Tijd

Recent rees mij de vraag,
naar de mogelijkheid om het verstrijken van de tijd vast te leggen,
laat het even op je inwerken.
het verstrijken van tijd vast leggen.

om het verstrijken van tijd vast te leggen moet je een start punt bepalen.

NU
Nu is altijd weer verleden tijd op het moment dat je het beseft. als je NU bepaald en dan op een horizontale tijdslijn zou zetten zou het een punt zijn wat zich op de lijn aldoor naar rechts verplaats.. een dynamisch nulpunt.

maar is het een nulpunt.
want wat geeft nu aan? wat wil ik meten? zomaar de tijd?

of tijd die we nodig hebben om oud te worden?
of de tijd die een gebroken hart nodig heeft om weer te helen?
de tijd die een vrouw nodig heeft om moeder te worden?
en de tijd die aangeeft hoelang je van iemand houd?
Tijd die voorbij gaat zonder dat we het weten?
of de tijd die we ons zelf geven om te genieten van onze tijd?
en wanneer is het onze tijd?
Tijd om verliefd te worden, tijd om uit huis te gaan, tijd om groot te worden of tijd om oud te zijn?

Foto's leggen tijd vast,
de tijd dat je gelukkig was, of jong, dat je lachte om een slechte grap of tijd waarin je slechts toeschouwer op de foto bent, iemand op de achtergrond op een bepaald NU moment, het moment van de sluitertijd.
en ook die is verschillend af te stellen.

het verstrijken van tijd word me altijd zo pijnlijk duidelijk wanneer ik naar mijn opa en oma kijk.
Het zijn de mensen die Nederland na de 2e wereld oorlog met hun handen hebben opgebouwd. Ooit de dragende kracht van Nederland. Sterke mannen en hard werkende vrouwen. Door koude winters, warme verstikkende zomers, en men heeft nooit geklaagd.
En nu zijn het kleine mensjes die we weg stoppen in tehuizen, voorzien van alleen de hoog nodige zorg. Ze staan in hun eigen schaduw door te leven in een tijd die ze ingehaald heeft en die nu te snel voor ze gaat. Ze worden kleiner en poreuzer en hun bijdrage aan de maatschappij is slechts nog een fractie van wat het ooit geweest is. Ik kijk naar de handen van mijn opa, waar de tijd zijn verwoestende werking op heeft gehad. De tijd die een kenmerkend landschap achter laat over de ooit sterke maar nu reumatische handen van opa. En ik kijk in zijn ogen en vraag me af hoe deze helder blauwe ogen terug kijken op de tijd.

En zo komt het dus dat ik al dagen elke ochtend onder de douche sta na te denken over tijd, kijkend naar beneden, hoe het water van mijn gezicht in druppels naar beneden valt, en afhankelijk van soortelijk gewicht, en waterdruk na enkele seconden de badkuip bereikt waar het zich onzichtbaar maakt tussen de samengekomen massa van water, verloopt de tijd vanzelf.

Wat is tijd,
Zijn dat de cijfers op de klok, die aangeven hoe laat het is?
want ik ben van mening dat die specifieke vorm van tijd gemaakt is als houvast, om steeds terug kerende rituelen te verklaren. Om ons handvatten en structuur te geven in ons leven, door het maken van een nulpunt wat aantoonbaar met de zelfde snelheid over de horizontale lijn naar rechts verschuift.
een seconde.

Recent, na de aardbeving in Japan, is de tijd veranderd. De aardkern is 15 cm verschoven en daarmee is de draaicircel van de aarde veranderd. De aarde draait nu sneller om zijn eigen as waardoor de dag 1,6 micro seconden korter duurt.
En zo komt het nu dus dat we wel ouder worden maar korter leven.

dus zou ik tijd in negatieve vorm vast moeten leggen? of gaat de tijd nu sneller? of draait de aarde alleen maar sneller en heeft de dag nog steeds 43200 seconden?
Dat kan ik me voorstellen want -1,6 microseconden zijn te verwaarlozen maar na ongeveer 65 dagen is dat toch -1 hele seconden? dus na een kleine 4000 dagen is het -1 minuut.. met een uur verschil na 234000 dagen.
Wat eigenlijk geen probleem is bedenk ik me nu want dan kunnen we precies vanaf vandaag over 234000 dagen zonder enig feitelijk verlies van tijd de wintertijd afschaffen.

of het me ooit gaat lukken het aspect tijd te doorgronden weet ik niet.
De tijd zal het me leren.