prinsessen daden

Vaak stort ik mij, niet geheel vrijwillig overgens, in een nieuw drama.
Veel liever blijf ik uit de persoonlijke (gelukkig kleine) drama's maar op een of andere manier lukt het me altijd om gewoon in 7 sloten tegelijk te lopen. eye's wide open! Een natuurtalent in elk ander geval behalve dit!Voor de mensen onder ons die niet tot redelijk visueel zijn ingesteld, het gaat ongeveer zo; Ik begeef me in princiepe altijd op glad ijs, zo is mijn wereld, mijn leven. ben het gewend en zou niet meer zonder kunnen.

Ik zie in de verte een wak, het is een reusachtig donker gapend wak.
Ik weet ondertussen dat het er is want ik ben er al vaak in gevallen. Beetje zelfkennis is soms handig zou je denken, tenminste als je er wat mee zou doen. Dat wak ligt er dus in principe altijd in mijn geval.. en als het er niet is crieer ik het, zonder alteveel moeite zelf even.
Misschien door naiviteit of impulsiviteit, Misschien gewoon omdat ik het spannend vind om iets mee te maken. Soms loop ik er eerst om heen. kijken hoe ver ik kan gaan, kijken wanneer het ijs breekt..
Heel sporadisch blijf ik uit de buurt. In dat geval ga ik niet eens het ijs op.

(Dat komt overeen met een dag in bed blijven en zelfs dan kan er nog vanalles mis gaan.)

Maar in de meeste gevallen zie ik het wak recht voor me en sta ik op het randje. de eerste barstjes en scheurtjes laten van zich horen en worden zichtbaar bij de randen.
Ik haat randjes! want randjes zijn niet leuk. Ze maken me nieuwsgierig naar wat er na komt.
Randjes maken de wereld over het algemeen klein, saai, en standaard. Randjes en grenzen..
Waar waren we gebleven als ze nooit werden overschreden of verlegd? Maar goed, even terug naar het ijs,
Ik stond bij het wak op het randje. ijs krakend onder mijn voeten, weerspiegeling van mijn gezicht in het zwarte gat.
Dan draai ik me om om weg te lopen.

een zucht van verlichting uitsnapt tussen mijn lippen vandaan,..
zou ik geleerd hebben van al die keren? zou het deze keer anders zijn?Toch besluit ik na enkele stappen om me om te draaien, en zelfs een aanloopje te nemen.
Ik vertrouw erop dat het deze keer anders is..
en ik spring om Grenzen te verleggen! in mijn hoofd steek ik vlaggen in de aarde... en breek ik alle records..Waarom? omdat ik elke keer hoop dat het anders is? Omdat ik elke keer hoop dat het niet koud en nat is?
Omdat ik denk dat het anders zal zijn.. nee, omdat ik niet eerst denk! Het moment dat ik mezelf haat is het moment waarop ik weet dat ik gewoon weg moet gaan, me niet om moet draaien.
Het moment waarop ik mezelf pas echt haat is het moment dat ik ijskoud als een verdronken eendje met zijn veertjes door de war op de kant ben beland.. teleurgesteld in mezelf en het ijs. Schuddend met mijn hoofd... teleurstelling in mijn grote blauwe ogen, bedenkend waarom ik weer zo stom heb kunnen zijn. terwijl ik het antwoord gewoon weet.. (ja dat is ook stom) ken je dat spreekwoord eerst denken dan doen? ik ken het ook, maar Impulsief als ik ben komt die raad altijd te laat.

Het verlangen naar het onbekende zal altijd groter zijn.