vergankelijkheid

Mijn wimpers als kleine wigwams op het randje van mijn ooglid aan elkaar geplakt met mascara, De andere overige mascara onder mn ogen. misschien ook een beetje op mijn wangen want het verdriet was heel groot..

Links van mij een choco-lonely reep Puur met 90% cacoa of tenminste het folietje en de verpakking waar een reep inzat, rechts een groot glas wijn.
en niet met een lullig laagje, nee gewoon tot de nok toe aan gevuld!
Ik nip zonder mijn glas met mijn handen aan te hoeven raken van mijn wijntje.
nessun dorma klinkt dramatisch door de boxen door mijn huiskamer welke nu tot in elke vierkante centimeter gevult is met drama.

ik ben voor deze bijzondere gelegenheid lief voor mezelf geweest en heb een goede fles gekocht.

Chablis uit 1996.

gelukkig nog net niet het geboorte jaar van mijn opvolgster.
het nieuwe sieraad van mijn ex..
als een IWC portugieser draagt hij haar aan zijn arm door de stad om mee te pronken.

Ik was uit de collectie van vorrig seisoen.

En zo word je dus ingeruild waar je naast staat..
als jonger exemplaar voor een nog jonger exemplaar.

wat moet zijn eerste ex zich nu oud voelen!
Ik mag dus eigenlijk niet klagen, er is iemand die zich nu nog rotter voelt

Na mijn denksessie van vanavond moet ik het volgende concluderen;
Mannen ontwikkelen zich sneller op het ene gebied dan op het andere..
ze verslijten bvb meer nieuwe vriendinnen dan sokken...
nee.. correctie ze verslijten ze niet minder..
Ik bedoel eigenlijk dat ze hun vriendinnen sneller weg doen dan hun sokken..
En van sommige durf ik de bewering aan dat ze vaker van vriendin wisselen dan van boxershort.

Volgens mijn vriendinnen mag ik pas weer met hem praten als hij
fatsoenlijke en waardige omgansvormen weet te hanteren. Als hij me kan behandelen op de manier die ik volgens hen verdien.

Oh en when is that going to happen??
is this realistic anyway?

Als hij dat kan, fatsoenlijke omgansvormen hanteren.., waar ik wel hoop op heb,
waarom heeft hij dat dan niet eerder gedaan? Waarom heeft hij niet laten zien dat hij het kan??

een zwaarmoedig donker gevoel dat ik altijd heb als ik het antwoord wel weet maar liever niet onder ogen zie, zakt mij diep in mijn schoenen... dieper kan het niet zakken.. want onder mijn schoenen is even niets..
Mijn schoenen die op de grond zouden moeten staan die zojuis onder mijn voeten is weggemaaid.

Hij heeft het niet, ja.. nou hij heeft het wel.. maar..
Niet voor mij. en dat is pijnlijk.

De waarheid is soms zo pijnlijk omdat het niet het mooie sprookje is waarin ik zo graag geloofd had.. en ik vraag mij af hoe vaak ik dit nog onder ogen moet zien voordat ik stop met geloven.

Nadat mijn ouders mij op mijn 6e tijdens een koude december avond vertelde dat papa en mama sinterklaas waren, en dat de sint dus niet echt bestond in de hoedanigheid die ik kende.. met baard enzo en met ontelbare hoeveelheid aan pieten, heb ik mijzelf nog een kleine 3 jaar in stilte verwonderd over het prachtige feit dat MIJN ouders dus sinterklaas waren!
Ik lag snachts uren wakker met de vraag hoe mijn vader wist wat alle kinderen in de hele wereld wilde en wat mijn moeders rol was in dit hele verhaal.. schreef ze het allemaal op of was mijn moeder, naast dat ze mijn moeder was ook de inpakpiet, vergeetmenietpiet, williewortelpiet en opperpiet in 1?? Ook twijfelde ik sterk aan de echte leeftijd van mijn ouders, of was dit iets wat overgedragen werd van generatie op generatie want ik zou dan de eerste vrouwelijke sinterklaas worden.. hoe ging ik dat op school uitleggen?

Ik heb ooit overwogen een brief te schrijven naar Paul Jambers (Ik hoorde hem al met zware doorrookte stem en adem riekend naar wiskey de vele beeldbuiskijkers toe spreken..
11 maanden in het jaar gewone mensen, ouders van 4 kinderen, maar in december transformeerden zij jaren lang in het grootste geheim tot sint niclaas en zwarte piet) maar ik had mijn ouders beloofd dit geheim te houden..

als ik nu naar foto's kijk uit die tijd van mijn jeugd zie ik er beroerd uit..
ik sliep ook echt heel weinig.. het was een zware last maar na 3 jaar maakte ik het bespreekbaar na het verzamelen van moed. De vragen werden me te veel evenals het zwijgen over dit grootse geheim tegenover alles en iedereen die ik liefhad..

Uiteindelijk bleek alles 1 grote deceptie.. nog nooit was ik zo teleurgesteld in de waarheid.
tot nu dan

toch geef ik niet toe aan de waarheid. vandaag nog niet..
Vandaag wil ik me laten toezingen door de liefdesverhalen van Puccini, en wil ik verdrinken in mijn wijn.

morgen weer een dag.

Ik zal voor mezelf opkomen en
strijdlustig als ik ben, zoeken naar een oplossing.
Ik zal vechten voor het kleinste beetje liefde dat ik kan vinden..
met of zonder mooi lint van omgansvormen eromheen.. I'll fight.
liefde is liefde en juist in de puurste vorm vind ik het mooi.
ik hield nooit van tierelantijnen.

Nou is het zo dat je omgangsvormen niet kan kopen in een pakje van 12.
Dus zal ik mijzelf de komende tijd blijven kwellen met de hoop op beterschap.

beterschap die niet weggelegt is voor mij.
mijn hoofd weet het
mijn hart wil er niet aan toe geven.

Why do I keep hitting myself with a hammer?
Because it feels so nice when I stop.

Ik zal mij moeten schikken in de vergankelijkheid.

Vanavond droom ik over de prins op het witte paard.

Als alle leuke mannen die ik heb versleten als sokken het niet waren,
hoe leuk moet mijn echte droomman dan wel niet zijn!
wat zal deze man mij gelukkig gaan maken!

Ik hou nu al van hem!

overgave

Je woorden zijn zwaar.
Dat is waarom vogels
niet spreken,
anders kunnen ze niet
vliegen.


Houden van is
licht.
Daarom denken we,
aan vlinders.


Ik hang stil
in de lucht biddend
als een vogel,
licht als een
vlinder.


Een schot
maakt me zwaar,
en trekt me
naar de aarde.


Als regen op het droge
vruchtbare zand.
Wat gulzig bezit van me neemt.


Zoals jij bezit neemt
van mij
En me vleugels geeft

one night in Eindhoven

oh waar ben ik..
en wat doet mijn hoofd pijn..

en ik dacht net nog dat het allemaal zo erg mee zou vallen.. en dat alles goed zou komen.. warm.. ik draai mezelf om.. oei .. niet goed.. vooral niet draaien besluit ik..

mischien moet ik ook water drinken..mijn lippen maken smakkende bewegingen maar de binnekant van mijn bek is zo vertieftes droog! ik proef met mijn verfijnde smaak dooie rat in mn mond.. dit is zo niet fijn..

niet goed! tot overmaat van ramp merk ik bij mijn 2e poging om naar een kouder deel van het bed te rollen dat daar iemand ligt!!.. zal ook wel zijn bed zijn denk ik.. dit is zo heel erg niet goed..

hoe laat is het?.. ik moet iets van water drinken want mijn mond lijkt wel op een droge boterham met oude kaas en schimmel..

waarom kon ik ook al niet naar het koudere deel van het bed.. oja daar lag iemand..

en ik moest vooral stil blijven liggen.. mn hoofd..

probeer me wanhopig iets te herrinneren van gister avond..het was leuk geloof ik, maar ineens werden we eruit gezet.. vraag me af waarom? maar denken doet op dit moment erg veel pijn dus probeer maar even verder te slapen.. dorst .. nog steeds..

smakkend en stinkend sleep ik mij naar de toilet van het studentenhuis waarin ik wakkker ben geworden.Ik probeer wanhopig de omgeving in de op te nemen maar mijn adaptatie vermogen is op dit moemnt nihil.. toch lijkt dit in geen opzicht op het kasteel wat ik voor ogen had van mijn droomprins.. de droomprins was ook al niet helemaal hoe ik hem bedacht had in werkelijkheid geloof ik..

dus gisteravond was een kleine deceptie.. voor mij in iedergeval.. voor hem denk ik ook.. gezien de slechte toestand van mijn gezicht ( nog maar te zwijgen over de geur die ik uitstraal) kan zelfs iemand met heel veel fantasie niets prinsesserigs maken.. not even een 2e hands jonkvrouw.. de brandstapel zou eerder een gedachte kunnen zijn bij het zien van mijn verschijning.

en dan voel ik het! ja hoor daar gaan we dan..


als een golvende beweging startend in mijn tenen, die zich dan door mijn weke knieen, ruggemerg, en hals naar mijn mond begeeft.. speeksel loopt in overvloed mijn mond in, die op zin beurt in in navolging van de eerder genoemde beweging opend en ja hoor.. ik hang kotstend boven de wc tussen te veel corporale spreuken. ik begrijp ze even niet maar verzeker mezelf dat dat later wel komt..wat het er allemaal niet beter op maakt.daar sta ik dan.. in een te groot overhemd op mn teentjes.. als een zwaantje tussen het pek.. handjes tegen de muur geklemt en weer start de beweging vanuit mijn tenen.. de rest van mijn lichaam volgt gretig... t

erwijl ik mijn haar wegstrijk van mijn plakkerige voorhoofd, gevolgt door de ietswat ongecontroleerde beweging van de achterkant van mijn hand, waarmee ik het laatste stukje overgebleven half verteerde friet van mijn lippen wrijf loop ik de toilet uit...

en bots ik tegen wat ik gister avond nog aanmerkte als man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu -sterk-aan-twijfel zijn moeder!! what de fuck doet die hier nou? moederdag met het dispuut? oh ja hel leuk..

ik moet weg hier!is this hell? did I die last night? Goede morgen, ik ben uhh... het meisje in het overhemt van uw zoon en ik ben zo weg!.. laten we het hier bij houden. voorzichtig omdraaien, niet omvallen rechtop bljven staan en zo gewoon mogelijk weglopen.. en douchen!

man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu-sterker-dan-ooit-aan-twijfel ligt in niet veel betere toestand en iets wat genante positie als neergeschoten wild in zijn bed.. He hallo.. uh.. waar liggen je handdoeken? en de PCM? je moeder staat beneden in je huis.. denk meld het je even..

er komen zoveel vragen in me op op dat moment dat het pijn doet.. nog meer pijn. hoe kom ik snel hier weg? hoe voorkom ik dat ik beneden niet nogeens tegen mams lief aanloop? hoe ga ik in godsnaam rijden? waar is de autosleutel? waar is mn telefoon? mijn kleren?

rondkijkend in de kamer kan ik het meeste nog vinden en mijn lingerie had ik gelukkig nog aan.. (scheelt weer een heleboel vragen) de vraag wat we hebben gegeten is 5 min gelden ruimschoots beantwoord en word nu bevestigd door de sate vlek in mijn jeans..

waar zijn mn vriendinnetjes?.. smsjes van adressen vind ik gelukkig later per sms en het verzoek om ze daar op te halen in mijn gsm die ik weer onder het bed vond.. bukken is niet fijn en ik vraag me af waar man-van-mijn-dromen-maar-waar-ik-nu-heel-sterk-veel-sterker-dan ooit-ever-ever-ever-aan-twijfel blijft met de PCM!

stukje bij beetje raap ik in 5 min mijn leven een beetje bij elkaar (mn waardigheid in 1001 stukjes daargelaten) en smeer ik iets op mn hoofd zodat ik enigsinds levend lijk (levend lijk) veel parfum helpt tegen de drank lucht die uit mijn porien komt.. denk ik..maar maakt me tegelijkertijd ook zo misselijk dat het in mijn tenen al weer bgint te tintelen.. ondertussen heeft het orkest in mijn hoofd een bastrompet en groter slagwerk aan laten rukken en repeteerd er lustig op los..

ik moet echt gaan.. sorry,ja was heel gezellig.. we bellen..dankje voor het slapen..

treurig

bij ons in huis word louter en alleen gecommuniceerd via briefjes, althans dat word geprefereerd door onze huis-Yuppen

(Young Un Professionals) want ook al blazen zij hoog van de toren over hun intelectueel, lijken sommige dingen erg moeilijk.

ik heb altijd geleerd dat het een fatsoensnorm is om direct contact te maken wanneer het feedback betreft.

die toren waar ze vanaf blazen is overgens niet hoger dan de 3e etage van het studenthenhuis waar zij beiden in de zelfde kamer wonen.

ondanks dat zei beiden een hbo studie hebben afgerond en een goede baan hebben, maken ze zich graag druk om de manier waarop wij de toilet schoon maken, de wasmachiene en droger gebruiken en.. hoe wij zo efficient mogelijk om kunnen gaan met de energie. laat ik dan ook maar niet zwijgen over de leefregels die zei hebben bedacht voor het gebruik van deuren binnenshuis. het schijnt dat deze op verschillende manieren dicht kunnen. dan wel hard op zacht.. (oh ja? sukkels!)

en over dit alles worden dan ook met veel zorg briefjes op gehangen, op de droger, de toiletdeur, de buitendeur, de binnendeur, de keuken moet het ook ontgelden.. ze zouden misschien welvaren bij een amerikaanse structuur. daar leven ze van regels, overal zijn wetten voor, "sorry you can't sit over there, thats the law! " "sorry your are not allowed to use the wasmachine that way, thats the law!"

de reden dat ik deze blog schrijf is dan ook puur vanuit sociaal communicatief oogpunt jegens hen. Al ben ik echt de beroertste niet wil ik graag tegen beide zeggen, Ik bijt niet! dus je mag best iets tegen me zeggen, mits het van levenbelang is! ik woon namelijk in een studenten huis,

heel bewust, juist omdat het mij niets, noppes, nada, niente, uit maakt hoe hard of zacht een deur dicht kan, dat de wasmachiene vol moet zitten als je m aan zet, of dat de wc een keer niet hygienisch blinkt! ik ga liever gezellig met mijn vrienden naar de kroeg voor een praatje, face to face!!

wil je op deze manier, door middel van post-it's graag serieus genomen worden..
SCHRIJF dat maar op je buik!

kus de buurvrouw

valentijnsdag

Haarlem station, 11;30 spoor 1

tegenover je zitten durf ik niet, toen niet. nu zou ik het doen. Nu ik stoer en veilig achter mijn PC zit. Jij bent de Nederlandse vertaling van mijn Reservoir dogs, Steve Buscemi. Jij bent jonger, beter gekleed op dit moment, (voor een gelegenheid als in de trein zitten is een pak niet persee vereist)en misschien wat softer (ik heb geen pistool kunnen ontdekken) maar dat charmeerd je in deze tijden.

wellicht ben je ook wat zakelijker, gezien de volle klapper onder je arm, waar ik Steve niet mee heb zien lopen. Op Centraal stap je over op de trein naar Nijmegen, ik ben ondertussen de metro vergeten en.. zonder aarzeling stap ik ook in (dat dan weer wel he sukkel)

De trein naar Nijmegen is immers mijn trein. Het is de trein die me naar Nijmegen brengt, waar de trein naar Cuijk op me staat te wachten die me naar de bus brengt die door St Hubert komt.waarna ik naar het huis van mijn ouders loop (Damn waarom heb ik geen Auto!!) Mijn trein naar Nijmegen dus..

maar daar was ik nu niet naar opweg, ik moest naar college cardiologie bij het AMC. Maar dat vergat ik even. Ik bedacht me dat MIJN Steve in MIJN trein zat en dat hij wellicht in de zomer nog veel mooier zou zijn omdat zijn haar dan net even wat lichter zou zijn en zijn huid wat gebruinder. En dat hij er nu gewoon heel goed uit zag in zijn blauwe overhemd. En dat hij een tikkie verlegen leek. wat ik achteraf wel kan verklaren wanneer je bedenkt dat iemand je naukeurig aan het observeren is..

Zo naar is dat als mensen dat doen. ik krijg er ook altijd een beetje een verlegen gevoel van.

Maargoed, Steve was mooi. en leuk, en goed gekleed en.. Zo veel meer dat ik op een gegeven moment In Utrecht stond. Vergeten uit te stappen op Amstel. fijn fijn fijn.

thanks Steve for warning me! Nu kan je denken dat Steve Buscemi een foute man is maar laat ik dit uit de wereld helpen,

de term "foute man" dat plakken alle vrouwen op mannen die ze nooit kunnen krijgen omdat ze gewoon niet bij elkaar passen maar dat niet willen inzien omdat deze foute man in kwestie "iets" heeft. Dit iets is niet nader te definieren. sorry dit zegt verder niets over noch de man of vrouw in kwestie. maar goed we dwalen as usual weer af. ben erg goed in afdwalen en dromen.

Op de roze wolk van Steve liet ik mij terug vliegen naar het AMC om aan te schuiven in de college banken waar ik een College cardiologie geacht werd bij te wonen. Ironisch genoeg op een dag als vandaag om te leren over alle manieren waarop een hart stuk kan zijn, nog maar te zwijgen over de voorbij komende termen als wet 'n warm wat de positieve gesteldheid van de patient aangeeft of cold 'n dry wat duidelijk de negatieve tegenhanger is.. maar goed..

Liefs Lieke

verdriet van belgie

Hugo Claus schrijft een boek over verdriet in belgie,
deze experimentele proza beschrijft het leed van een jongenman die steelt van zijn tante.

I don't care! ik wil niet lezen over het verdriet van belgie dat blijkbaar 5 jaar oud is. belgie mag zich gelukkig prijzen als dat haar verdriet is. Ik kan me ergere dingen bedenken, maar tevens vallen een hoop dingen op hun plaats waneer het gaat om mijn visie over belgie.

een tijdje heb ik gewoond in Leuven. geniale tijd! s'middags eten in de Menza onder begeleidende tunes van de DJ, en als de laatste hap door je keel was stond de halve tafel al te dansen.. op de tafel. je kon dus maar beter zorgen dat je je eten snel op had. Gelukkig was het eten niet weg te krijgen en was het snel weg, waarheen? geen idee. dat vraag je jezelf ook gewoon niet af op zo'n moment.

Achteraf heb ik vaak spijt omdat ik mijzelf dingen niet heb afgevraagd. Ik vraag mij nu af waar ik heen wil met deze blog, Te laat! dat had ik moeten doen voor ik er aan begon. Dan had ik ergens over kunnen schrijven, een rode draad kunnen maken. Ik ben teleurgesteld in mijzelf. feel like living in hell. Maar uiteindelijk valt alles op zijn plek.

Dit blog is mijn magnum opus, mijn ontdekking van de hemel. mijn hemel.
als engel rapporteer ik aan mezelf. Wat er mis ging of gaat in mijn aardse leven. Waar de foutjes zitten. bloggen is de dialoog met mezelf.

Even voel ik mij als Hugo Claus, even waan ik mij Harry mulisch. het zal de kater wel zijn.

Zouden deze grote meesters borrelen? zouden zij deze grootse dialogen en intermezzo's zo maar bedenken of vragen zij zich deze dingen echt af? in welke staat ben je als je je deze dingen af vraagt? ben je een held als je deze gedachten met de wereld deelt door er een boek over te schrijven?

dat vraag ik mij af?

zelf doen!

Het geluid van mijn hakken een voor een op de trede galmd, aan mijn arm draag ik mijn leren handtas.Mijn rokje maakt dat ik niet te snel kan. In een glimp zie ik het spiegelbeeld van mijn rode lippen in het raam.Ik glimlach naar mijn spiegelbeeld. Als ikmijzelf voorbij loop lach ik wel altijd even vriendelijk.

Afdalend langs de romatische houten trappen van het trappenhuis bedenk ik een idee voor mijn tot nu toe nog lege muur, een schilderij?? fotolijstjes??Moet ik weer gaan boren! Promt schieten diverse rampcenario's door mijn hoofd, Dark en twisty.Lawaai,Dingen breken en er is bloed en pijn..De stad is vol met mensen die druk en ongeintreseerd door de mooie straten lopen,mensen lopen winkels in en uit, ik laveer mijzelf behendig door de drukte en voel me bijna onzichtbaar.Onzichtbaar bedenk ik wat ik moet met de muur..
Een van mijn vriendinnen heeft het ooit vaag over muurstickers gehad..

Of u ook Muurstickers verkoopt.??Muurstickers???

nee die had ie dus niet, maar wel heel veel leuke dingen die je zelf tegen de muur kan plakken! ""Ja je kan deze wenskaarten verknippen of de bloemen uit dit tafelkleed knippen en op je muur plakken??""

ja sjakie, dat zal wel maar de tijd van zelf doen heb ik wel een beetje gehad, denk toen ik een jaar of 3 was..
Die periode is afgesloten met een ruim voldoende op de kleuterschool en voel niet te behoefte om deze nogmaals over te doen. neemt u als bewijs van mijn ijverigheid genoegen met mijn strikdiploma en het gemaakte cadeau van moederdag 1986?

Ik ben nu oud en wijs genoeg en sta met beide benen midden in de maatschappij,
De consumptiemaatschappij wel te verstaan!

Lekker consumeren tot ik er bij neer val, en tot mijn hakken onder mijn pumps vandaan vallen.Pinpasmoeheid is tot zover ik weet nog niet bestaand en tot die tijd slijp ik mijn pas regelmatig, en vol overtuiging in menig apparaat om dingen te kopen die een ander voor mij bedacht en gemaakt heeft.Ieder zijn kwaliteit!

Als ik graag zelf stickers maak was ik wel kleuterjuf geworden.. en had ik derhalve niet om de kant en klare soort gevraagt, Cappice??

terwijl mijn hakken op de oude houten trappen een vertrouwd hoog getik laten horen in het trappenhuis bedenk ik wat ik wil gaan eten,
In mijn tas zit een vers stukje kabeljauw, gevangen voor mij, in heel zwaar weer met regen en meters hoge golven zoals ik dat altijd op Discovery Channel zie, door de beste vissers van de oceaan..Met door een groenteman zelf gekweekte en vers geplukte dille en door mijn buurman ambachtelijk vervaardigde echte bijen honing, met gevaar voor eigen leven afhandig gemaakt van de bijenkoningin, want daar is hij zo goed in!

En het koken,..Dat doe ik lekker zelf!