175.SPARK

Ik weet het niet zeker, of het haar half hoge roze laarzen waren, of de nonchalance en naïviteit waarmee ze snooki speelde. Maar ik zal haar nooit vergeten, ik zie haar nog steeds af en toe in mijn dromen daar op die speciale plek.


Daar stond ze dan, in een ruimte gevuld met ranzigheid zwetende stinkende novieten lijven en bier uit plastic bekertjes. Met grove en weinig liefdevolle vegen was haar gezicht met shrek groene creme ingesmeerd. Haar lange blonde haar, vlassig geworden door dagen van ontbering en weinig persoonlijke hygiëne zat in een slordige, maar ik zou zeggen nonchalante knoop, boven op haar hoofd gebonden met een fluoriderend roze elastiek. Bij het sporadisch schijnen van het daglicht in de ruimte was eveneens een roze waas in het blonde haar te zien waardoor ik de associatie met een suikerspin niet kon onderdrukken. Mede door de slierten bruine stroop die in dikke vol romige druppels op haar ranzige stinkende witte t-shirt kleefde. Op het T-shirt dat ze droeg met nummer 175. Daaronder in grote letters: SPARK. Ze speelde mee in een spel, waarin je een bekend persoon moest imiteren. Ze speelde Snooki, vol overgave geheel op eigen geïnterpreteerde wijze. Snooki zoals zelfs Snooki niet wist dat ze zo kon zijn. Ik zou haar vandaag de dag nog zo uit duizenden herkennen in een stadion vol Snookies. 175.SPARK.
Wars van populistische tv zenders als MTV, was mijn Snooki, Het meisje wat louter een karakter uit Greys Anatomy of How I met your mother met enig succes zou kunnen imiteren omdat dat de enige programma’s zijn die ze daadwerkelijk kijkt.


En dan nog ondanks haar weerzinwekkende verschijning de imitatie glansrijk zou laten slagen.


Glansrijk slagen in een wereld ver van hier. Dat was haar droom wanneer ze haar prachtige grijs blauwe ogen neersloeg om op te stijgen naar een wereld die voor iedereen onbekend en onbereikbaar is. Ver van deze realiteit, Een wereld met andere idealen. Dat is wat ze wil 175.SPARK. Blonde honing met snoei witte tanden. Tanden die ik die avond weinig zag, beschermt door haar donker roze schrale lippen. 175 SPARK mocht niet lachen. De lol en het plezier dat ze beleefde niet laten blijken. Maar haar gezicht sprak boekdelen. Ik mocht haar lezen. Ze Straalde. Ademend in de weeïge zoete geur van stroop, zweet bier en rook. En elke vierkante centimeter lucht in de donkere kroeg waar geen verenigingslijf of bier in plastic bekers oppervlakte in beslag nam vulde zich met geroezemoes van hese stemmen en corporaal geschreeuw.
Met haar slanke vieze vingers en nagels met zwarte randen strijkt ze een pluk door bier en stroop aan elkaar geplakt haar weg van haar voorhoofd, en terwijl ze dat deed, net voordat ze haar hoofd weer weg zou draaien de menigte in keek ze me aan, 1 enkele seconde kruisten onze blikken elkaar.


Het geroezemoes en geschreeuw om mij heen leek te vertragen en vervaagde naar de achtergrond, verdween uiteindelijk zelfs even helemaal. De donkere ruimte waarin we stonden leek 1 seconde leeg. In het midden een bundel van licht, waarin de dampen van de ruimte om haar heen een rokerige sfeer gaven. Alleen Snooki op haar half hoge roze laarzen op de lege houten dansvloer en ik. Haar grijs blauwe ogen priemde zich in de mijne en hielden mijn blik bijna onzichtbaar maar smekend vast, Alsof ze me wilde zeggen, “ zie mij en neem me mee.” Neem me mee uit dit volle stadion naar welke plek dan ook. Ik vermaak en red me wel.


En in die ene seconde nam ik haar mee.


Ik nam haar mee naar de toekomst, onze toekomst, waarin we beide onze idealen zouden nastreven. 1 seconde nam ik haar mee, mee naar Afrika, Waar ze tropenarts mocht zijn. Waar ze 4 jaar lang voor studeerde in Londen, terwijl ze daar een pracht tijd had, Maar nooit haar idealen vergat, in welk ranzig stinkend hok ze ook stond. Wie ze ook moest zijn. Later zou ze tropenarts worden. Dat was daar in onze toekomst haar verleden.


1 seconde lagen we samen in het gouden hoge savanne gras, dat door de wind een knisperend geluid verspreidde en keken we naar de vele sterren boven ons hoog in een serene pik zwarte hemel, zachtjes fluisterend in elkaars oor over hoe het leven in elkaar zit en hoe mooi de wereld is. 1 seconde was ik haar donkere droom man, en lag ze in mijn sterke donkere armen, en zoende ik haar 1 seconde met mijn volle lippen. Daar in het savanne gras. Ik en mijn blonde honing met snoei witte tanden. 1 seconde. Het geroezemoes en geschreeuw zwelt weer aan, de geur van alles om mij heen drong weer door tot diep in mijn neus en onze ogen vonden elkaar de rest van de avond niet meer.175.SPARK.Snooki.