De olie die door de jaren heen een donkergrijze gloed af had gegeven op de vloer glom in de zon.
Arie had het al gezien, al veel eerder dan de rest, licht beschaamd had hij zijn hoofd snel afgewonden van het tafereel en zich met moeite geconcentreerd op het gesprek dat gaande was tussen zijn collega's.
Ze hadden die middag een Volvo XC90 binnen gekregen, gebracht door een uiterst keurige man, maar waar nogal wat aan schorte, volgens de papieren 2 maanden oud, maar de auto zag eruit alsof hij sinds jaar en dag huisvesting was geweest van een kinderdagverblijf en honden uitlaat salon. De sloten waren stuk, evenals de bekleding die rechtstreeks uit een kliko leek te komen en Arie had zelf notabene een volle luier uit het midden console gevist.
De herinnering deed hem meteen weer kokhalzen maar kon niet voorkomen dat zijn ogen weer afdwaalde naar de wasstraat tegenover de werkplaats. Een zonnestraal verblind hem. Op de radio klinkt Roxanne Hazes. Ik was toch je meisje.
Het tafreel dat hij aanschouwde was op zijn minst opmerkelijk te noemen, Naast de wasstraat lag een keurig opgevouwen stapeltje kleren, Een groene broek opgevouwen, met daarop een witte blouse, eveneens keurig opgevouwen. Hij had het haar 5 min eerder zien doen, rustig en uiterst zorgvuldig. Eerst haar pumps. daarna haar broek, knoopje los, rits naar beneden en dan met een zachte beweging stak ze beide duimen tussen de rand van haar broek en haar zachte huid en duwde haar broek met enige kracht naar beneden over haar billen heen, het laatste stukje zakte haar broek vanzelf naar beneden. ze stapte er met militaire precisie uit, raapt hem op van de grond en begon hem op t vouwen. Haar blouse volgt. Een zweetdruppel liep langs zijn gezicht terwijl ze verder ging. Knoopje voor knoopje. Een gevoel van gene overvalt hem.
En nu lag ze daar, onhandig als een groot stuk wit vlees, over de auto heen. op haar knieën, natte haren in haar gezicht. De lans waaruit met hoge druk het water spoot in haar ene hand, de andere met gespreide vingers ernaast om haar balans te bewaren.
Ze heeft een serieuze blik, Rode lippen op elkaar. geen cynisch lachje, geen grijs, niets. Arie ziet hoe haar wimpers door het water aan elkaar plakken als kleine zwarte piramides. hij werd er week van en een warme golf ging door zijn iets wat gezette harige lijf.
Het deed hem denken aan de ogen van zijn laatste vriendin Chantal, ze zaten op de zelfde manier aan elkaar geplakt met mascara, nadat hij het uit maakte. het was gekomen door het huilen, 27 minuten lang had ze gehuild. Onder haar ogen was een dikke laag zwart gaan plakken waardoor ze iets weg had van een panda beertje, het had hem ontroerd. Maar ja, Hij was verliefd geworden op Stefanie.
Die ogen, de rode lippen, haar lingerie, een passend setje. zwart. kant. het witte lijf, bijna als wit alcantara. de onhandige pose, het gaf het geheel iets clownesks, zoals ze daar hing over haar mini. iets buitenaards tragisch.
Arie wilde wel weer praten over de Volvo met zijn collega maar kon zijn ogen er niet vanaf houden. het trok hem, het hele tafereel, hij kon de situatie niet peilen en zijn aandacht werd er alsmaar naar toe getrokken, zweetdruppeltjes of niet.
In de wasstraat naast de mini was inmiddels een vrouw haar crossfiets aan het schoon spuiten. Ze had een roze fleece aan met een strakke legging, en leek zich niet te storen aan het tafereel in het Hokje naast haar.
haar onscharmante zwarte schoenen met hoog opgetrokken sokken vol modder staken grof af tegen het hokje naast haar. Arie had op een gemiddelde werkdag alleen maar kunnen dromen van een vrouw in roze fleece, het had zijn week gemaakt, misschien had hij overwogen haar nummer te vragen, maar niet vandaag. Soms is timing zo belangrijk.
even was hij afgeleid geweest, maar zijn blik was weer terug in het hokje naast de roze fleece.
Ze hadden die middag een Volvo XC90 binnen gekregen, gebracht door een uiterst keurige man, maar waar nogal wat aan schorte, volgens de papieren 2 maanden oud, maar de auto zag eruit alsof hij sinds jaar en dag huisvesting was geweest van een kinderdagverblijf en honden uitlaat salon. De sloten waren stuk, evenals de bekleding die rechtstreeks uit een kliko leek te komen en Arie had zelf notabene een volle luier uit het midden console gevist.
De herinnering deed hem meteen weer kokhalzen maar kon niet voorkomen dat zijn ogen weer afdwaalde naar de wasstraat tegenover de werkplaats. Een zonnestraal verblind hem. Op de radio klinkt Roxanne Hazes. Ik was toch je meisje.
Het tafreel dat hij aanschouwde was op zijn minst opmerkelijk te noemen, Naast de wasstraat lag een keurig opgevouwen stapeltje kleren, Een groene broek opgevouwen, met daarop een witte blouse, eveneens keurig opgevouwen. Hij had het haar 5 min eerder zien doen, rustig en uiterst zorgvuldig. Eerst haar pumps. daarna haar broek, knoopje los, rits naar beneden en dan met een zachte beweging stak ze beide duimen tussen de rand van haar broek en haar zachte huid en duwde haar broek met enige kracht naar beneden over haar billen heen, het laatste stukje zakte haar broek vanzelf naar beneden. ze stapte er met militaire precisie uit, raapt hem op van de grond en begon hem op t vouwen. Haar blouse volgt. Een zweetdruppel liep langs zijn gezicht terwijl ze verder ging. Knoopje voor knoopje. Een gevoel van gene overvalt hem.
En nu lag ze daar, onhandig als een groot stuk wit vlees, over de auto heen. op haar knieën, natte haren in haar gezicht. De lans waaruit met hoge druk het water spoot in haar ene hand, de andere met gespreide vingers ernaast om haar balans te bewaren.
Ze heeft een serieuze blik, Rode lippen op elkaar. geen cynisch lachje, geen grijs, niets. Arie ziet hoe haar wimpers door het water aan elkaar plakken als kleine zwarte piramides. hij werd er week van en een warme golf ging door zijn iets wat gezette harige lijf.
Het deed hem denken aan de ogen van zijn laatste vriendin Chantal, ze zaten op de zelfde manier aan elkaar geplakt met mascara, nadat hij het uit maakte. het was gekomen door het huilen, 27 minuten lang had ze gehuild. Onder haar ogen was een dikke laag zwart gaan plakken waardoor ze iets weg had van een panda beertje, het had hem ontroerd. Maar ja, Hij was verliefd geworden op Stefanie.
De mascara van Chantal was vast goedkoper dan die van de vrouw in de wasstraat, want ze had alleen de piramides en niet de panda achtige vlekken onder haar ogen, of zou dat alleen komen omdat ze niet huilt?
het spatten van het water tegen de auto en de zon zorgen voor een regenboog.
Die ogen, de rode lippen, haar lingerie, een passend setje. zwart. kant. het witte lijf, bijna als wit alcantara. de onhandige pose, het gaf het geheel iets clownesks, zoals ze daar hing over haar mini. iets buitenaards tragisch.
Arie wilde wel weer praten over de Volvo met zijn collega maar kon zijn ogen er niet vanaf houden. het trok hem, het hele tafereel, hij kon de situatie niet peilen en zijn aandacht werd er alsmaar naar toe getrokken, zweetdruppeltjes of niet.
In de wasstraat naast de mini was inmiddels een vrouw haar crossfiets aan het schoon spuiten. Ze had een roze fleece aan met een strakke legging, en leek zich niet te storen aan het tafereel in het Hokje naast haar.
haar onscharmante zwarte schoenen met hoog opgetrokken sokken vol modder staken grof af tegen het hokje naast haar. Arie had op een gemiddelde werkdag alleen maar kunnen dromen van een vrouw in roze fleece, het had zijn week gemaakt, misschien had hij overwogen haar nummer te vragen, maar niet vandaag. Soms is timing zo belangrijk.
even was hij afgeleid geweest, maar zijn blik was weer terug in het hokje naast de roze fleece.
Daar zat de vrouw gehurkt voor haar linker voorband, een van haar keurig gemanicuurde handen met rode nagels greep zich stevig vast aan de wielkast terwijl ze haar andere hand gevuld met een spons, zich over de wieldop liet glijden, Wit schuim liep weelderig vanaf het wiel langs het rubber van de banden weg in het afvoerputje.
Arie wist niet wat hij voelde, weerzin, walging, afschuw, medelijden voor zichzelf? moest hij opstaan? weglopen? blijven zitten en hopen dat ze weg gaat
Zagen zijn collega's dit niet? waarom ging het nog steeds over de XC90 met de 1001 kinderhandjes tegen de ramen, terwijl enkele meters voor hem de ramen van een zwarte mini werden schoongemaakt met 2 witte billen, die nog bleker werden terwijl ze tegen de raam gedrukt werden. Hij zag ze door de ramen heen plat worden, met in het midden een zwarte lijn. Dat moest haar string zijn die tussen de raam en haar 2 bil delen in zat geklemd. Blote voeten met gekromde tenen tegen de motorkap gedrukt om niet uit te glijden. De lichten van de mini staan nog aan.
De mevrouw van de crossfiets met roze fleece pakt nog een euro extra uit haar heuptasje. De spaken blijken toch net wat viezer en behoeven wat extra aandacht. Op haar fleece vest zitten kleine bolletjes opgespat water en modder. De aanblik geeft hem de rillingen omdat ongewild de gedachte van het vochtige fleece vest tegen zijn huid hem opdringt.
Arie hoopt dat dit snel over is, dat beide hokjes snel leeg zijn. Zijn boterham met kaas laat hij liggen op de tafel voor hem, Hij ziet de kringen opgedroogde koffie op de tafel van de pauze vanmorgen. Het zet hem aan zijn collega's te vragen of er iemand nog koffie lust. Daarna bied hij aan om de Volvo XC90 voor zijn rekening te nemen en van binnen schoon te maken.
Aan het einde van de dag kijkt Arie door het raam van de werkplaats.
Arie wist niet wat hij voelde, weerzin, walging, afschuw, medelijden voor zichzelf? moest hij opstaan? weglopen? blijven zitten en hopen dat ze weg gaat
Zagen zijn collega's dit niet? waarom ging het nog steeds over de XC90 met de 1001 kinderhandjes tegen de ramen, terwijl enkele meters voor hem de ramen van een zwarte mini werden schoongemaakt met 2 witte billen, die nog bleker werden terwijl ze tegen de raam gedrukt werden. Hij zag ze door de ramen heen plat worden, met in het midden een zwarte lijn. Dat moest haar string zijn die tussen de raam en haar 2 bil delen in zat geklemd. Blote voeten met gekromde tenen tegen de motorkap gedrukt om niet uit te glijden. De lichten van de mini staan nog aan.
De mevrouw van de crossfiets met roze fleece pakt nog een euro extra uit haar heuptasje. De spaken blijken toch net wat viezer en behoeven wat extra aandacht. Op haar fleece vest zitten kleine bolletjes opgespat water en modder. De aanblik geeft hem de rillingen omdat ongewild de gedachte van het vochtige fleece vest tegen zijn huid hem opdringt.
Arie hoopt dat dit snel over is, dat beide hokjes snel leeg zijn. Zijn boterham met kaas laat hij liggen op de tafel voor hem, Hij ziet de kringen opgedroogde koffie op de tafel van de pauze vanmorgen. Het zet hem aan zijn collega's te vragen of er iemand nog koffie lust. Daarna bied hij aan om de Volvo XC90 voor zijn rekening te nemen en van binnen schoon te maken.
Aan het einde van de dag kijkt Arie door het raam van de werkplaats.
Geen roze fleece, Geen zwarte mini. beide washokje zijn leeg.
De kleren zijn weg, de pumps ook. alsof het er nooit geweest is.
Een man komt binnen, met 3 kids. 1 op zijn arm, de ander aan zijn hand en de oudste zit al op de toonbank voor de man er zelf is. Ineens is er overal lawaai, geschreeuw en gehuil.
De kleren zijn weg, de pumps ook. alsof het er nooit geweest is.
Een man komt binnen, met 3 kids. 1 op zijn arm, de ander aan zijn hand en de oudste zit al op de toonbank voor de man er zelf is. Ineens is er overal lawaai, geschreeuw en gehuil.
Arie ziet de vieze kinderhandjes met zwarte nageltjes en loopt naar de man.
hun blikken kruisen elkaar. De man vraagt naar de XC90.
Arie geeft de man zijn sleutels en kijkt hem na terwijl hij weg rijd. als hij de poort uit rijd voelt Arie zijn schouders zakken. Het was een lange warme dag.
