groot geschut.
In de schoonheidssalon hebben ze hier overgens heel andere benamingen voor,
als ze er eerlijk op zouden zetten wat ze daadwerkelijk met je uitvoeren wil niemand meer,
blijven de stoelen en dus ook de kassa leeg.
niet goed voor de economie.
niet goed voor het kapitalisme van Nederland.
daarom geven ze de ruwe werkwijze zachte woorden mee.
ze noemen het polijsten.
en wat doe je als zelfstandige vrouw van deze tijd,
jawel.. je laat je gezicht..
polijsten.
Bij de minste of geringste onzuiverheid ren je
op je Louboutin's (of je laat je rijden) naar de dichts bijzijnde specialist,
strijkt snel je Karen Millen jurkje glad en zet je meest ernstige gezicht op oneindig en je schrijd naar de 'service desk'.
Je stapt zelfbewust naar het popje achter de 'service desk' en kijkt haar ernstig aan..
je ziet haar ogen over je gezicht dwalen,
en precies daar, links onder bij je kin blijven haar ogen even hangen.
Ook het popje achter de balie zet nu haar alle ernstigste gezicht op..
niet te ernstig want haar gezicht moet ten alle tijden recht en uit de plooi blijven.. rimpel vrij
want zo zien we het graag..
en ze zegt op gepaste toon "ik haal er even een specialist bij"
want daar zijn we gek op
specialisten, specialiseren..
speciaal zijn en het liefst in iets specifieks.
niet iets gewoons natuurlijk.. gewoontjes is voor brabant
daar doen ze gewoontjes want gewoontjes dat vinden ze al gek genoeg.
hier in de randstedelijke conterijen gaan we naar de specialist.
en ik ging dus naar de specialist op het gebied van speciefieke onzuiverheden in het gelaat.
voor de niet randstedelijke onder ons..
ik had een puistje.
kan iedereen over komen
maar niet nu..
het mag me altijd over komen maar niet nu
niet nu ik over 2 dagen jarig ebn en
moet stralen op een gala in New York.
(en Holland is toch wel een beetje het Brabant van de wereld, en daar kan ik niets aan doen maar ik hoef er ook niet mee te koop te lopen, in NY hebben ze geen puistjes namelijk, wel veel specialisten.. heeeel veel specialisten)
en ik wil zo graag de mooiste zijn die avond,
en zeker niet het meisje met de onzuiverheden in haar gezichtje.
Ik wil de vrouw zijn waar de mannen hun adem voor inhouden wanneer ik nonchalant voorbij loop, de vrouw zijn die het gesprek doet laten stilvallen bij een zwoele oogopslag, en de vrouw
waarvoor ze hun halzen net even iets lager maken om mijn eau de parfum te kunnen ruiken..
maar vooral, vooral wil ik..
op deze speciale avond
speciaal zijn..
dinsdag, december 14, 2010
vrijdag, december 10, 2010
hard
Altijd vol hoop,
hoop op jou, op liefde
mijn hart,
Het maakt mijn hart zoals het is.
mijn warme mooie hart
altijd vol liefde voor jou.
vol hoop,
hoe zeer het ook
deed.
en ik dacht dat ik het inzicht had
maar alles wat ik deed was het lot bedriegen
om bij jou te zijn
en als dit opgeven is,
dan ben ik aan het opgeven
ik geef de liefde op, de hoop op liefde.
op ons
en ik loop weg
weg van jou
en al het mooie wat ik in jou zie
en ik weet dat ik het lot heb bedrogen om bij jou te zijn
en ik zou nooit weglopen voor liefde, ik had altijd hoop in mijn hart
maar ik geef het op omdat het zo kwetst
en het laat me in stukken vallen.
ik loop weg van jou
en al het mooie wat ik in jou zie,
en ik voel weerstand,
ik voel liefde,
ik voel pijn omdat ik opgeef
ik wil niet achterom kijken
niet kwetsbaar zijn
maar jij hebt me geraakt.
en ik bedenk me dat wat ik op geef
niet echt was
ik heb het lot bedrogen om bij jou te zijn
mijn hart gegeven
om bij jou te zijn
de hoop is op, mijn hart blijft leeg achter
gesloten voor meer verdriet en teleurstellibg
voor jou
ik geef op
mijn liefde voor jou
het mooiste wat ik ooit bezeten heb
en het doet pijn
soms is alles niet genoeg
maar ik heb jou liefgehad.
ik heb liefgehad.
ik kan liefhebben.
hoop op jou, op liefde
mijn hart,
Het maakt mijn hart zoals het is.
mijn warme mooie hart
altijd vol liefde voor jou.
vol hoop,
hoe zeer het ook
deed.
en ik dacht dat ik het inzicht had
maar alles wat ik deed was het lot bedriegen
om bij jou te zijn
en als dit opgeven is,
dan ben ik aan het opgeven
ik geef de liefde op, de hoop op liefde.
op ons
en ik loop weg
weg van jou
en al het mooie wat ik in jou zie
en ik weet dat ik het lot heb bedrogen om bij jou te zijn
en ik zou nooit weglopen voor liefde, ik had altijd hoop in mijn hart
maar ik geef het op omdat het zo kwetst
en het laat me in stukken vallen.
ik loop weg van jou
en al het mooie wat ik in jou zie,
en ik voel weerstand,
ik voel liefde,
ik voel pijn omdat ik opgeef
ik wil niet achterom kijken
niet kwetsbaar zijn
maar jij hebt me geraakt.
en ik bedenk me dat wat ik op geef
niet echt was
ik heb het lot bedrogen om bij jou te zijn
mijn hart gegeven
om bij jou te zijn
de hoop is op, mijn hart blijft leeg achter
gesloten voor meer verdriet en teleurstellibg
voor jou
ik geef op
mijn liefde voor jou
het mooiste wat ik ooit bezeten heb
en het doet pijn
soms is alles niet genoeg
maar ik heb jou liefgehad.
ik heb liefgehad.
ik kan liefhebben.
zaterdag, november 06, 2010
hij
slechts in jou
bijzijn onthult
de schoonheid
van liefde
eerlijk puur
ruw en zuiver
gevoed door
verlangen en
gedoofd door
een afstand
opgebloeid door
louter liefde
in ons
beide
verkregen door
jou aanwezigheid
jou liefde
voed en
neemt van
mijn hart
alles dat
jij maakt
van mij
in jou
vragende ogen
je neemt
en geeft
om mij
bijzijn onthult
de schoonheid
van liefde
eerlijk puur
ruw en zuiver
gevoed door
verlangen en
gedoofd door
een afstand
opgebloeid door
louter liefde
in ons
beide
verkregen door
jou aanwezigheid
jou liefde
voed en
neemt van
mijn hart
alles dat
jij maakt
van mij
in jou
vragende ogen
je neemt
en geeft
om mij
donderdag, oktober 28, 2010
antwoorden
issue;
mijn huis zo laten in de staat waarin het verkeerd, of schoonmaken en opruimen.
Het is eigenlijk maar net waar ik naar toe wil
met de beeldvorming van mijn ouders over mij.
de uitkomsten van beide opties zijn zo verschillend dat ik daar goed over na moet denken,
Is het verschil namelijk zo klein
dan maakt het niet uit welke keuze ik maak
en kies ik voor de minst tijd en energie rovende klus,
als ik zo rond kijk in mijn huis is het niet de eerste keer dat ik deze keuze zal maken.
met ogen zo groot en mijn mond open,
alsof ik in een ijswinkel sta en geen keuze kan maken tussen de 100 smaken ijs
die uitnodigend staan opgesteld in de glazen vitrine voor mijn neus,
kijk ik naar de enorme chaos en bende in mijn uhh laat ik me beperken tot de slaapkamer.
Want als ik aan de woonkamer en keuken denk
is het net alsof de juffrouw van de ijswinkel zegt dat ze in het magazijn
ook nog 100 smaken heeft staan waar ik uit mag kiezen.
En daar word je nou net niet meer blij van kan ik je vertellen.
In deze gaat het eigenlijk niet primair om de keuze,
die is snel gemaakt, namelijk me ergens nestelen tussen de chaos,
een boek zoeken dat ik toevallig zo kan vinden
onder de stapel schone roze en rode was op mijn bed.
kopje thee erbij..
Vreemd dat het voor het oog wellicht een zooitje ongeregeld is,
Maar ik verzeker je met mijn hand op mn goede inborst dat ik nooooooit wat kwijt ben,
niet voor lang in iedergeval want ik weet waar alles ligt.
soms zie ik iets niet direct liggen, maar kwijt ben ik het nooit.
iets is namelijk altijd ergens.
ik denk dat mijn brein dusdanig geniaal is dat spullen kleren boeken ect. niet altijd op een vaste plek hoeven te liggen bij mij, stak opgelijnd naast elkaar.
ik heb die structuur nog niet nodig. het gaat goed tot nu toe.
denk ik..
of klinkt dit dan nu als een excusses voor de door mij herhaaldelijk gemaakte keuze om dan bvb nog maar even de was niet op te vouwen..??
okee, terug naar de issue,
het gaat zoals heel vaak in het leven, niet om de keuze maar iets veel belangrijkers.
De uitkomst van de gemaakte keuze;
Dat of mijn ouders trots op me zijn.
En deels op zich zelf dat ze dus ondanks alles mij tot een zelfstandig functionerend en nadenkend individu hebben weten op te voeden.
chappeau!
of dat ze met een afkeurend gezicht door mijn huis lopen,
doodse stilte, slechts een zucht en het getik van mama's hakken
en gepiep van papa's zolen op mijn houten vloer.
Of nog erger, het geluid van papa's zolen op een plakkerige vloer,
ik schiet in de lach bij de gedachten en even bekruipt me de neiging
om met limonade de vloer te gaan dweilen..
aardbeien!!! lijkt me ook nog handig ter bestrijding van de iets wat muffe lucht in huis..
Resultaat; swarte schoenafdrukken op de witte vloer en
zwaar teleurgestelde ouders die voorstellen in de stad een kopje koffie te drinken.
niet zo chappeau!!
okee dat dus... voel je ook de druk?
ik wel dus, heel erg.. al dagen! want ik weet al dagen dat ze komen..
machiavelli scheeft ooit, temidden van de florijntijnse chaos waarin hij toen leefde het volgende
"Mensen laten zich alleen van hun goede kant zien als de omstandigheden daartoe dwingen. Maar zodra iedereen vrij spel heeft en kan doen en laten wat hij wil, zijn verwarring en chaos direct overal troef."
en als machiavelli zich rond 1500 al bewust was van het bestaan van chaos, geeft dat aan dat chaos al zo oud is als de weg naar rome, en dus tot nu toe een niet op te lossen probleem is..
Toch wil ik dat mijn ouders trots zijn,
vooral op zichzelf want ik wil graag de dochter zijn die ze verdienen
dus ga ik nu van mijn huis een mooi opgeruimd schoon kasteeltje maken,
Een luchtkasteel dat wel..
mijn huis zo laten in de staat waarin het verkeerd, of schoonmaken en opruimen.
Het is eigenlijk maar net waar ik naar toe wil
met de beeldvorming van mijn ouders over mij.
de uitkomsten van beide opties zijn zo verschillend dat ik daar goed over na moet denken,
Is het verschil namelijk zo klein
dan maakt het niet uit welke keuze ik maak
en kies ik voor de minst tijd en energie rovende klus,
als ik zo rond kijk in mijn huis is het niet de eerste keer dat ik deze keuze zal maken.
met ogen zo groot en mijn mond open,
alsof ik in een ijswinkel sta en geen keuze kan maken tussen de 100 smaken ijs
die uitnodigend staan opgesteld in de glazen vitrine voor mijn neus,
kijk ik naar de enorme chaos en bende in mijn uhh laat ik me beperken tot de slaapkamer.
Want als ik aan de woonkamer en keuken denk
is het net alsof de juffrouw van de ijswinkel zegt dat ze in het magazijn
ook nog 100 smaken heeft staan waar ik uit mag kiezen.
En daar word je nou net niet meer blij van kan ik je vertellen.
In deze gaat het eigenlijk niet primair om de keuze,
die is snel gemaakt, namelijk me ergens nestelen tussen de chaos,
een boek zoeken dat ik toevallig zo kan vinden
onder de stapel schone roze en rode was op mijn bed.
kopje thee erbij..
Vreemd dat het voor het oog wellicht een zooitje ongeregeld is,
Maar ik verzeker je met mijn hand op mn goede inborst dat ik nooooooit wat kwijt ben,
niet voor lang in iedergeval want ik weet waar alles ligt.
soms zie ik iets niet direct liggen, maar kwijt ben ik het nooit.
iets is namelijk altijd ergens.
ik denk dat mijn brein dusdanig geniaal is dat spullen kleren boeken ect. niet altijd op een vaste plek hoeven te liggen bij mij, stak opgelijnd naast elkaar.
ik heb die structuur nog niet nodig. het gaat goed tot nu toe.
denk ik..
of klinkt dit dan nu als een excusses voor de door mij herhaaldelijk gemaakte keuze om dan bvb nog maar even de was niet op te vouwen..??
okee, terug naar de issue,
het gaat zoals heel vaak in het leven, niet om de keuze maar iets veel belangrijkers.
De uitkomst van de gemaakte keuze;
Dat of mijn ouders trots op me zijn.
En deels op zich zelf dat ze dus ondanks alles mij tot een zelfstandig functionerend en nadenkend individu hebben weten op te voeden.
chappeau!
of dat ze met een afkeurend gezicht door mijn huis lopen,
doodse stilte, slechts een zucht en het getik van mama's hakken
en gepiep van papa's zolen op mijn houten vloer.
Of nog erger, het geluid van papa's zolen op een plakkerige vloer,
ik schiet in de lach bij de gedachten en even bekruipt me de neiging
om met limonade de vloer te gaan dweilen..
aardbeien!!! lijkt me ook nog handig ter bestrijding van de iets wat muffe lucht in huis..
Resultaat; swarte schoenafdrukken op de witte vloer en
zwaar teleurgestelde ouders die voorstellen in de stad een kopje koffie te drinken.
niet zo chappeau!!
okee dat dus... voel je ook de druk?
ik wel dus, heel erg.. al dagen! want ik weet al dagen dat ze komen..
machiavelli scheeft ooit, temidden van de florijntijnse chaos waarin hij toen leefde het volgende
"Mensen laten zich alleen van hun goede kant zien als de omstandigheden daartoe dwingen. Maar zodra iedereen vrij spel heeft en kan doen en laten wat hij wil, zijn verwarring en chaos direct overal troef."
en als machiavelli zich rond 1500 al bewust was van het bestaan van chaos, geeft dat aan dat chaos al zo oud is als de weg naar rome, en dus tot nu toe een niet op te lossen probleem is..
Toch wil ik dat mijn ouders trots zijn,
vooral op zichzelf want ik wil graag de dochter zijn die ze verdienen
dus ga ik nu van mijn huis een mooi opgeruimd schoon kasteeltje maken,
Een luchtkasteel dat wel..
maandag, oktober 25, 2010
gewoon
Ik kijk omhoog
naar de douchekop die zo'n 50 cm boven mijn hoofd hangt
Het is zo'n mooie grote waaruit regen lijkt te komen.
en dat is fijn want regen is onvoorspelbaar, behalve als het uit de douche komt natuurlijk want die zet je gewoon zelf aan en uit maar dat terzijde. ik hou er van.
het is 5 over 8.
meestal sta ik 5 over half 8 onder de douche.
zonder na te denken pak ik vanuit de rechter hoek de prinsessenshampoo..
zoals altijd veel te veel omdat ik anders denk dat er te weinig schuim ontstaat..
dromerig draai ik met mijn vingertoppen cirkels over mn hoofd..
ik denk na, dat doe ik altijd onder de douche.
ik word er helder van, ontspannen leeg.
ik kijk rond en de badkamer is gevuld met stoom,
nevel, het heeft iets spannends..
terwijl ik mij afdroog (links eerst) staat hij vlak achter me. ongezien doemt hij op vanuit het stoom wat zich verzameld heeft in de badkamer. onzichtbaar blijft hij ook wanneer ik zonder nadenken mijn tanden poets eerst onder dan boven. onbewust ben ik van zijn hete adem in mijn nek. het gehijg in mijn oor wanneer ik mijn linker oorbel als eerste in doe blijft onopgemerkt.
de gewoonte.
ik knijp in de tube tandpasta en geniet van het afspattende glazuur.
kauwgomballensmaak!!,
geen wonder dat kinderen van zoetigheid houden! het word ze aangeleerd!
de eerste ochtend dat ik hier stond was ik niet verbaasd over de prinsessenshampoo en teletubbie tandpasta. het was zo. het stond daar en het was goed.
wel had ik me er later over verbaasd dat het me niet verbaasde.
Zo reageer ik dus.. op prinsessenshampoo en teletubbie tandpasta,
op 2 kinderkamers en een speelgoedhoek.. NIET.
waarschijnlijk verguld door dit voor mij ongewone feit.
ik deed iets wat niet in de lijn der verwachting lag.
en dat was fijn, dat ben ik van mezelf gewend,
dat ik ongewone dingen doe dus dit was goed. dit hoorde bij me.
als ik ergens allergisch voor ben is het routine, de gewoonte van dingen.
dat mensen dingen doen omdat ze het altijd zo doen, of omdat ze ,
nog erger, niet eens weten waarom ze het doen. dat is 'de macht' van de gewoonte,
en mijn inziens ben je een sukkel als je je daar achter verschuilt.
geen wonder dat je nooit verder komt in je leven als je, dag in dag uit zonder na te denken of dit is wat je wil, achter het zelfde bureau kruipt!
je bent niet de enige hoor, probeer het eens.
kijk eens naar de onbeschrijfelijke paniek die uitbreekt wanneer je eens achter het bureau van je collega gaat zitten,
of tijdens de lunch een pakje fristie leegtrekt alsof het je eerste drankje in 2 dagen is.
De verbaasde blik in hun ogen zal goud waard zijn..
alle stoppen slaan op hol en ze krijgen het in hun koppie niet voor elkaar ,
totale paniek breekt uit. want dat hoort niet..
Ik zou graag de strijd aan gaan met de gewoonte,
de routine verbreken maar ik ben bang dat het blijft bij net iets te hard rijden,
of een keer te beginnen met het toetje en dan je biefstuk.
ben bang dat het blijft bij de droom om een keer de rotonde links om te nemen,
of het besluit om alleen op zaterdag en zondag te werken,
elke dag jarig zijn behalve op de dag dat je geen zin hebt en wijn bij je ontbijt.
toch ben ik sinds een paar maanden bekend met iets nieuws,
iets dat mijn stoutste dromen overtreft,
een ongekend sterk wapen in de strijd tegen routine en gewoontes.
iets dat alle verwachtingen overtreft.
voor mijn iets weergaloos nieuws. onvoorspelbaar als een regenbui in augustus,
een zonnige dag in december en energiek als de zon.
het enige voorspelbare dat het met zich meebrengt is dat ik gegarandeerd om 22.00
uitgeteld en totaal ship wrecked op de bank plof.
Als Robinson Crusoe na 3 jaar op een onbewoond eiland met als enige gezelschap zijn eerst gevangen visje, of misschien ben ik wel in de staat van het eerst gevangen visje
van robinson na 3 jaar. ik weet het niet..
ik lig daar alsof ik 3 marathons gelopen heb maar ik voel me top,
voldaan en uiterst gelukkig.
en ik voel mn lichaam niet meer..
ik zit onder het eten, en het huis ligt vol speelgoed.
als ik op de bank plof prikt de controller van de WI in mn rug
en trek ik de roze prinsessendeken over mn vermoeide voeten.
Ik geniet van de serene rust en kijk naar de maan..
fijn dat sommige dingen het zelfde zijn, er altijd zijn, ook al zie je soms niet.
ik verlang naar een kleine gewoonte, die er nog niet zo lang geleden in is geslopen,
gewoon naast de zelfde man te kruipen,
waar ik al een tijdje buitengewoon gek op ben.
naar de douchekop die zo'n 50 cm boven mijn hoofd hangt
Het is zo'n mooie grote waaruit regen lijkt te komen.
en dat is fijn want regen is onvoorspelbaar, behalve als het uit de douche komt natuurlijk want die zet je gewoon zelf aan en uit maar dat terzijde. ik hou er van.
het is 5 over 8.
meestal sta ik 5 over half 8 onder de douche.
zonder na te denken pak ik vanuit de rechter hoek de prinsessenshampoo..
zoals altijd veel te veel omdat ik anders denk dat er te weinig schuim ontstaat..
dromerig draai ik met mijn vingertoppen cirkels over mn hoofd..
ik denk na, dat doe ik altijd onder de douche.
ik word er helder van, ontspannen leeg.
ik kijk rond en de badkamer is gevuld met stoom,
nevel, het heeft iets spannends..
terwijl ik mij afdroog (links eerst) staat hij vlak achter me. ongezien doemt hij op vanuit het stoom wat zich verzameld heeft in de badkamer. onzichtbaar blijft hij ook wanneer ik zonder nadenken mijn tanden poets eerst onder dan boven. onbewust ben ik van zijn hete adem in mijn nek. het gehijg in mijn oor wanneer ik mijn linker oorbel als eerste in doe blijft onopgemerkt.
de gewoonte.
ik knijp in de tube tandpasta en geniet van het afspattende glazuur.
kauwgomballensmaak!!,
geen wonder dat kinderen van zoetigheid houden! het word ze aangeleerd!
de eerste ochtend dat ik hier stond was ik niet verbaasd over de prinsessenshampoo en teletubbie tandpasta. het was zo. het stond daar en het was goed.
wel had ik me er later over verbaasd dat het me niet verbaasde.
Zo reageer ik dus.. op prinsessenshampoo en teletubbie tandpasta,
op 2 kinderkamers en een speelgoedhoek.. NIET.
waarschijnlijk verguld door dit voor mij ongewone feit.
ik deed iets wat niet in de lijn der verwachting lag.
en dat was fijn, dat ben ik van mezelf gewend,
dat ik ongewone dingen doe dus dit was goed. dit hoorde bij me.
als ik ergens allergisch voor ben is het routine, de gewoonte van dingen.
dat mensen dingen doen omdat ze het altijd zo doen, of omdat ze ,
nog erger, niet eens weten waarom ze het doen. dat is 'de macht' van de gewoonte,
en mijn inziens ben je een sukkel als je je daar achter verschuilt.
geen wonder dat je nooit verder komt in je leven als je, dag in dag uit zonder na te denken of dit is wat je wil, achter het zelfde bureau kruipt!
je bent niet de enige hoor, probeer het eens.
kijk eens naar de onbeschrijfelijke paniek die uitbreekt wanneer je eens achter het bureau van je collega gaat zitten,
of tijdens de lunch een pakje fristie leegtrekt alsof het je eerste drankje in 2 dagen is.
De verbaasde blik in hun ogen zal goud waard zijn..
alle stoppen slaan op hol en ze krijgen het in hun koppie niet voor elkaar ,
totale paniek breekt uit. want dat hoort niet..
Ik zou graag de strijd aan gaan met de gewoonte,
de routine verbreken maar ik ben bang dat het blijft bij net iets te hard rijden,
of een keer te beginnen met het toetje en dan je biefstuk.
ben bang dat het blijft bij de droom om een keer de rotonde links om te nemen,
of het besluit om alleen op zaterdag en zondag te werken,
elke dag jarig zijn behalve op de dag dat je geen zin hebt en wijn bij je ontbijt.
toch ben ik sinds een paar maanden bekend met iets nieuws,
iets dat mijn stoutste dromen overtreft,
een ongekend sterk wapen in de strijd tegen routine en gewoontes.
iets dat alle verwachtingen overtreft.
voor mijn iets weergaloos nieuws. onvoorspelbaar als een regenbui in augustus,
een zonnige dag in december en energiek als de zon.
het enige voorspelbare dat het met zich meebrengt is dat ik gegarandeerd om 22.00
uitgeteld en totaal ship wrecked op de bank plof.
Als Robinson Crusoe na 3 jaar op een onbewoond eiland met als enige gezelschap zijn eerst gevangen visje, of misschien ben ik wel in de staat van het eerst gevangen visje
van robinson na 3 jaar. ik weet het niet..
ik lig daar alsof ik 3 marathons gelopen heb maar ik voel me top,
voldaan en uiterst gelukkig.
en ik voel mn lichaam niet meer..
ik zit onder het eten, en het huis ligt vol speelgoed.
als ik op de bank plof prikt de controller van de WI in mn rug
en trek ik de roze prinsessendeken over mn vermoeide voeten.
Ik geniet van de serene rust en kijk naar de maan..
fijn dat sommige dingen het zelfde zijn, er altijd zijn, ook al zie je soms niet.
ik verlang naar een kleine gewoonte, die er nog niet zo lang geleden in is geslopen,
gewoon naast de zelfde man te kruipen,
waar ik al een tijdje buitengewoon gek op ben.
woensdag, september 29, 2010
Stralen
In alleen de stilte,
van mijn eigen gedachten
zou ik mezelf af kunnen vragen
wat dat gene is wat mij mij maakt.
Alleen in de ruimte
van mijn eigen gedachten
zou ik mezelf kunnen laten wandelen,
om te zien wat mij mij maakt.
Maar zo diep zal ik nooit gaan.
Want als ik in alle stilte
door de ramen naar binnen kijk,
zie ik slechts de reflectie,
van de dingen die me verdrietig maken.
Ze zullen me verblinden
Als ik verder kijk,
zal ik slechts de schaduw zien
van mijn angsten die het verdriet overschaduwen.
Er is hierbinnen geen plaats om me te verschuilen.
Daarom besluit ik
deze gevoelens
aan de buitenkant te dragen,
daar waar het straalt en schittert.
Waar het mij mij maakt.
van mijn eigen gedachten
zou ik mezelf af kunnen vragen
wat dat gene is wat mij mij maakt.
Alleen in de ruimte
van mijn eigen gedachten
zou ik mezelf kunnen laten wandelen,
om te zien wat mij mij maakt.
Maar zo diep zal ik nooit gaan.
Want als ik in alle stilte
door de ramen naar binnen kijk,
zie ik slechts de reflectie,
van de dingen die me verdrietig maken.
Ze zullen me verblinden
Als ik verder kijk,
zal ik slechts de schaduw zien
van mijn angsten die het verdriet overschaduwen.
Er is hierbinnen geen plaats om me te verschuilen.
Daarom besluit ik
deze gevoelens
aan de buitenkant te dragen,
daar waar het straalt en schittert.
Waar het mij mij maakt.
vrijdag, juli 23, 2010
vergankelijkheid
Mijn wimpers als kleine wigwams op het randje van mijn ooglid aan elkaar geplakt met mascara, De andere overige mascara onder mn ogen. misschien ook een beetje op mijn wangen want het verdriet was heel groot..
Links van mij een choco-lonely reep Puur met 90% cacoa of tenminste het folietje en de verpakking waar een reep inzat, rechts een groot glas wijn.
en niet met een lullig laagje, nee gewoon tot de nok toe aan gevuld!
Ik nip zonder mijn glas met mijn handen aan te hoeven raken van mijn wijntje.
nessun dorma klinkt dramatisch door de boxen door mijn huiskamer welke nu tot in elke vierkante centimeter gevult is met drama.
ik ben voor deze bijzondere gelegenheid lief voor mezelf geweest en heb een goede fles gekocht.
Chablis uit 1996.
gelukkig nog net niet het geboorte jaar van mijn opvolgster.
het nieuwe sieraad van mijn ex..
als een IWC portugieser draagt hij haar aan zijn arm door de stad om mee te pronken.
Ik was uit de collectie van vorrig seisoen.
En zo word je dus ingeruild waar je naast staat..
als jonger exemplaar voor een nog jonger exemplaar.
wat moet zijn eerste ex zich nu oud voelen!
Ik mag dus eigenlijk niet klagen, er is iemand die zich nu nog rotter voelt
Na mijn denksessie van vanavond moet ik het volgende concluderen;
Mannen ontwikkelen zich sneller op het ene gebied dan op het andere..
ze verslijten bvb meer nieuwe vriendinnen dan sokken...
nee.. correctie ze verslijten ze niet minder..
Ik bedoel eigenlijk dat ze hun vriendinnen sneller weg doen dan hun sokken..
En van sommige durf ik de bewering aan dat ze vaker van vriendin wisselen dan van boxershort.
Volgens mijn vriendinnen mag ik pas weer met hem praten als hij
fatsoenlijke en waardige omgansvormen weet te hanteren. Als hij me kan behandelen op de manier die ik volgens hen verdien.
Oh en when is that going to happen??
is this realistic anyway?
Als hij dat kan, fatsoenlijke omgansvormen hanteren.., waar ik wel hoop op heb,
waarom heeft hij dat dan niet eerder gedaan? Waarom heeft hij niet laten zien dat hij het kan??
een zwaarmoedig donker gevoel dat ik altijd heb als ik het antwoord wel weet maar liever niet onder ogen zie, zakt mij diep in mijn schoenen... dieper kan het niet zakken.. want onder mijn schoenen is even niets..
Mijn schoenen die op de grond zouden moeten staan die zojuis onder mijn voeten is weggemaaid.
Hij heeft het niet, ja.. nou hij heeft het wel.. maar..
Niet voor mij. en dat is pijnlijk.
De waarheid is soms zo pijnlijk omdat het niet het mooie sprookje is waarin ik zo graag geloofd had.. en ik vraag mij af hoe vaak ik dit nog onder ogen moet zien voordat ik stop met geloven.
Nadat mijn ouders mij op mijn 6e tijdens een koude december avond vertelde dat papa en mama sinterklaas waren, en dat de sint dus niet echt bestond in de hoedanigheid die ik kende.. met baard enzo en met ontelbare hoeveelheid aan pieten, heb ik mijzelf nog een kleine 3 jaar in stilte verwonderd over het prachtige feit dat MIJN ouders dus sinterklaas waren!
Ik lag snachts uren wakker met de vraag hoe mijn vader wist wat alle kinderen in de hele wereld wilde en wat mijn moeders rol was in dit hele verhaal.. schreef ze het allemaal op of was mijn moeder, naast dat ze mijn moeder was ook de inpakpiet, vergeetmenietpiet, williewortelpiet en opperpiet in 1?? Ook twijfelde ik sterk aan de echte leeftijd van mijn ouders, of was dit iets wat overgedragen werd van generatie op generatie want ik zou dan de eerste vrouwelijke sinterklaas worden.. hoe ging ik dat op school uitleggen?
Ik heb ooit overwogen een brief te schrijven naar Paul Jambers (Ik hoorde hem al met zware doorrookte stem en adem riekend naar wiskey de vele beeldbuiskijkers toe spreken..
11 maanden in het jaar gewone mensen, ouders van 4 kinderen, maar in december transformeerden zij jaren lang in het grootste geheim tot sint niclaas en zwarte piet) maar ik had mijn ouders beloofd dit geheim te houden..
als ik nu naar foto's kijk uit die tijd van mijn jeugd zie ik er beroerd uit..
ik sliep ook echt heel weinig.. het was een zware last maar na 3 jaar maakte ik het bespreekbaar na het verzamelen van moed. De vragen werden me te veel evenals het zwijgen over dit grootse geheim tegenover alles en iedereen die ik liefhad..
Uiteindelijk bleek alles 1 grote deceptie.. nog nooit was ik zo teleurgesteld in de waarheid.
tot nu dan
toch geef ik niet toe aan de waarheid. vandaag nog niet..
Vandaag wil ik me laten toezingen door de liefdesverhalen van Puccini, en wil ik verdrinken in mijn wijn.
morgen weer een dag.
Ik zal voor mezelf opkomen en
strijdlustig als ik ben, zoeken naar een oplossing.
Ik zal vechten voor het kleinste beetje liefde dat ik kan vinden..
met of zonder mooi lint van omgansvormen eromheen.. I'll fight.
liefde is liefde en juist in de puurste vorm vind ik het mooi.
ik hield nooit van tierelantijnen.
Nou is het zo dat je omgangsvormen niet kan kopen in een pakje van 12.
Dus zal ik mijzelf de komende tijd blijven kwellen met de hoop op beterschap.
beterschap die niet weggelegt is voor mij.
mijn hoofd weet het
mijn hart wil er niet aan toe geven.
Why do I keep hitting myself with a hammer?
Because it feels so nice when I stop.
Ik zal mij moeten schikken in de vergankelijkheid.
Vanavond droom ik over de prins op het witte paard.
Als alle leuke mannen die ik heb versleten als sokken het niet waren,
hoe leuk moet mijn echte droomman dan wel niet zijn!
wat zal deze man mij gelukkig gaan maken!
Ik hou nu al van hem!
Links van mij een choco-lonely reep Puur met 90% cacoa of tenminste het folietje en de verpakking waar een reep inzat, rechts een groot glas wijn.
en niet met een lullig laagje, nee gewoon tot de nok toe aan gevuld!
Ik nip zonder mijn glas met mijn handen aan te hoeven raken van mijn wijntje.
nessun dorma klinkt dramatisch door de boxen door mijn huiskamer welke nu tot in elke vierkante centimeter gevult is met drama.
ik ben voor deze bijzondere gelegenheid lief voor mezelf geweest en heb een goede fles gekocht.
Chablis uit 1996.
gelukkig nog net niet het geboorte jaar van mijn opvolgster.
het nieuwe sieraad van mijn ex..
als een IWC portugieser draagt hij haar aan zijn arm door de stad om mee te pronken.
Ik was uit de collectie van vorrig seisoen.
En zo word je dus ingeruild waar je naast staat..
als jonger exemplaar voor een nog jonger exemplaar.
wat moet zijn eerste ex zich nu oud voelen!
Ik mag dus eigenlijk niet klagen, er is iemand die zich nu nog rotter voelt
Na mijn denksessie van vanavond moet ik het volgende concluderen;
Mannen ontwikkelen zich sneller op het ene gebied dan op het andere..
ze verslijten bvb meer nieuwe vriendinnen dan sokken...
nee.. correctie ze verslijten ze niet minder..
Ik bedoel eigenlijk dat ze hun vriendinnen sneller weg doen dan hun sokken..
En van sommige durf ik de bewering aan dat ze vaker van vriendin wisselen dan van boxershort.
Volgens mijn vriendinnen mag ik pas weer met hem praten als hij
fatsoenlijke en waardige omgansvormen weet te hanteren. Als hij me kan behandelen op de manier die ik volgens hen verdien.
Oh en when is that going to happen??
is this realistic anyway?
Als hij dat kan, fatsoenlijke omgansvormen hanteren.., waar ik wel hoop op heb,
waarom heeft hij dat dan niet eerder gedaan? Waarom heeft hij niet laten zien dat hij het kan??
een zwaarmoedig donker gevoel dat ik altijd heb als ik het antwoord wel weet maar liever niet onder ogen zie, zakt mij diep in mijn schoenen... dieper kan het niet zakken.. want onder mijn schoenen is even niets..
Mijn schoenen die op de grond zouden moeten staan die zojuis onder mijn voeten is weggemaaid.
Hij heeft het niet, ja.. nou hij heeft het wel.. maar..
Niet voor mij. en dat is pijnlijk.
De waarheid is soms zo pijnlijk omdat het niet het mooie sprookje is waarin ik zo graag geloofd had.. en ik vraag mij af hoe vaak ik dit nog onder ogen moet zien voordat ik stop met geloven.
Nadat mijn ouders mij op mijn 6e tijdens een koude december avond vertelde dat papa en mama sinterklaas waren, en dat de sint dus niet echt bestond in de hoedanigheid die ik kende.. met baard enzo en met ontelbare hoeveelheid aan pieten, heb ik mijzelf nog een kleine 3 jaar in stilte verwonderd over het prachtige feit dat MIJN ouders dus sinterklaas waren!
Ik lag snachts uren wakker met de vraag hoe mijn vader wist wat alle kinderen in de hele wereld wilde en wat mijn moeders rol was in dit hele verhaal.. schreef ze het allemaal op of was mijn moeder, naast dat ze mijn moeder was ook de inpakpiet, vergeetmenietpiet, williewortelpiet en opperpiet in 1?? Ook twijfelde ik sterk aan de echte leeftijd van mijn ouders, of was dit iets wat overgedragen werd van generatie op generatie want ik zou dan de eerste vrouwelijke sinterklaas worden.. hoe ging ik dat op school uitleggen?
Ik heb ooit overwogen een brief te schrijven naar Paul Jambers (Ik hoorde hem al met zware doorrookte stem en adem riekend naar wiskey de vele beeldbuiskijkers toe spreken..
11 maanden in het jaar gewone mensen, ouders van 4 kinderen, maar in december transformeerden zij jaren lang in het grootste geheim tot sint niclaas en zwarte piet) maar ik had mijn ouders beloofd dit geheim te houden..
als ik nu naar foto's kijk uit die tijd van mijn jeugd zie ik er beroerd uit..
ik sliep ook echt heel weinig.. het was een zware last maar na 3 jaar maakte ik het bespreekbaar na het verzamelen van moed. De vragen werden me te veel evenals het zwijgen over dit grootse geheim tegenover alles en iedereen die ik liefhad..
Uiteindelijk bleek alles 1 grote deceptie.. nog nooit was ik zo teleurgesteld in de waarheid.
tot nu dan
toch geef ik niet toe aan de waarheid. vandaag nog niet..
Vandaag wil ik me laten toezingen door de liefdesverhalen van Puccini, en wil ik verdrinken in mijn wijn.
morgen weer een dag.
Ik zal voor mezelf opkomen en
strijdlustig als ik ben, zoeken naar een oplossing.
Ik zal vechten voor het kleinste beetje liefde dat ik kan vinden..
met of zonder mooi lint van omgansvormen eromheen.. I'll fight.
liefde is liefde en juist in de puurste vorm vind ik het mooi.
ik hield nooit van tierelantijnen.
Nou is het zo dat je omgangsvormen niet kan kopen in een pakje van 12.
Dus zal ik mijzelf de komende tijd blijven kwellen met de hoop op beterschap.
beterschap die niet weggelegt is voor mij.
mijn hoofd weet het
mijn hart wil er niet aan toe geven.
Why do I keep hitting myself with a hammer?
Because it feels so nice when I stop.
Ik zal mij moeten schikken in de vergankelijkheid.
Vanavond droom ik over de prins op het witte paard.
Als alle leuke mannen die ik heb versleten als sokken het niet waren,
hoe leuk moet mijn echte droomman dan wel niet zijn!
wat zal deze man mij gelukkig gaan maken!
Ik hou nu al van hem!
overgave
Je woorden zijn zwaar.
Dat is waarom vogels
niet spreken,
anders kunnen ze niet
vliegen.
Houden van is
licht.
Daarom denken we,
aan vlinders.
Ik hang stil
in de lucht biddend
als een vogel,
licht als een
vlinder.
Een schot
maakt me zwaar,
en trekt me
naar de aarde.
Als regen op het droge
vruchtbare zand.
Wat gulzig bezit van me neemt.
Zoals jij bezit neemt
van mij
En me vleugels geeft
Dat is waarom vogels
niet spreken,
anders kunnen ze niet
vliegen.
Houden van is
licht.
Daarom denken we,
aan vlinders.
Ik hang stil
in de lucht biddend
als een vogel,
licht als een
vlinder.
Een schot
maakt me zwaar,
en trekt me
naar de aarde.
Als regen op het droge
vruchtbare zand.
Wat gulzig bezit van me neemt.
Zoals jij bezit neemt
van mij
En me vleugels geeft
maandag, mei 31, 2010
one night in Eindhoven
oh waar ben ik..
en wat doet mijn hoofd pijn..
en ik dacht net nog dat het allemaal zo erg mee zou vallen.. en dat alles goed zou komen.. warm.. ik draai mezelf om.. oei .. niet goed.. vooral niet draaien besluit ik..
mischien moet ik ook water drinken..mijn lippen maken smakkende bewegingen maar de binnekant van mijn bek is zo vertieftes droog! ik proef met mijn verfijnde smaak dooie rat in mn mond.. dit is zo niet fijn..
niet goed! tot overmaat van ramp merk ik bij mijn 2e poging om naar een kouder deel van het bed te rollen dat daar iemand ligt!!.. zal ook wel zijn bed zijn denk ik.. dit is zo heel erg niet goed..
hoe laat is het?.. ik moet iets van water drinken want mijn mond lijkt wel op een droge boterham met oude kaas en schimmel..
waarom kon ik ook al niet naar het koudere deel van het bed.. oja daar lag iemand..
en ik moest vooral stil blijven liggen.. mn hoofd..
probeer me wanhopig iets te herrinneren van gister avond..het was leuk geloof ik, maar ineens werden we eruit gezet.. vraag me af waarom? maar denken doet op dit moment erg veel pijn dus probeer maar even verder te slapen.. dorst .. nog steeds..
smakkend en stinkend sleep ik mij naar de toilet van het studentenhuis waarin ik wakkker ben geworden.Ik probeer wanhopig de omgeving in de op te nemen maar mijn adaptatie vermogen is op dit moemnt nihil.. toch lijkt dit in geen opzicht op het kasteel wat ik voor ogen had van mijn droomprins.. de droomprins was ook al niet helemaal hoe ik hem bedacht had in werkelijkheid geloof ik..
dus gisteravond was een kleine deceptie.. voor mij in iedergeval.. voor hem denk ik ook.. gezien de slechte toestand van mijn gezicht ( nog maar te zwijgen over de geur die ik uitstraal) kan zelfs iemand met heel veel fantasie niets prinsesserigs maken.. not even een 2e hands jonkvrouw.. de brandstapel zou eerder een gedachte kunnen zijn bij het zien van mijn verschijning.
en dan voel ik het! ja hoor daar gaan we dan..
als een golvende beweging startend in mijn tenen, die zich dan door mijn weke knieen, ruggemerg, en hals naar mijn mond begeeft.. speeksel loopt in overvloed mijn mond in, die op zin beurt in in navolging van de eerder genoemde beweging opend en ja hoor.. ik hang kotstend boven de wc tussen te veel corporale spreuken. ik begrijp ze even niet maar verzeker mezelf dat dat later wel komt..wat het er allemaal niet beter op maakt.daar sta ik dan.. in een te groot overhemd op mn teentjes.. als een zwaantje tussen het pek.. handjes tegen de muur geklemt en weer start de beweging vanuit mijn tenen.. de rest van mijn lichaam volgt gretig... t
erwijl ik mijn haar wegstrijk van mijn plakkerige voorhoofd, gevolgt door de ietswat ongecontroleerde beweging van de achterkant van mijn hand, waarmee ik het laatste stukje overgebleven half verteerde friet van mijn lippen wrijf loop ik de toilet uit...
en bots ik tegen wat ik gister avond nog aanmerkte als man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu -sterk-aan-twijfel zijn moeder!! what de fuck doet die hier nou? moederdag met het dispuut? oh ja hel leuk..
ik moet weg hier!is this hell? did I die last night? Goede morgen, ik ben uhh... het meisje in het overhemt van uw zoon en ik ben zo weg!.. laten we het hier bij houden. voorzichtig omdraaien, niet omvallen rechtop bljven staan en zo gewoon mogelijk weglopen.. en douchen!
man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu-sterker-dan-ooit-aan-twijfel ligt in niet veel betere toestand en iets wat genante positie als neergeschoten wild in zijn bed.. He hallo.. uh.. waar liggen je handdoeken? en de PCM? je moeder staat beneden in je huis.. denk meld het je even..
er komen zoveel vragen in me op op dat moment dat het pijn doet.. nog meer pijn. hoe kom ik snel hier weg? hoe voorkom ik dat ik beneden niet nogeens tegen mams lief aanloop? hoe ga ik in godsnaam rijden? waar is de autosleutel? waar is mn telefoon? mijn kleren?
rondkijkend in de kamer kan ik het meeste nog vinden en mijn lingerie had ik gelukkig nog aan.. (scheelt weer een heleboel vragen) de vraag wat we hebben gegeten is 5 min gelden ruimschoots beantwoord en word nu bevestigd door de sate vlek in mijn jeans..
waar zijn mn vriendinnetjes?.. smsjes van adressen vind ik gelukkig later per sms en het verzoek om ze daar op te halen in mijn gsm die ik weer onder het bed vond.. bukken is niet fijn en ik vraag me af waar man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu-heel-sterk-veel-sterker-dan ooit-ever-ever-ever-aan-twijfel blijft met de PCM!
stukje bij beetje raap ik in 5 min mijn leven een beetje bij elkaar (mn waardigheid in 1001 stukjes daargelaten) en smeer ik iets op mn hoofd zodat ik enigsinds levend lijk (levend lijk) veel parfum helpt tegen de drank lucht die uit mijn porien komt.. denk ik..maar maakt me tegelijkertijd ook zo misselijk dat het in mijn tenen al weer bgint te tintelen.. ondertussen heeft het orkest in mijn hoofd een bastrompet en groter slagwerk aan laten rukken en repeteerd er lustig op los..
ik moet echt gaan.. sorry,ja was heel gezellig.. we bellen..dankje voor het slapen..
en wat doet mijn hoofd pijn..
en ik dacht net nog dat het allemaal zo erg mee zou vallen.. en dat alles goed zou komen.. warm.. ik draai mezelf om.. oei .. niet goed.. vooral niet draaien besluit ik..
mischien moet ik ook water drinken..mijn lippen maken smakkende bewegingen maar de binnekant van mijn bek is zo vertieftes droog! ik proef met mijn verfijnde smaak dooie rat in mn mond.. dit is zo niet fijn..
niet goed! tot overmaat van ramp merk ik bij mijn 2e poging om naar een kouder deel van het bed te rollen dat daar iemand ligt!!.. zal ook wel zijn bed zijn denk ik.. dit is zo heel erg niet goed..
hoe laat is het?.. ik moet iets van water drinken want mijn mond lijkt wel op een droge boterham met oude kaas en schimmel..
waarom kon ik ook al niet naar het koudere deel van het bed.. oja daar lag iemand..
en ik moest vooral stil blijven liggen.. mn hoofd..
probeer me wanhopig iets te herrinneren van gister avond..het was leuk geloof ik, maar ineens werden we eruit gezet.. vraag me af waarom? maar denken doet op dit moment erg veel pijn dus probeer maar even verder te slapen.. dorst .. nog steeds..
smakkend en stinkend sleep ik mij naar de toilet van het studentenhuis waarin ik wakkker ben geworden.Ik probeer wanhopig de omgeving in de op te nemen maar mijn adaptatie vermogen is op dit moemnt nihil.. toch lijkt dit in geen opzicht op het kasteel wat ik voor ogen had van mijn droomprins.. de droomprins was ook al niet helemaal hoe ik hem bedacht had in werkelijkheid geloof ik..
dus gisteravond was een kleine deceptie.. voor mij in iedergeval.. voor hem denk ik ook.. gezien de slechte toestand van mijn gezicht ( nog maar te zwijgen over de geur die ik uitstraal) kan zelfs iemand met heel veel fantasie niets prinsesserigs maken.. not even een 2e hands jonkvrouw.. de brandstapel zou eerder een gedachte kunnen zijn bij het zien van mijn verschijning.
en dan voel ik het! ja hoor daar gaan we dan..
als een golvende beweging startend in mijn tenen, die zich dan door mijn weke knieen, ruggemerg, en hals naar mijn mond begeeft.. speeksel loopt in overvloed mijn mond in, die op zin beurt in in navolging van de eerder genoemde beweging opend en ja hoor.. ik hang kotstend boven de wc tussen te veel corporale spreuken. ik begrijp ze even niet maar verzeker mezelf dat dat later wel komt..wat het er allemaal niet beter op maakt.daar sta ik dan.. in een te groot overhemd op mn teentjes.. als een zwaantje tussen het pek.. handjes tegen de muur geklemt en weer start de beweging vanuit mijn tenen.. de rest van mijn lichaam volgt gretig... t
erwijl ik mijn haar wegstrijk van mijn plakkerige voorhoofd, gevolgt door de ietswat ongecontroleerde beweging van de achterkant van mijn hand, waarmee ik het laatste stukje overgebleven half verteerde friet van mijn lippen wrijf loop ik de toilet uit...
en bots ik tegen wat ik gister avond nog aanmerkte als man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu -sterk-aan-twijfel zijn moeder!! what de fuck doet die hier nou? moederdag met het dispuut? oh ja hel leuk..
ik moet weg hier!is this hell? did I die last night? Goede morgen, ik ben uhh... het meisje in het overhemt van uw zoon en ik ben zo weg!.. laten we het hier bij houden. voorzichtig omdraaien, niet omvallen rechtop bljven staan en zo gewoon mogelijk weglopen.. en douchen!
man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu-sterker-dan-ooit-aan-twijfel ligt in niet veel betere toestand en iets wat genante positie als neergeschoten wild in zijn bed.. He hallo.. uh.. waar liggen je handdoeken? en de PCM? je moeder staat beneden in je huis.. denk meld het je even..
er komen zoveel vragen in me op op dat moment dat het pijn doet.. nog meer pijn. hoe kom ik snel hier weg? hoe voorkom ik dat ik beneden niet nogeens tegen mams lief aanloop? hoe ga ik in godsnaam rijden? waar is de autosleutel? waar is mn telefoon? mijn kleren?
rondkijkend in de kamer kan ik het meeste nog vinden en mijn lingerie had ik gelukkig nog aan.. (scheelt weer een heleboel vragen) de vraag wat we hebben gegeten is 5 min gelden ruimschoots beantwoord en word nu bevestigd door de sate vlek in mijn jeans..
waar zijn mn vriendinnetjes?.. smsjes van adressen vind ik gelukkig later per sms en het verzoek om ze daar op te halen in mijn gsm die ik weer onder het bed vond.. bukken is niet fijn en ik vraag me af waar man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu-heel-sterk-veel-sterker-dan ooit-ever-ever-ever-aan-twijfel blijft met de PCM!
stukje bij beetje raap ik in 5 min mijn leven een beetje bij elkaar (mn waardigheid in 1001 stukjes daargelaten) en smeer ik iets op mn hoofd zodat ik enigsinds levend lijk (levend lijk) veel parfum helpt tegen de drank lucht die uit mijn porien komt.. denk ik..maar maakt me tegelijkertijd ook zo misselijk dat het in mijn tenen al weer bgint te tintelen.. ondertussen heeft het orkest in mijn hoofd een bastrompet en groter slagwerk aan laten rukken en repeteerd er lustig op los..
ik moet echt gaan.. sorry,ja was heel gezellig.. we bellen..dankje voor het slapen..
treurig
bij ons in huis word louter en alleen gecommuniceerd via briefjes, althans dat word geprefereerd door onze huis-Yuppen
(Young Un Professionals) want ook al blazen zij hoog van de toren over hun intelectueel, lijken sommige dingen erg moeilijk.
ik heb altijd geleerd dat het een fatsoensnorm is om direct contact te maken wanneer het feedback betreft.
die toren waar ze vanaf blazen is overgens niet hoger dan de 3e etage van het studenthenhuis waar zij beiden in de zelfde kamer wonen.
ondanks dat zei beiden een hbo studie hebben afgerond en een goede baan hebben, maken ze zich graag druk om de manier waarop wij de toilet schoon maken, de wasmachiene en droger gebruiken en.. hoe wij zo efficient mogelijk om kunnen gaan met de energie. laat ik dan ook maar niet zwijgen over de leefregels die zei hebben bedacht voor het gebruik van deuren binnenshuis. het schijnt dat deze op verschillende manieren dicht kunnen. dan wel hard op zacht.. (oh ja? sukkels!)
en over dit alles worden dan ook met veel zorg briefjes op gehangen, op de droger, de toiletdeur, de buitendeur, de binnendeur, de keuken moet het ook ontgelden.. ze zouden misschien welvaren bij een amerikaanse structuur. daar leven ze van regels, overal zijn wetten voor, "sorry you can't sit over there, thats the law! " "sorry your are not allowed to use the wasmachine that way, thats the law!"
de reden dat ik deze blog schrijf is dan ook puur vanuit sociaal communicatief oogpunt jegens hen. Al ben ik echt de beroertste niet wil ik graag tegen beide zeggen, Ik bijt niet! dus je mag best iets tegen me zeggen, mits het van levenbelang is! ik woon namelijk in een studenten huis,
heel bewust, juist omdat het mij niets, noppes, nada, niente, uit maakt hoe hard of zacht een deur dicht kan, dat de wasmachiene vol moet zitten als je m aan zet, of dat de wc een keer niet hygienisch blinkt! ik ga liever gezellig met mijn vrienden naar de kroeg voor een praatje, face to face!!
wil je op deze manier, door middel van post-it's graag serieus genomen worden..
SCHRIJF dat maar op je buik!
kus de buurvrouw
(Young Un Professionals) want ook al blazen zij hoog van de toren over hun intelectueel, lijken sommige dingen erg moeilijk.
ik heb altijd geleerd dat het een fatsoensnorm is om direct contact te maken wanneer het feedback betreft.
die toren waar ze vanaf blazen is overgens niet hoger dan de 3e etage van het studenthenhuis waar zij beiden in de zelfde kamer wonen.
ondanks dat zei beiden een hbo studie hebben afgerond en een goede baan hebben, maken ze zich graag druk om de manier waarop wij de toilet schoon maken, de wasmachiene en droger gebruiken en.. hoe wij zo efficient mogelijk om kunnen gaan met de energie. laat ik dan ook maar niet zwijgen over de leefregels die zei hebben bedacht voor het gebruik van deuren binnenshuis. het schijnt dat deze op verschillende manieren dicht kunnen. dan wel hard op zacht.. (oh ja? sukkels!)
en over dit alles worden dan ook met veel zorg briefjes op gehangen, op de droger, de toiletdeur, de buitendeur, de binnendeur, de keuken moet het ook ontgelden.. ze zouden misschien welvaren bij een amerikaanse structuur. daar leven ze van regels, overal zijn wetten voor, "sorry you can't sit over there, thats the law! " "sorry your are not allowed to use the wasmachine that way, thats the law!"
de reden dat ik deze blog schrijf is dan ook puur vanuit sociaal communicatief oogpunt jegens hen. Al ben ik echt de beroertste niet wil ik graag tegen beide zeggen, Ik bijt niet! dus je mag best iets tegen me zeggen, mits het van levenbelang is! ik woon namelijk in een studenten huis,
heel bewust, juist omdat het mij niets, noppes, nada, niente, uit maakt hoe hard of zacht een deur dicht kan, dat de wasmachiene vol moet zitten als je m aan zet, of dat de wc een keer niet hygienisch blinkt! ik ga liever gezellig met mijn vrienden naar de kroeg voor een praatje, face to face!!
wil je op deze manier, door middel van post-it's graag serieus genomen worden..
SCHRIJF dat maar op je buik!
kus de buurvrouw
valentijnsdag
Haarlem station, 11;30 spoor 1
tegenover je zitten durf ik niet, toen niet. nu zou ik het doen. Nu ik stoer en veilig achter mijn PC zit. Jij bent de Nederlandse vertaling van mijn Reservoir dogs, Steve Buscemi. Jij bent jonger, beter gekleed op dit moment, (voor een gelegenheid als in de trein zitten is een pak niet persee vereist)en misschien wat softer (ik heb geen pistool kunnen ontdekken) maar dat charmeerd je in deze tijden.
wellicht ben je ook wat zakelijker, gezien de volle klapper onder je arm, waar ik Steve niet mee heb zien lopen. Op Centraal stap je over op de trein naar Nijmegen, ik ben ondertussen de metro vergeten en.. zonder aarzeling stap ik ook in (dat dan weer wel he sukkel)
De trein naar Nijmegen is immers mijn trein. Het is de trein die me naar Nijmegen brengt, waar de trein naar Cuijk op me staat te wachten die me naar de bus brengt die door St Hubert komt.waarna ik naar het huis van mijn ouders loop (Damn waarom heb ik geen Auto!!) Mijn trein naar Nijmegen dus..
maar daar was ik nu niet naar opweg, ik moest naar college cardiologie bij het AMC. Maar dat vergat ik even. Ik bedacht me dat MIJN Steve in MIJN trein zat en dat hij wellicht in de zomer nog veel mooier zou zijn omdat zijn haar dan net even wat lichter zou zijn en zijn huid wat gebruinder. En dat hij er nu gewoon heel goed uit zag in zijn blauwe overhemd. En dat hij een tikkie verlegen leek. wat ik achteraf wel kan verklaren wanneer je bedenkt dat iemand je naukeurig aan het observeren is..
Zo naar is dat als mensen dat doen. ik krijg er ook altijd een beetje een verlegen gevoel van.
Maargoed, Steve was mooi. en leuk, en goed gekleed en.. Zo veel meer dat ik op een gegeven moment In Utrecht stond. Vergeten uit te stappen op Amstel. fijn fijn fijn.
thanks Steve for warning me! Nu kan je denken dat Steve Buscemi een foute man is maar laat ik dit uit de wereld helpen,
de term "foute man" dat plakken alle vrouwen op mannen die ze nooit kunnen krijgen omdat ze gewoon niet bij elkaar passen maar dat niet willen inzien omdat deze foute man in kwestie "iets" heeft. Dit iets is niet nader te definieren. sorry dit zegt verder niets over noch de man of vrouw in kwestie. maar goed we dwalen as usual weer af. ben erg goed in afdwalen en dromen.
Op de roze wolk van Steve liet ik mij terug vliegen naar het AMC om aan te schuiven in de college banken waar ik een College cardiologie geacht werd bij te wonen. Ironisch genoeg op een dag als vandaag om te leren over alle manieren waarop een hart stuk kan zijn, nog maar te zwijgen over de voorbij komende termen als wet 'n warm wat de positieve gesteldheid van de patient aangeeft of cold 'n dry wat duidelijk de negatieve tegenhanger is.. maar goed..
Liefs Lieke
tegenover je zitten durf ik niet, toen niet. nu zou ik het doen. Nu ik stoer en veilig achter mijn PC zit. Jij bent de Nederlandse vertaling van mijn Reservoir dogs, Steve Buscemi. Jij bent jonger, beter gekleed op dit moment, (voor een gelegenheid als in de trein zitten is een pak niet persee vereist)en misschien wat softer (ik heb geen pistool kunnen ontdekken) maar dat charmeerd je in deze tijden.
wellicht ben je ook wat zakelijker, gezien de volle klapper onder je arm, waar ik Steve niet mee heb zien lopen. Op Centraal stap je over op de trein naar Nijmegen, ik ben ondertussen de metro vergeten en.. zonder aarzeling stap ik ook in (dat dan weer wel he sukkel)
De trein naar Nijmegen is immers mijn trein. Het is de trein die me naar Nijmegen brengt, waar de trein naar Cuijk op me staat te wachten die me naar de bus brengt die door St Hubert komt.waarna ik naar het huis van mijn ouders loop (Damn waarom heb ik geen Auto!!) Mijn trein naar Nijmegen dus..
maar daar was ik nu niet naar opweg, ik moest naar college cardiologie bij het AMC. Maar dat vergat ik even. Ik bedacht me dat MIJN Steve in MIJN trein zat en dat hij wellicht in de zomer nog veel mooier zou zijn omdat zijn haar dan net even wat lichter zou zijn en zijn huid wat gebruinder. En dat hij er nu gewoon heel goed uit zag in zijn blauwe overhemd. En dat hij een tikkie verlegen leek. wat ik achteraf wel kan verklaren wanneer je bedenkt dat iemand je naukeurig aan het observeren is..
Zo naar is dat als mensen dat doen. ik krijg er ook altijd een beetje een verlegen gevoel van.
Maargoed, Steve was mooi. en leuk, en goed gekleed en.. Zo veel meer dat ik op een gegeven moment In Utrecht stond. Vergeten uit te stappen op Amstel. fijn fijn fijn.
thanks Steve for warning me! Nu kan je denken dat Steve Buscemi een foute man is maar laat ik dit uit de wereld helpen,
de term "foute man" dat plakken alle vrouwen op mannen die ze nooit kunnen krijgen omdat ze gewoon niet bij elkaar passen maar dat niet willen inzien omdat deze foute man in kwestie "iets" heeft. Dit iets is niet nader te definieren. sorry dit zegt verder niets over noch de man of vrouw in kwestie. maar goed we dwalen as usual weer af. ben erg goed in afdwalen en dromen.
Op de roze wolk van Steve liet ik mij terug vliegen naar het AMC om aan te schuiven in de college banken waar ik een College cardiologie geacht werd bij te wonen. Ironisch genoeg op een dag als vandaag om te leren over alle manieren waarop een hart stuk kan zijn, nog maar te zwijgen over de voorbij komende termen als wet 'n warm wat de positieve gesteldheid van de patient aangeeft of cold 'n dry wat duidelijk de negatieve tegenhanger is.. maar goed..
Liefs Lieke
verdriet van belgie
Hugo Claus schrijft een boek over verdriet in belgie,
deze experimentele proza beschrijft het leed van een jongenman die steelt van zijn tante.
I don't care! ik wil niet lezen over het verdriet van belgie dat blijkbaar 5 jaar oud is. belgie mag zich gelukkig prijzen als dat haar verdriet is. Ik kan me ergere dingen bedenken, maar tevens vallen een hoop dingen op hun plaats waneer het gaat om mijn visie over belgie.
een tijdje heb ik gewoond in Leuven. geniale tijd! s'middags eten in de Menza onder begeleidende tunes van de DJ, en als de laatste hap door je keel was stond de halve tafel al te dansen.. op de tafel. je kon dus maar beter zorgen dat je je eten snel op had. Gelukkig was het eten niet weg te krijgen en was het snel weg, waarheen? geen idee. dat vraag je jezelf ook gewoon niet af op zo'n moment.
Achteraf heb ik vaak spijt omdat ik mijzelf dingen niet heb afgevraagd. Ik vraag mij nu af waar ik heen wil met deze blog, Te laat! dat had ik moeten doen voor ik er aan begon. Dan had ik ergens over kunnen schrijven, een rode draad kunnen maken. Ik ben teleurgesteld in mijzelf. feel like living in hell. Maar uiteindelijk valt alles op zijn plek.
Dit blog is mijn magnum opus, mijn ontdekking van de hemel. mijn hemel.
als engel rapporteer ik aan mezelf. Wat er mis ging of gaat in mijn aardse leven. Waar de foutjes zitten. bloggen is de dialoog met mezelf.
Even voel ik mij als Hugo Claus, even waan ik mij Harry mulisch. het zal de kater wel zijn.
Zouden deze grote meesters borrelen? zouden zij deze grootse dialogen en intermezzo's zo maar bedenken of vragen zij zich deze dingen echt af? in welke staat ben je als je je deze dingen af vraagt? ben je een held als je deze gedachten met de wereld deelt door er een boek over te schrijven?
dat vraag ik mij af?
deze experimentele proza beschrijft het leed van een jongenman die steelt van zijn tante.
I don't care! ik wil niet lezen over het verdriet van belgie dat blijkbaar 5 jaar oud is. belgie mag zich gelukkig prijzen als dat haar verdriet is. Ik kan me ergere dingen bedenken, maar tevens vallen een hoop dingen op hun plaats waneer het gaat om mijn visie over belgie.
een tijdje heb ik gewoond in Leuven. geniale tijd! s'middags eten in de Menza onder begeleidende tunes van de DJ, en als de laatste hap door je keel was stond de halve tafel al te dansen.. op de tafel. je kon dus maar beter zorgen dat je je eten snel op had. Gelukkig was het eten niet weg te krijgen en was het snel weg, waarheen? geen idee. dat vraag je jezelf ook gewoon niet af op zo'n moment.
Achteraf heb ik vaak spijt omdat ik mijzelf dingen niet heb afgevraagd. Ik vraag mij nu af waar ik heen wil met deze blog, Te laat! dat had ik moeten doen voor ik er aan begon. Dan had ik ergens over kunnen schrijven, een rode draad kunnen maken. Ik ben teleurgesteld in mijzelf. feel like living in hell. Maar uiteindelijk valt alles op zijn plek.
Dit blog is mijn magnum opus, mijn ontdekking van de hemel. mijn hemel.
als engel rapporteer ik aan mezelf. Wat er mis ging of gaat in mijn aardse leven. Waar de foutjes zitten. bloggen is de dialoog met mezelf.
Even voel ik mij als Hugo Claus, even waan ik mij Harry mulisch. het zal de kater wel zijn.
Zouden deze grote meesters borrelen? zouden zij deze grootse dialogen en intermezzo's zo maar bedenken of vragen zij zich deze dingen echt af? in welke staat ben je als je je deze dingen af vraagt? ben je een held als je deze gedachten met de wereld deelt door er een boek over te schrijven?
dat vraag ik mij af?
zelf doen!
Het geluid van mijn hakken een voor een op de trede galmd, aan mijn arm draag ik mijn leren handtas.Mijn rokje maakt dat ik niet te snel kan. In een glimp zie ik het spiegelbeeld van mijn rode lippen in het raam.Ik glimlach naar mijn spiegelbeeld. Als ikmijzelf voorbij loop lach ik wel altijd even vriendelijk.
Afdalend langs de romatische houten trappen van het trappenhuis bedenk ik een idee voor mijn tot nu toe nog lege muur, een schilderij?? fotolijstjes??Moet ik weer gaan boren! Promt schieten diverse rampcenario's door mijn hoofd, Dark en twisty.Lawaai,Dingen breken en er is bloed en pijn..De stad is vol met mensen die druk en ongeintreseerd door de mooie straten lopen,mensen lopen winkels in en uit, ik laveer mijzelf behendig door de drukte en voel me bijna onzichtbaar.Onzichtbaar bedenk ik wat ik moet met de muur..
Een van mijn vriendinnen heeft het ooit vaag over muurstickers gehad..
Of u ook Muurstickers verkoopt.??Muurstickers???
nee die had ie dus niet, maar wel heel veel leuke dingen die je zelf tegen de muur kan plakken! ""Ja je kan deze wenskaarten verknippen of de bloemen uit dit tafelkleed knippen en op je muur plakken??""
ja sjakie, dat zal wel maar de tijd van zelf doen heb ik wel een beetje gehad, denk toen ik een jaar of 3 was..
Die periode is afgesloten met een ruim voldoende op de kleuterschool en voel niet te behoefte om deze nogmaals over te doen. neemt u als bewijs van mijn ijverigheid genoegen met mijn strikdiploma en het gemaakte cadeau van moederdag 1986?
Ik ben nu oud en wijs genoeg en sta met beide benen midden in de maatschappij,
De consumptiemaatschappij wel te verstaan!
Lekker consumeren tot ik er bij neer val, en tot mijn hakken onder mijn pumps vandaan vallen.Pinpasmoeheid is tot zover ik weet nog niet bestaand en tot die tijd slijp ik mijn pas regelmatig, en vol overtuiging in menig apparaat om dingen te kopen die een ander voor mij bedacht en gemaakt heeft.Ieder zijn kwaliteit!
Als ik graag zelf stickers maak was ik wel kleuterjuf geworden.. en had ik derhalve niet om de kant en klare soort gevraagt, Cappice??
terwijl mijn hakken op de oude houten trappen een vertrouwd hoog getik laten horen in het trappenhuis bedenk ik wat ik wil gaan eten,
In mijn tas zit een vers stukje kabeljauw, gevangen voor mij, in heel zwaar weer met regen en meters hoge golven zoals ik dat altijd op Discovery Channel zie, door de beste vissers van de oceaan..Met door een groenteman zelf gekweekte en vers geplukte dille en door mijn buurman ambachtelijk vervaardigde echte bijen honing, met gevaar voor eigen leven afhandig gemaakt van de bijenkoningin, want daar is hij zo goed in!
En het koken,..Dat doe ik lekker zelf!
Afdalend langs de romatische houten trappen van het trappenhuis bedenk ik een idee voor mijn tot nu toe nog lege muur, een schilderij?? fotolijstjes??Moet ik weer gaan boren! Promt schieten diverse rampcenario's door mijn hoofd, Dark en twisty.Lawaai,Dingen breken en er is bloed en pijn..De stad is vol met mensen die druk en ongeintreseerd door de mooie straten lopen,mensen lopen winkels in en uit, ik laveer mijzelf behendig door de drukte en voel me bijna onzichtbaar.Onzichtbaar bedenk ik wat ik moet met de muur..
Een van mijn vriendinnen heeft het ooit vaag over muurstickers gehad..
Of u ook Muurstickers verkoopt.??Muurstickers???
nee die had ie dus niet, maar wel heel veel leuke dingen die je zelf tegen de muur kan plakken! ""Ja je kan deze wenskaarten verknippen of de bloemen uit dit tafelkleed knippen en op je muur plakken??""
ja sjakie, dat zal wel maar de tijd van zelf doen heb ik wel een beetje gehad, denk toen ik een jaar of 3 was..
Die periode is afgesloten met een ruim voldoende op de kleuterschool en voel niet te behoefte om deze nogmaals over te doen. neemt u als bewijs van mijn ijverigheid genoegen met mijn strikdiploma en het gemaakte cadeau van moederdag 1986?
Ik ben nu oud en wijs genoeg en sta met beide benen midden in de maatschappij,
De consumptiemaatschappij wel te verstaan!
Lekker consumeren tot ik er bij neer val, en tot mijn hakken onder mijn pumps vandaan vallen.Pinpasmoeheid is tot zover ik weet nog niet bestaand en tot die tijd slijp ik mijn pas regelmatig, en vol overtuiging in menig apparaat om dingen te kopen die een ander voor mij bedacht en gemaakt heeft.Ieder zijn kwaliteit!
Als ik graag zelf stickers maak was ik wel kleuterjuf geworden.. en had ik derhalve niet om de kant en klare soort gevraagt, Cappice??
terwijl mijn hakken op de oude houten trappen een vertrouwd hoog getik laten horen in het trappenhuis bedenk ik wat ik wil gaan eten,
In mijn tas zit een vers stukje kabeljauw, gevangen voor mij, in heel zwaar weer met regen en meters hoge golven zoals ik dat altijd op Discovery Channel zie, door de beste vissers van de oceaan..Met door een groenteman zelf gekweekte en vers geplukte dille en door mijn buurman ambachtelijk vervaardigde echte bijen honing, met gevaar voor eigen leven afhandig gemaakt van de bijenkoningin, want daar is hij zo goed in!
En het koken,..Dat doe ik lekker zelf!
prinsessen daden
Vaak stort ik mij, niet geheel vrijwillig overgens, in een nieuw drama.
Veel liever blijf ik uit de persoonlijke (gelukkig kleine) drama's maar op een of andere manier lukt het me altijd om gewoon in 7 sloten tegelijk te lopen. eye's wide open! Een natuurtalent in elk ander geval behalve dit!Voor de mensen onder ons die niet tot redelijk visueel zijn ingesteld, het gaat ongeveer zo; Ik begeef me in princiepe altijd op glad ijs, zo is mijn wereld, mijn leven. ben het gewend en zou niet meer zonder kunnen.
Ik zie in de verte een wak, het is een reusachtig donker gapend wak.
Ik weet ondertussen dat het er is want ik ben er al vaak in gevallen. Beetje zelfkennis is soms handig zou je denken, tenminste als je er wat mee zou doen. Dat wak ligt er dus in principe altijd in mijn geval.. en als het er niet is crieer ik het, zonder alteveel moeite zelf even.
Misschien door naiviteit of impulsiviteit, Misschien gewoon omdat ik het spannend vind om iets mee te maken. Soms loop ik er eerst om heen. kijken hoe ver ik kan gaan, kijken wanneer het ijs breekt..
Heel sporadisch blijf ik uit de buurt. In dat geval ga ik niet eens het ijs op.
(Dat komt overeen met een dag in bed blijven en zelfs dan kan er nog vanalles mis gaan.)
Maar in de meeste gevallen zie ik het wak recht voor me en sta ik op het randje. de eerste barstjes en scheurtjes laten van zich horen en worden zichtbaar bij de randen.
Ik haat randjes! want randjes zijn niet leuk. Ze maken me nieuwsgierig naar wat er na komt.
Randjes maken de wereld over het algemeen klein, saai, en standaard. Randjes en grenzen..
Waar waren we gebleven als ze nooit werden overschreden of verlegd? Maar goed, even terug naar het ijs,
Ik stond bij het wak op het randje. ijs krakend onder mijn voeten, weerspiegeling van mijn gezicht in het zwarte gat.
Dan draai ik me om om weg te lopen.
een zucht van verlichting uitsnapt tussen mijn lippen vandaan,..
zou ik geleerd hebben van al die keren? zou het deze keer anders zijn?Toch besluit ik na enkele stappen om me om te draaien, en zelfs een aanloopje te nemen.
Ik vertrouw erop dat het deze keer anders is..
en ik spring om Grenzen te verleggen! in mijn hoofd steek ik vlaggen in de aarde... en breek ik alle records..Waarom? omdat ik elke keer hoop dat het anders is? Omdat ik elke keer hoop dat het niet koud en nat is?
Omdat ik denk dat het anders zal zijn.. nee, omdat ik niet eerst denk! Het moment dat ik mezelf haat is het moment waarop ik weet dat ik gewoon weg moet gaan, me niet om moet draaien.
Het moment waarop ik mezelf pas echt haat is het moment dat ik ijskoud als een verdronken eendje met zijn veertjes door de war op de kant ben beland.. teleurgesteld in mezelf en het ijs. Schuddend met mijn hoofd... teleurstelling in mijn grote blauwe ogen, bedenkend waarom ik weer zo stom heb kunnen zijn. terwijl ik het antwoord gewoon weet.. (ja dat is ook stom) ken je dat spreekwoord eerst denken dan doen? ik ken het ook, maar Impulsief als ik ben komt die raad altijd te laat.
Het verlangen naar het onbekende zal altijd groter zijn.
Veel liever blijf ik uit de persoonlijke (gelukkig kleine) drama's maar op een of andere manier lukt het me altijd om gewoon in 7 sloten tegelijk te lopen. eye's wide open! Een natuurtalent in elk ander geval behalve dit!Voor de mensen onder ons die niet tot redelijk visueel zijn ingesteld, het gaat ongeveer zo; Ik begeef me in princiepe altijd op glad ijs, zo is mijn wereld, mijn leven. ben het gewend en zou niet meer zonder kunnen.
Ik zie in de verte een wak, het is een reusachtig donker gapend wak.
Ik weet ondertussen dat het er is want ik ben er al vaak in gevallen. Beetje zelfkennis is soms handig zou je denken, tenminste als je er wat mee zou doen. Dat wak ligt er dus in principe altijd in mijn geval.. en als het er niet is crieer ik het, zonder alteveel moeite zelf even.
Misschien door naiviteit of impulsiviteit, Misschien gewoon omdat ik het spannend vind om iets mee te maken. Soms loop ik er eerst om heen. kijken hoe ver ik kan gaan, kijken wanneer het ijs breekt..
Heel sporadisch blijf ik uit de buurt. In dat geval ga ik niet eens het ijs op.
(Dat komt overeen met een dag in bed blijven en zelfs dan kan er nog vanalles mis gaan.)
Maar in de meeste gevallen zie ik het wak recht voor me en sta ik op het randje. de eerste barstjes en scheurtjes laten van zich horen en worden zichtbaar bij de randen.
Ik haat randjes! want randjes zijn niet leuk. Ze maken me nieuwsgierig naar wat er na komt.
Randjes maken de wereld over het algemeen klein, saai, en standaard. Randjes en grenzen..
Waar waren we gebleven als ze nooit werden overschreden of verlegd? Maar goed, even terug naar het ijs,
Ik stond bij het wak op het randje. ijs krakend onder mijn voeten, weerspiegeling van mijn gezicht in het zwarte gat.
Dan draai ik me om om weg te lopen.
een zucht van verlichting uitsnapt tussen mijn lippen vandaan,..
zou ik geleerd hebben van al die keren? zou het deze keer anders zijn?Toch besluit ik na enkele stappen om me om te draaien, en zelfs een aanloopje te nemen.
Ik vertrouw erop dat het deze keer anders is..
en ik spring om Grenzen te verleggen! in mijn hoofd steek ik vlaggen in de aarde... en breek ik alle records..Waarom? omdat ik elke keer hoop dat het anders is? Omdat ik elke keer hoop dat het niet koud en nat is?
Omdat ik denk dat het anders zal zijn.. nee, omdat ik niet eerst denk! Het moment dat ik mezelf haat is het moment waarop ik weet dat ik gewoon weg moet gaan, me niet om moet draaien.
Het moment waarop ik mezelf pas echt haat is het moment dat ik ijskoud als een verdronken eendje met zijn veertjes door de war op de kant ben beland.. teleurgesteld in mezelf en het ijs. Schuddend met mijn hoofd... teleurstelling in mijn grote blauwe ogen, bedenkend waarom ik weer zo stom heb kunnen zijn. terwijl ik het antwoord gewoon weet.. (ja dat is ook stom) ken je dat spreekwoord eerst denken dan doen? ik ken het ook, maar Impulsief als ik ben komt die raad altijd te laat.
Het verlangen naar het onbekende zal altijd groter zijn.
over monsters en gedrochten
Je ziet ze overal, vaak kan je er ook niet om heen.ze lopen hand in hand, liefs heel erg innig. om misselijk van te worden. doe dat thuis op de bank!
stelletjes!
maar het mooie eraan is de gedachte wat ze in elkaar zien. Vanaf het terras kan ik er uren over peinzen. Na een tijdje bloeit zo'n relatie in mijn hoofd levendiger dan dat hij waarschijnlijk in het echt ooit gedaan heeft.
Soms zie ik de mooiste mannen hand in hand met en ontzettend gedrocht of anderzijds.. De mooiste dames met een monster aan haar zijde. (al moet ik eerlijk zeggen dat dat in mijn statistieken minder vaak voor komt dan de combinatie van een mannelijk stuk en gedrocht) daarmee komen we meteen bij de volgende categorie, het stuk & het mokkel, hij haar prins, zij zijn mokkel en prinsesje. stellen waarvan je ziet of denkt dat ze echt bij elkaar horen. Zij strak gekleed en hoog gehakt met een gouden ketting waaraan de naam Priscilla blinkt, hij een dikke schakelketting en O benen (want dat loopt zo lekker breed.) of; Zij zonnebril op, design jas met tasje. Hij pantalon met overhemd en suede van Bommels.) je zou Priscilla niet blij maken met een Pieter Bas. hij zou haar monster zijn, zij zijn gedrocht, dan is het toch maar goed dat Priscilla en Leroy elkaar gevonden hebben.
en ik zou op het moment niemands gedrocht en of prinsesje willen zijn, Op het moment ben ik gewoon liever Lieke. Dan hoor ik nog even niet in een hokje, en hoef ik me nog even niet af te vragen waar anderen mij plaatsen.
Anderzijds kan het ook heel fijn zijn om iemands prinsesje of mokkel te zijn. of iemand te hebben die voor jou een ware prins is Al is het alleen maar om heel trots hand en hand over straat te lopen! x lieke
stelletjes!
maar het mooie eraan is de gedachte wat ze in elkaar zien. Vanaf het terras kan ik er uren over peinzen. Na een tijdje bloeit zo'n relatie in mijn hoofd levendiger dan dat hij waarschijnlijk in het echt ooit gedaan heeft.
Soms zie ik de mooiste mannen hand in hand met en ontzettend gedrocht of anderzijds.. De mooiste dames met een monster aan haar zijde. (al moet ik eerlijk zeggen dat dat in mijn statistieken minder vaak voor komt dan de combinatie van een mannelijk stuk en gedrocht) daarmee komen we meteen bij de volgende categorie, het stuk & het mokkel, hij haar prins, zij zijn mokkel en prinsesje. stellen waarvan je ziet of denkt dat ze echt bij elkaar horen. Zij strak gekleed en hoog gehakt met een gouden ketting waaraan de naam Priscilla blinkt, hij een dikke schakelketting en O benen (want dat loopt zo lekker breed.) of; Zij zonnebril op, design jas met tasje. Hij pantalon met overhemd en suede van Bommels.) je zou Priscilla niet blij maken met een Pieter Bas. hij zou haar monster zijn, zij zijn gedrocht, dan is het toch maar goed dat Priscilla en Leroy elkaar gevonden hebben.
en ik zou op het moment niemands gedrocht en of prinsesje willen zijn, Op het moment ben ik gewoon liever Lieke. Dan hoor ik nog even niet in een hokje, en hoef ik me nog even niet af te vragen waar anderen mij plaatsen.
Anderzijds kan het ook heel fijn zijn om iemands prinsesje of mokkel te zijn. of iemand te hebben die voor jou een ware prins is Al is het alleen maar om heel trots hand en hand over straat te lopen! x lieke
kleine piemels en harde tepels
HAHA!! BUSTED!
jij leest peimels en harde tepels! Mooi dat dat je aanleiding geeft tot het lezen van deze blog.
snap het ook wel, met deze temperaturen buiten is het een stuk minder sexy om je heen als in de zomer wanneer het lekker warm is. Niet zo gek dat je dan zo aandachtig reageerd op een titel als deze..
Ik heb het koud. ijskoud. mijn hele lichaam is koud. rrrrrrr De verwarming maakt het geluid van een koude diesel motor om mijn huisje dusdaning warm te stoken dat zelfs een aan haar rolstoel gekluisterde bejaarde nog zou verlangen naar haar bikini. maar ik weiger vastberaden en pertinent om als een michelin-vrouwtje door mijn huis te rollen. het word winter, en dat zullen we weten. Ik word er niet warm van, al zijn er mensen die warme gevoelens krijgen bij het vooruitzicht op kaarsjes kerst en alles wat daar bij hoort.
ik kijk liever uit naar de zomer, waarin tot laat geroezemoes en geklingel van glazen is te horen in de gezellige straatjes van Haarlem. Zomers waarbij de rose uit de hemel lijkt te komen en de zon nooit ophoud met schijnen. zomers met zwoele avonden aan het strand, veel blote mannen lijven, gebruind in de zon, schitterend in het avondlicht bij een ondergaande zon, of kampvuur. ondertussen kan de verwarmng iets lager.. van dit soort gedachtes krijg ik het wel warm.
Ik kijk weer naar buiten schroef toch maar de knop om hoog.. als een koude dieselmotor met gierende banden gaat mijn verwarmig aan het werk. het lawaai in mijn kamer is niet te harden en de fijne tonen uit mijn ipod gaan totaal verloren, niet echt sexy.. Buiten is het te koud om me sexy te voelen. Geen blote beentjes en ondeugende pumps met mooie rokjes en lieve jurkjes maar dikke maillots en lompe laarzen. Geen goudglanzend decolleté bij avondlicht met zicht op mijn sleutelbeentjes maar een coltrui tot aan mijn oren opgetrokken.
Wanneer ik naar buiten ga, correctie.. MOET, ben ik, vanaf deze week tot pak-hem-beet maart zo belachelijk dik ingepakt dat ik amper vooruit kom. En de zwarte wollen muts met bijpassende handschoentjes aan mijn handjes geven me naast heerlijke warmte, ook het sex-appeal van zwelgje. Mijn shorter-than-short mini-ikvoelmevandaagzosexy-rokje waagt nog wel eens een poging om uit de kast te komen, maar gecombineerd met eerdergenoemde dikke maillot, en extra sokken, zie ik eruit als een incontinentie-luierdragende vrouw van 36 die er uit wil zien als 16... Dus nee sorry. die aanblik gun ik de wereld en mezelf niet dus beter blijf ik binnen. Ik heb wel eens een sexy Santa-Clausjurkje overwogen.. (optimistisch als ik dan toch weer blijk te zijn.) Zo één die ze rond deze tijd bij Café Hooters gaan dragen..je weet wel...
Gehuld in rood fluweel met witte bondrandjes zie ik mezelf al vrolijk Haarlem door huppelen. in die gedachte sneeuwd het, zijn de lichtjes in de straten als kleine sterretjes en is het helemaal niet koud..)(dat aanzicht gun je de wereld dan weer wel? wat ben je toch weer lekker schizofreen!)
Maar de vrees dat ik in mijn buurtje aangezien wordt voor een lady-of-pleasure, wat niet geheel ondekbaar is in mijn buurt, weerhield me ervan.dat dan nog wel. Nee, ik heb niet zo veel met deze maand. En ook niet met die nog gaan komen.
Op mij is de term feestmaand dan ook totaal niet van toepassing. doe je ding, ik zal jullie niet weerhouden. Ga maar los met je gehos in non-sexy ski-outfits. Slinger het ijskoude! bier maar uit de tap maar ik doe er gewoon niet aan mee. Liever sluit ik me op in mijn huisje en kom er niet uit eer er weer wat warmte van een zonnestraal te voelen valt... zo rond de lente dus.Tot die tijd staat de verwarming in de 6e versnellig van mijn dieselmotor met gierende banden en loop ik rustig in mijn sexy jurkjes, rokjes, bikini en killer heels -manolo blahniks-look-a-likes door mijn huisje te paraderen. Al ben ik snel uitegeparadeerd op die schamele 50 M2. maar toch..
ben jij ook zo van de zomer? Wees welkom. Dresscode: lijkt me duidelijk. nee, ik run geen bordeel. Daarvoor moet je 50m verder op zijn. al las ik laatst in de krant dat in veel hotels ook bordelen zitten, wellicht is er aan de overkant nog een kamertje te huur. Zwaai dan wel even als je aan de overkant op je balkon in de kou een sigaretje staat te roken!
jij leest peimels en harde tepels! Mooi dat dat je aanleiding geeft tot het lezen van deze blog.
snap het ook wel, met deze temperaturen buiten is het een stuk minder sexy om je heen als in de zomer wanneer het lekker warm is. Niet zo gek dat je dan zo aandachtig reageerd op een titel als deze..
Ik heb het koud. ijskoud. mijn hele lichaam is koud. rrrrrrr De verwarming maakt het geluid van een koude diesel motor om mijn huisje dusdaning warm te stoken dat zelfs een aan haar rolstoel gekluisterde bejaarde nog zou verlangen naar haar bikini. maar ik weiger vastberaden en pertinent om als een michelin-vrouwtje door mijn huis te rollen. het word winter, en dat zullen we weten. Ik word er niet warm van, al zijn er mensen die warme gevoelens krijgen bij het vooruitzicht op kaarsjes kerst en alles wat daar bij hoort.
ik kijk liever uit naar de zomer, waarin tot laat geroezemoes en geklingel van glazen is te horen in de gezellige straatjes van Haarlem. Zomers waarbij de rose uit de hemel lijkt te komen en de zon nooit ophoud met schijnen. zomers met zwoele avonden aan het strand, veel blote mannen lijven, gebruind in de zon, schitterend in het avondlicht bij een ondergaande zon, of kampvuur. ondertussen kan de verwarmng iets lager.. van dit soort gedachtes krijg ik het wel warm.
Ik kijk weer naar buiten schroef toch maar de knop om hoog.. als een koude dieselmotor met gierende banden gaat mijn verwarmig aan het werk. het lawaai in mijn kamer is niet te harden en de fijne tonen uit mijn ipod gaan totaal verloren, niet echt sexy.. Buiten is het te koud om me sexy te voelen. Geen blote beentjes en ondeugende pumps met mooie rokjes en lieve jurkjes maar dikke maillots en lompe laarzen. Geen goudglanzend decolleté bij avondlicht met zicht op mijn sleutelbeentjes maar een coltrui tot aan mijn oren opgetrokken.
Wanneer ik naar buiten ga, correctie.. MOET, ben ik, vanaf deze week tot pak-hem-beet maart zo belachelijk dik ingepakt dat ik amper vooruit kom. En de zwarte wollen muts met bijpassende handschoentjes aan mijn handjes geven me naast heerlijke warmte, ook het sex-appeal van zwelgje. Mijn shorter-than-short mini-ikvoelmevandaagzosexy-rokje waagt nog wel eens een poging om uit de kast te komen, maar gecombineerd met eerdergenoemde dikke maillot, en extra sokken, zie ik eruit als een incontinentie-luierdragende vrouw van 36 die er uit wil zien als 16... Dus nee sorry. die aanblik gun ik de wereld en mezelf niet dus beter blijf ik binnen. Ik heb wel eens een sexy Santa-Clausjurkje overwogen.. (optimistisch als ik dan toch weer blijk te zijn.) Zo één die ze rond deze tijd bij Café Hooters gaan dragen..je weet wel...
Gehuld in rood fluweel met witte bondrandjes zie ik mezelf al vrolijk Haarlem door huppelen. in die gedachte sneeuwd het, zijn de lichtjes in de straten als kleine sterretjes en is het helemaal niet koud..)(dat aanzicht gun je de wereld dan weer wel? wat ben je toch weer lekker schizofreen!)
Maar de vrees dat ik in mijn buurtje aangezien wordt voor een lady-of-pleasure, wat niet geheel ondekbaar is in mijn buurt, weerhield me ervan.dat dan nog wel. Nee, ik heb niet zo veel met deze maand. En ook niet met die nog gaan komen.
Op mij is de term feestmaand dan ook totaal niet van toepassing. doe je ding, ik zal jullie niet weerhouden. Ga maar los met je gehos in non-sexy ski-outfits. Slinger het ijskoude! bier maar uit de tap maar ik doe er gewoon niet aan mee. Liever sluit ik me op in mijn huisje en kom er niet uit eer er weer wat warmte van een zonnestraal te voelen valt... zo rond de lente dus.Tot die tijd staat de verwarming in de 6e versnellig van mijn dieselmotor met gierende banden en loop ik rustig in mijn sexy jurkjes, rokjes, bikini en killer heels -manolo blahniks-look-a-likes door mijn huisje te paraderen. Al ben ik snel uitegeparadeerd op die schamele 50 M2. maar toch..
ben jij ook zo van de zomer? Wees welkom. Dresscode: lijkt me duidelijk. nee, ik run geen bordeel. Daarvoor moet je 50m verder op zijn. al las ik laatst in de krant dat in veel hotels ook bordelen zitten, wellicht is er aan de overkant nog een kamertje te huur. Zwaai dan wel even als je aan de overkant op je balkon in de kou een sigaretje staat te roken!
disfunctioneel
En toch gebeurt het weer! En dat terwijl ik zo goed weet hoe het werkt. Het gebeurt onder mijn neus! Ik zie het gebeuren maar tegelijkertijd heb ik niets door. Ben desnoods met 3 broertjes opgegroeid. Zie ze mannen worden. Met mannen hersens en mannen gewoonten, mannen dingen. Maar toch blijven het mijn broertjes. Dus ergens verdring ik “het zijn mannen” feitje.
Just Don’t wanna know. En zo is het wel vaker als het om mannen gaat. Sommige dingen weet je heel goed maar wil je niet weten of.. weet je wel maaaaaaaaaarrr, altijd de grote maar waar wij vrouwen zo bekend om zijn.. We weten het heel goed maar dan gebeurt, namelijk het volgende..
Maandje geleden.. ik moet last minute naar een feestje.. geen zin maar ach.. voor de tv zitten vind ik ook een te suffe optie voor iemand van 25. Kijk in de spiegel en besluit dat het er wel mee door kan voor vanavond en sleep mezelf richting feestgedruis. We zitten buiten op het dak terras met gezellige muziek, bbq en veel drankjes, evenveel drankjes als mensen die ik nog niet ken… Eigenlijk alleen de jarige job en vriendin. Ach, das al 2.. met mezelf erbij 3.(ik ken mezelf ook aardig denk ik zelf dus mag ik in dit geval mezelf meerekenen.) 3 is a crowd.. dus erg gezellig. Toch scan ik het gezelschap even snel en het valt me op dat het leuke mensen lijken. Mijn oog valt in het bijzonder op 1 jongen die opvalt door zijn leuke lach. Feestje word ineens interessanter.
Toch maar even richting toilet. Had ik m maar iets leuker aangekleed, beetje meake-up was ook geen overbodige luxe geweest.. Toetsend bekijk ik mezelf. Haar, ogen, lippen.. Even kijk ik naar mijn benen in de hoop dat ze onderweg naar het feestje misschien 20cm langer zijn geworden maar helaas, dat was niet het geval. Maar de oplossing was al uitgevonden en ik heb er een kast van vol! High heels zijn zo mijn ding.
High weels waren heel erg zijn ding. 27 jaar en piloot.. Ik denk.. okee.. foute boel, op naar plan B.. lief lachen, omdraaien en weg lopen..
Maar ik bleef staan, bleef praten en was onder de indruk van zijn lach.. What’s going on? Sta op en loop!… Als er een god bestaat gaf hij me deze keer een 2e kans.. “oh je bent ook nog skileraar?!” “goh wat ontzettend leuk”
Dat was duidelijk een sein om de high heels in de bomen te hangen en weg te rennen. Maar nee, ik blijf stokstijf en nonchalant staan. Vrijwillig aan de grond genageld. Met mijn hakken 8cm diep in het zand lijk ik niet eens aanstalte te maken om me ook maar 1cm te bewegen. Tenzij het zijn kant op is natuurlijk! Foute man met mooie glimlach. Dodelijk. Uiteindelijk willen Mannen maar 1 ding en dat is dat je ze leuk vind. Dat ze het laatste zijn waar je aan denkt voor je in slaap valt, dat ze het eerste zijn waar je aan denk als je wakker wordt, en daar tussen in als het even kan ook nog over ze droomt. Dat hij voor jou de prins is op het witte paard, of in dit geval.. de prins in het witte vliegtuig.
En dan, als het zover is.. (ze hebben je 1000 lieve mails en smsjes gestuurd (staan standaard in het mapje concepten) ben jij tot over je oren verliefd. (ja dat kunnen we zijn binnen 1 week, eerlijk zijn!) Glijd van je stoel bij de gedachte aan hem, je kan alleen nog maar je voorgevormde bh’s aan om dat de niet voorgevormde je tepels keihard door je shirtje drukken, je checked zijn hyves elk uur, krabbeld, smst en mailt er lustig op los. De dates zijn leuk en oh wat hebben jullie veel overeen samen, het lijkt bijna perfect. Al snel worden zijn mailtjes korter, de smsjes sporadischer en de dates minder frequent..
Hij vind me niet meer leuk! (dat klopt, hij heeft wat hij wil) Onze reactie daarop.. bevestiging zoeken.. Meer mailen, meer smsen, meer af willen spreken.. FOUT FOUT FOUT He’s just not that into you! Gotcha! Dan ben je al te laat.. de man weet dat jij hem wil, naar hem verlangt.. en dan is het spel voor hem over. Ego gered.
Deze man loopt morgen net iets rechter op, kin omhoog, dankzij jou! Chapeau! Als wij er niet waren liepen mannen nu nog als apen, krom met hun handen slepend over de grond. Maar nee, wij hebben ze omhoog geholpen met ons vrouwen-dingen-doen-die-we-eigenlijk-niet-zouden-moeten-doen. En als ik dit allemaal weet, waarom sta ik dan nu nog steeds, hakken in het zand tegenover die oh zo foute piloot?
Omdat ik een vrouw ben, Ik kan niet anders, zo houd ik de maatschappij draaiende. Want dat is hoe het hoort. Ik doe gewoon wat er van me verwacht word.
Ik ben functioneel disfunctioneel
Just Don’t wanna know. En zo is het wel vaker als het om mannen gaat. Sommige dingen weet je heel goed maar wil je niet weten of.. weet je wel maaaaaaaaaarrr, altijd de grote maar waar wij vrouwen zo bekend om zijn.. We weten het heel goed maar dan gebeurt, namelijk het volgende..
Maandje geleden.. ik moet last minute naar een feestje.. geen zin maar ach.. voor de tv zitten vind ik ook een te suffe optie voor iemand van 25. Kijk in de spiegel en besluit dat het er wel mee door kan voor vanavond en sleep mezelf richting feestgedruis. We zitten buiten op het dak terras met gezellige muziek, bbq en veel drankjes, evenveel drankjes als mensen die ik nog niet ken… Eigenlijk alleen de jarige job en vriendin. Ach, das al 2.. met mezelf erbij 3.(ik ken mezelf ook aardig denk ik zelf dus mag ik in dit geval mezelf meerekenen.) 3 is a crowd.. dus erg gezellig. Toch scan ik het gezelschap even snel en het valt me op dat het leuke mensen lijken. Mijn oog valt in het bijzonder op 1 jongen die opvalt door zijn leuke lach. Feestje word ineens interessanter.
Toch maar even richting toilet. Had ik m maar iets leuker aangekleed, beetje meake-up was ook geen overbodige luxe geweest.. Toetsend bekijk ik mezelf. Haar, ogen, lippen.. Even kijk ik naar mijn benen in de hoop dat ze onderweg naar het feestje misschien 20cm langer zijn geworden maar helaas, dat was niet het geval. Maar de oplossing was al uitgevonden en ik heb er een kast van vol! High heels zijn zo mijn ding.
High weels waren heel erg zijn ding. 27 jaar en piloot.. Ik denk.. okee.. foute boel, op naar plan B.. lief lachen, omdraaien en weg lopen..
Maar ik bleef staan, bleef praten en was onder de indruk van zijn lach.. What’s going on? Sta op en loop!… Als er een god bestaat gaf hij me deze keer een 2e kans.. “oh je bent ook nog skileraar?!” “goh wat ontzettend leuk”
Dat was duidelijk een sein om de high heels in de bomen te hangen en weg te rennen. Maar nee, ik blijf stokstijf en nonchalant staan. Vrijwillig aan de grond genageld. Met mijn hakken 8cm diep in het zand lijk ik niet eens aanstalte te maken om me ook maar 1cm te bewegen. Tenzij het zijn kant op is natuurlijk! Foute man met mooie glimlach. Dodelijk. Uiteindelijk willen Mannen maar 1 ding en dat is dat je ze leuk vind. Dat ze het laatste zijn waar je aan denkt voor je in slaap valt, dat ze het eerste zijn waar je aan denk als je wakker wordt, en daar tussen in als het even kan ook nog over ze droomt. Dat hij voor jou de prins is op het witte paard, of in dit geval.. de prins in het witte vliegtuig.
En dan, als het zover is.. (ze hebben je 1000 lieve mails en smsjes gestuurd (staan standaard in het mapje concepten) ben jij tot over je oren verliefd. (ja dat kunnen we zijn binnen 1 week, eerlijk zijn!) Glijd van je stoel bij de gedachte aan hem, je kan alleen nog maar je voorgevormde bh’s aan om dat de niet voorgevormde je tepels keihard door je shirtje drukken, je checked zijn hyves elk uur, krabbeld, smst en mailt er lustig op los. De dates zijn leuk en oh wat hebben jullie veel overeen samen, het lijkt bijna perfect. Al snel worden zijn mailtjes korter, de smsjes sporadischer en de dates minder frequent..
Hij vind me niet meer leuk! (dat klopt, hij heeft wat hij wil) Onze reactie daarop.. bevestiging zoeken.. Meer mailen, meer smsen, meer af willen spreken.. FOUT FOUT FOUT He’s just not that into you! Gotcha! Dan ben je al te laat.. de man weet dat jij hem wil, naar hem verlangt.. en dan is het spel voor hem over. Ego gered.
Deze man loopt morgen net iets rechter op, kin omhoog, dankzij jou! Chapeau! Als wij er niet waren liepen mannen nu nog als apen, krom met hun handen slepend over de grond. Maar nee, wij hebben ze omhoog geholpen met ons vrouwen-dingen-doen-die-we-eigenlijk-niet-zouden-moeten-doen. En als ik dit allemaal weet, waarom sta ik dan nu nog steeds, hakken in het zand tegenover die oh zo foute piloot?
Omdat ik een vrouw ben, Ik kan niet anders, zo houd ik de maatschappij draaiende. Want dat is hoe het hoort. Ik doe gewoon wat er van me verwacht word.
Ik ben functioneel disfunctioneel
Abonneren op:
Posts (Atom)