dikkertje dap

Het geluid van mijn hakken die zich bijna in het hout van de trap boren onder mijn gewicht galmt drijgend door het trappenhuis, aan mijn arm bungeld mijn leren handtas die zich de afgelopen maanden heeft ontpopt tot "hut koffer' in de breedste zin van het woord.

Mijn onwijze buik in m’n rokje maakt dat ik niet te snel kan. zeg maar gerust als een olifant zo traag. In een glimp zie ik het spiegelbeeld van mijn volle rode lippen in het raam. De zon weerkaatst in de zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd en het zal niet lang meer duren of ook mijn blouse tekent donker af door het zweet op mijn rug. Ik glimlach als een boer met kiespijn naar mijn spiegelbeeld. Als ik mijzelf voorbij loop lach ik wel altijd even vriendelijk.

Terwijl ik puffend de laatste trap naar beneden af wil lopen voel ik het, warmte.

En het is niet die zelfde warmte die ik zojuist op mijn gezicht voelde, de warmte van de zon. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat die langs mijn benen naar beneden loopt.

Een donkere natte vlek breid zich voor mijn voeten uit en sijpelt over de eerste treden richting de voordeur. Toevallig, daar was ik ook naar opweg!

Er schiet van alles door mijn hoofd, Is dit het? Even bedenk ik me dat ik al braaf elke ochtend met veel moeite mijn benen scheer voor dit moment.

Heb me vanmorgen nog lelijk gesneden want je ziet ook echt niets met zo’n buik. maar alles beter dan mn buik 3 weken geleden want toen was ik dik in de breedte, gelukkig is er nog vanalles gedraaid door de verloskundige, zodat ik ook links en rechts wat meer zicht heb op mn knieen en knieholtes.. Maar okee, Hier sta ik dus, met gladde benen, op de trap, met m’n tas, in m’n pakje en op pumps te bevallen.
Nog staand op de trap met mijn benen wijd, zoek ik in mijn tas naar mijn GSM.

Ik irriteer me mateloos aan de rommel in mijn tas, oh god… waar is hij als ik hem nodig heb. Nu lopen ook de warme tranen over mijn wangen, ik realiseer me half dat ik huil, blij ben, in paniek ben en gestrest ben en nog steeds met mn dan wel gladde benen wijd op de trap sta terwijl het vruchtwater al halverwege is. Die wedstrijd ga ik verliezen..

Ik besluit terug te gaan naar ons appartement, ander rokje aan te doen, want het is immers mooi weer en als ik nu ga bevallen en de verloskundige of gynaecoloog is toevallig heel knap en sterk en zo, net als in films wil ik niet dat hij mij vind in natte naar vruchtwater ruikende kleren, dat zou namelijk niet passen in de gang van mijn sprookjes achtige bestaan.

dus ik ga nat maar in stijl de trap op om mij volledig te wijden aan, wat ik me net realiseer, de eindeloze klus die voor mij ligt. Trede voor trede schieten de ramp scenario’s over wat er mis kan gaan door mijn hoofd en bij elke trede komt er een nieuwe bij. Help!

Mijn gedachten zijn dark en twisty, en bij alles wat ik me bedenk zie ik bloed en hoor ik mensen schreeuwen. Ik kan dit niet! Zou ik al wel weeen hebben? en wat nou als die uitblijven? Of zou het kindje er al zijn? Dat ik dadelijk tijdens het verwisselen van m’n lingerie al een kruintje zie?

Welke dag is het vandaag? Uh 31 aug? Ja 31 augustus.. is dat een goede datum? Zou ik als kind jarig willen zijn op die dag? Of misschien wel morgen..? het is immers al tegen de middag?

Weer werp ik een blik in de raam en zie mijn rode lippen. Ze zijn opgezet door het vocht wat ik al weken vasthoud en even zou ik mezelf sexy kunnen voelen met mijn Angelina Jolie look tja..in alle andere gevallen maar nu niet..

even schieten ook mijn borsten , die overgens expansionistisch zijn gegroeid nog door mijn hoofd, gevolgd door de blik van mijn man. Ik hoor zijn stem terwijl ik aan zijn verlekkerde blik denk ' lieverd wat ben je toch sexy zwanger.' en dan die puppy ogen, hij zou me het liefst elke avond opnieuw bespringen maar moet het de afgelopen maanden stellen met grote teleurstellingen. pfff sexy zwanger..

zwanger ben ik zeker, tenminste nog even..maar sexy voel ik me aller mist en geen jurkje of lippenstift die daar invloed op heeft!

met mijn ogen dicht

Hoe dichterbij ik kom,
zo ver weg ga jij

Als vandaag begint,
komt gisteren in
het verleden erbij

De koude nacht is onzichtbaar
wanneer de dag begint

Mijn zucht is onzichtbaar,
net als de wind

Onzichtbaar zijn de dingen
die wij kwijt zijn
en ik nooit meer
bij jou vind.

Maar met mijn ogen dicht
zien mijn ogen
voor altijd de herinnering

van alles
dat ik in het verleden
heb bemind.