treurig

bij ons in huis word louter en alleen gecommuniceerd via briefjes, althans dat word geprefereerd door onze huis-Yuppen

(Young Un Professionals) want ook al blazen zij hoog van de toren over hun intelectueel, lijken sommige dingen erg moeilijk.

ik heb altijd geleerd dat het een fatsoensnorm is om direct contact te maken wanneer het feedback betreft.

die toren waar ze vanaf blazen is overgens niet hoger dan de 3e etage van het studenthenhuis waar zij beiden in de zelfde kamer wonen.

ondanks dat zei beiden een hbo studie hebben afgerond en een goede baan hebben, maken ze zich graag druk om de manier waarop wij de toilet schoon maken, de wasmachiene en droger gebruiken en.. hoe wij zo efficient mogelijk om kunnen gaan met de energie. laat ik dan ook maar niet zwijgen over de leefregels die zei hebben bedacht voor het gebruik van deuren binnenshuis. het schijnt dat deze op verschillende manieren dicht kunnen. dan wel hard op zacht.. (oh ja? sukkels!)

en over dit alles worden dan ook met veel zorg briefjes op gehangen, op de droger, de toiletdeur, de buitendeur, de binnendeur, de keuken moet het ook ontgelden.. ze zouden misschien welvaren bij een amerikaanse structuur. daar leven ze van regels, overal zijn wetten voor, "sorry you can't sit over there, thats the law! " "sorry your are not allowed to use the wasmachine that way, thats the law!"

de reden dat ik deze blog schrijf is dan ook puur vanuit sociaal communicatief oogpunt jegens hen. Al ben ik echt de beroertste niet wil ik graag tegen beide zeggen, Ik bijt niet! dus je mag best iets tegen me zeggen, mits het van levenbelang is! ik woon namelijk in een studenten huis,

heel bewust, juist omdat het mij niets, noppes, nada, niente, uit maakt hoe hard of zacht een deur dicht kan, dat de wasmachiene vol moet zitten als je m aan zet, of dat de wc een keer niet hygienisch blinkt! ik ga liever gezellig met mijn vrienden naar de kroeg voor een praatje, face to face!!

wil je op deze manier, door middel van post-it's graag serieus genomen worden..
SCHRIJF dat maar op je buik!

kus de buurvrouw