Vuur

Hij kon niet kiezen.
Verscheurd door de liefde

Hij beschreef de liefde,
Als een aanraking,
Door vuur.
Brandend,
Alles overheersend
Diep
van binnen.
Altijd in een andere gedaante,
Veranderend,
Maar altijd
brandend.
intens,
mooi,
Pijnlijk veranderend
Onberekenbaar
Nodig, betoverend
Hypnotiserend, romantisch.

Een vlam.

Het branden,
De verlichting.

Genoeg voor jou

Jij zag schoonheid in mij
In 1000 stukjes gebroken 
Was ik
Je Nam mijn hand in de jouwe
Om samen 
over een weg vol sterren te lopen.

Zo magisch, vol leven
Was jij
Met liefde en wat als
Onze wereld voor altijd
Zo zou zijn
Dat al mijn stukjes genoeg zijn
Voor jou.

Kom naast me liggen

Kom naast me liggen,
Vertel me de leugens die ik wil horen,
Laat me mezelf verliezen
In jou, in ons
Dan worden de leugens vanzelf waarheid.
Kom naast me liggen,
En vertel me de leugens die ik wil horen.

Robijn rood

Walsend in een glas, 

Dansend in het rond
Om aanraking te voorkomen

Voeg ik toe 
sinaasappels.
Of citrus een gebroken glimlach 
zal genezen, 
 

alsof 
het opstijgen
van de geuren,, 

vrijkomend 
bij het samenspel
helpen dingen te regelen, 
 

Alsof de kleuren 
doen vergeten, 

Voegen we kruiden toe, 

als aan een vuur 

dat steeds meer warmte 
nodig heeft. 

Niemand die ziet, 

Dat het nooit 
zal doven.

Met heel zijn hoofd en hart

Diepe groeven achterlatend 
op het lanschap dat zijn gezicht vormde. 
Als de vorm die de aarde aanneemt bij verschuiving, 
de veranderende structuur door de toenemende kracht die op hem in werkte.
De tekening van de tijd en de weerstand waaraan het hoofd geboden is. 
Buigt het voor de tand des tijds

Als kringen die onstaan op water 
door de tranen die er nodeloos in op gaan.  
Tranen die ooit water waren, 
Water dat ooit regen was, 
De zware last die gedragen moest worden,
Tot  de overgave die afgedwongen werd door te breken. 
Overspoelen het hart.