beloofd

Als herfstbladeren getekend door tijd,  
geraakt door een lach uit het verleden, 
omhult door kwetsbaarheid, 

verder zeilend in het niets een leegte achter latent, 
varen we een toekomst in, op golven van verdriet
accepteren onze ogen een toekomst die nooit went.


Wind laat ons dansen in zijn levenslied,  
op zonnige en koude dagen
beïnvloed door onbeantwoorde vragen, 


maar zoals we daar staan, alsof alleen wij zien,
Zoals deze herfstbladeren heb ik niets te houden.
maar zie ik in het nieuwe groen mezelf weer terug 
misschien