125. Landschap schiet links en rechts aan mij voorbij, ik ben mij op dit moment niet bewust van de kilometers die ik maak, het asfalt wat onder mij door schiet en de geluiden uit de radio die mijn oren niet bereiken, ik denk na, veel gedachtes die mijn hersenen vullen. niets belangrijks. mijn handen liggen losjes om het leren stuurwiel en de voorjaarszon verwarmd mijn huid, mijn ogen zijn samen geknepen tot streepjes tegen het zonlicht ondanks de zonnenbril. Het is een van de eerste lentedagen in Nederland.
En dan uit het niets komt uit de radio een bijna hypnotiserend geluid, het liedje begint denk ik net, ik heb het begin niet gehoord maar het maakt me alert. het doet iets met me. het maakt me bewust van de wereld om mij heen.130.
Bewust van de wereld die voorbij raast, bewust van mijn snelheid het geluid van de auto, de wielen op het wegdek en bewust van mijzelf. Ik draai het volume omhoog, en daarmee ook mijn alertheid. de hoeveelheid adrealine in mijn lichaam neemt toe en mijn hartslag versneld.135.
Mijn lichaam vult zich met energie en mijn voet drukt het gaspedaal in.140.
het zoememde geluid van de snel accelererende motor valt precies goed bij het ritme van het liedje en maakt dat het nu naast in mijn buik, ook begint te kriebelen in mijn hart.145.
Het geluid van de accelererende motor maakt me uitzinnig, het liedje maakt me sensitief, het maakt samen dat ik voor dat ik het in de gaten heb het asfalt zie als een grote zilveren baan, schitterend in de zon, ik kan het asvalt bijna ruiken, de motor zoemt en de spanning in mij neemt toe. Mijn ogen schieten over het wegdek, de spiegels en weer het wegdek, bijna op de maat van de muziek die me in een soort trance lijkt te brengen.
De wereld om mij heen die net zo scherp en aanwezig leek, lijkt op te gaan in de beleving, in de muziek, de zon en de schitterende strook asfalt die voor me ligt.155.
En terwijl mijn vingers licht gespannen maar soepel over het stuur glijden, en mijn nagels zich steeds meer vast zetten in het leer van het stuur word ook de muziek intenser. 160.
ik draai het stuur lichtjes naar rechts terwijl mijn vingers het stuurwiel steviger omklemmen, mijn vingers en het stuur, verstrengeld in elkaar, perfecte synergie, samen worden ze 1, ik en de auto.
we gaan de bocht in, groot waarschuwings bord, 70.
maar de muziek gaat door, het liedje is nog niet ten einde en bijna als een soort hypnose gaan we samen de bocht in. Ik hoor niet alleen de muziek maar voel nu ook de muziek door de speakers komen, de muziekt trilt door m'n bortskast en ik voel het wegdek onder me sidderen.
Het lijkt alsof ik van binnen explodeer!
170. al mijn spieren zijn gespannen , ik stuur wat meer naar rechts, mijn armen horizontaal en strak tegen het stuur, ik voel de tegendruk in mijn hele lichaam. De auto vult zich meer en meer met muziek die werkt naar een hoogtepunt, de bocht heeft een perfecte draai, de snelheid maakt dat de auto in een strakke lijn door het asfalt snijd en het asfalt zelf schikt zich gewillig na de krachten die door de wielen worden uitgeoefend op het zwarte teer. 175.
adrenaline suist door mij lichaam, opwinding.
Ik voel me alert, niets ontgaat me en ik ben opperste paraatheid. Het gaat om controle, een intense intimiteit is de afgelopen seconde ontstaan tussen mij de auto en het asfalt.
de auto en ik. we glijden in pure perfectie, strak en suisend door de bocht. een daad uit pure harmonie.
en dan, de muziek stopt.
stilte...
de ontlading,
gas los, 165.
een diepe zucht verlaat mijn lichaam.160.
Het stuur glijd even soepel weer door mijn handen terug in neutrale positie. 150.
Mijn armen ontspannen, mijn vingers laten het stuur weer los.140.
Mijn buik en hoofd voelen licht en leeg. 135.
Het volume van de radio gaat weer lager, en de DJ kondigt een ballad aan.
langs mij heen glijd het landschap weer voorbij. 125.
de zon verwarmt mijn lichaam.
vingers losjes in het stuur.
dinsdag, maart 08, 2011
zaterdag, maart 05, 2011
Carna Val
Carnaval 2011,
door mij vrijelijk vertaald als
Carna Val,
de val van het vlees.
de val van het voetstuk waar we onszelf als menselijke beschaving op hebben geplaatst.
De tot louter vlees geworden verklede schimmen die door de stad dwalen onder invloed van drank en joligheid hebben niets maar dan ook niets meer te maken met de menselijke beschaving zoals we die ooit samen opgebouwd hebben en de normen en waarden die we de rest van het jaar hanteren.
De piloot blijkt vuilnisman, de makelaar gaat verkleed als zwerver en de chirurgijn geeft zich uit voor piraat. De heer blijkt een prins te zijn, en de ideale huisvrouw verre van ideaal.
Normen en waarden hebben we thuis gelaten en nu staan we hier,
Als ons alter ego in een odeur van lauw warm bier en sigaretten.
En waar we drinken uit plastic wegwerp glazen terwijl de spastische klanken van carnavals krakers onze gehoor bereiken waarna het in mijn hersenen verwerkt word. Mijn hersenen censureren niets, en ik vraag mij af of de wetenschap al zover is dat dat zou kunnen.
De zwetende stinkende massa mensen staat zo dicht tegen elkaar, lichaam aan lichaam aan dat de lijnen van elk individu moeilijk te onderscheiden zijn en de omgeving veranderd in een grote massa dampend vlees. Carna val.
En zo tongt Wilma, die nog het dichts bij komt wat betreft beschavings tijdperk, compleet met witte bollen ketting en met in 1 hand 2 bier en een peuk er gretig oplos met de James Bond die ze tegenkwam aan de bar tijdens het bestellen van bier, heul veul bier. En terwijl ze daar haar staat te doen met James komt een van haar vrienden de biertjes ophalen. Ik denk dat het wachten haar te lang duurde. Zonder ook maar enige respons te geven gaat Wilma door met James en pakt haar vriendinnetje die verkleed is als ananas die biertjes van haar over. Ze had op z'n minst het fatsoen kunnen op brengen hem even voor te stellen, of zou dat te pijnlijk zijn omdat ze waarschijnlijk zijn naam niet meer wist, of überhaupt niet weet?
ach, ze heeft nu in ieder geval 2 handen vrij waarmee ze haar waardigheid gretig kan weggeven.
Aan de andere kant van de dansvloer slaat Fred ondertussen met zijn opblaasbare knuppel tegen de billen van een naar het lijkt, uit de PABO komend satan custume van satan 6, tenminste ik heb ze genummerd voor mezelf, want er lopen er meer rond in dit pakje. Als ik Fred was zou ik het verschil ook niet zien, arme Fred. Ik neem het hem dan ook niet kwalijk dat ik hem 5 minuten later tegen kom met zijn tong in satan 3.
En daar sta ik dan, midden in deze kroeg, te midden van de oneindige mensen massa, muziek, rook en bier, ik hoor gelach, ik zie mensen genieten, de sfeer is goed,, mensen vermaken zich, voelen zich vrij, lijken gelukkig.. tevreden met wie ze zijn, waar ze zijn, en wat ze doen.
Even lijkt de wereld ideaal, omdat we ons hier, te midden van de teloorgang, tijdens de ogenschijnlijke afbrokkeling van de beschaving, niet laten leiden door sociale status, politieke voorkeur, geloof of geaardheid. Even zijn we allemaal onderdeel van de zelfde grote massa vlees.
En midden in de kroeg ,Midden in Nederland, midden in mijn leven en te midden van dit alles zie ik de contradictie en vraag ik mij af..,
Is dit waar de evolutie ons heeft gebracht?
door mij vrijelijk vertaald als
Carna Val,
de val van het vlees.
de val van het voetstuk waar we onszelf als menselijke beschaving op hebben geplaatst.
De tot louter vlees geworden verklede schimmen die door de stad dwalen onder invloed van drank en joligheid hebben niets maar dan ook niets meer te maken met de menselijke beschaving zoals we die ooit samen opgebouwd hebben en de normen en waarden die we de rest van het jaar hanteren.
De piloot blijkt vuilnisman, de makelaar gaat verkleed als zwerver en de chirurgijn geeft zich uit voor piraat. De heer blijkt een prins te zijn, en de ideale huisvrouw verre van ideaal.
Normen en waarden hebben we thuis gelaten en nu staan we hier,
Als ons alter ego in een odeur van lauw warm bier en sigaretten.
En waar we drinken uit plastic wegwerp glazen terwijl de spastische klanken van carnavals krakers onze gehoor bereiken waarna het in mijn hersenen verwerkt word. Mijn hersenen censureren niets, en ik vraag mij af of de wetenschap al zover is dat dat zou kunnen.
De zwetende stinkende massa mensen staat zo dicht tegen elkaar, lichaam aan lichaam aan dat de lijnen van elk individu moeilijk te onderscheiden zijn en de omgeving veranderd in een grote massa dampend vlees. Carna val.
En zo tongt Wilma, die nog het dichts bij komt wat betreft beschavings tijdperk, compleet met witte bollen ketting en met in 1 hand 2 bier en een peuk er gretig oplos met de James Bond die ze tegenkwam aan de bar tijdens het bestellen van bier, heul veul bier. En terwijl ze daar haar staat te doen met James komt een van haar vrienden de biertjes ophalen. Ik denk dat het wachten haar te lang duurde. Zonder ook maar enige respons te geven gaat Wilma door met James en pakt haar vriendinnetje die verkleed is als ananas die biertjes van haar over. Ze had op z'n minst het fatsoen kunnen op brengen hem even voor te stellen, of zou dat te pijnlijk zijn omdat ze waarschijnlijk zijn naam niet meer wist, of überhaupt niet weet?
ach, ze heeft nu in ieder geval 2 handen vrij waarmee ze haar waardigheid gretig kan weggeven.
Aan de andere kant van de dansvloer slaat Fred ondertussen met zijn opblaasbare knuppel tegen de billen van een naar het lijkt, uit de PABO komend satan custume van satan 6, tenminste ik heb ze genummerd voor mezelf, want er lopen er meer rond in dit pakje. Als ik Fred was zou ik het verschil ook niet zien, arme Fred. Ik neem het hem dan ook niet kwalijk dat ik hem 5 minuten later tegen kom met zijn tong in satan 3.
En daar sta ik dan, midden in deze kroeg, te midden van de oneindige mensen massa, muziek, rook en bier, ik hoor gelach, ik zie mensen genieten, de sfeer is goed,, mensen vermaken zich, voelen zich vrij, lijken gelukkig.. tevreden met wie ze zijn, waar ze zijn, en wat ze doen.
Even lijkt de wereld ideaal, omdat we ons hier, te midden van de teloorgang, tijdens de ogenschijnlijke afbrokkeling van de beschaving, niet laten leiden door sociale status, politieke voorkeur, geloof of geaardheid. Even zijn we allemaal onderdeel van de zelfde grote massa vlees.
En midden in de kroeg ,Midden in Nederland, midden in mijn leven en te midden van dit alles zie ik de contradictie en vraag ik mij af..,
Is dit waar de evolutie ons heeft gebracht?
zaterdag, februari 26, 2011
Taal
Zo zit je ineens, na lange tijd weer in de trein.
Ik bedacht me voordat ik in de trein zat dat het lang geleden was. Meteen toen ik in de trein stapte wist ik ineens ook weer waarom.
Ik ga zitten in de nep leren gif groene bankjes die verlicht worden
door het felle TL-licht en nog voor ik adem haal bereikt een penetrante zure lucht mijn neus.
Ik zit naast een naar rook en zweet stinkende, iets wat vadsige man die een krappe 20cm aan ruimte op het bankje heeft over gelaten voor een medereiziger.
Ik realiseer me terdege dat ik dat ben.
De geur die de man afscheidde deed me kokhalzen en voer me terug naar een schemerige zwoele zomeravond in juni, waar ik door autopech in mantelpakje en op pumps belande in een truckers restaurant langs de A1.
Tegenover me aan de bar zat een Duitse naar bier, zweet en rook stinkende trucker aan een broodje bal. Bij elke hap drupte de jus weelderig als een vloedgolf langs zijn mondhoeken naar beneden richting zijn kin en net voordat de druppels jus voor eeuwig zouden verdwijnen in zijn nekplooien werden ze met niet al te veel motoriek met de bovenkant van de harige handpalmen weggeveegd.
Ik nipte aan mijn tonic terwijl ik voelde hoe hij me met zijn ogen uitkleedde. Ik keek naar zijn glimmende vette vingers en zijn vieze zwarte nagels en de rillingen verroerde zich over mijn gehele lichaam.
Achteraf ben ik blij dat het de rillingen waren die mijn lichaam streelde en niet de handen van de Duitse trucker, maar enfin.
Ik besluit na deze gedachten stilletjes doch snel op te staan en me verder op in het treinstel te nestelen. Ik zie een groene vier-zitter met een stelletje dat tegen over elkaar zit. Daar kan ik wel naast zitten.
maar dan, ja hoor! Ik heb het wel getroffen. Ik zit naast 2 doven.
Nu is dat op zich niet erg, je kan er immers niets aan doen dat je doof bent, en ik snap dat die mensen ook met de trein willen maar die halve primitieve geluiden die ze onwillekeurig uitstoten naar elkaar! En dan die gebaren erbij.. ik zucht.. diep.. en nog maals.. dieper..
De gebaren worden na gelang de conversatie duurt heftiger en de geluiden worden harder. Het is duidelijk een heftige conversatie, al heb ik geen idee wat het onderwerp van de discussie is. Dit zou Matthijs van Nieuwkerk niet moeten proberen prime time.
Ergens gaat bij mij de bel. HALLO, WAT ZIJN WIJ HIER EIGENLIJK AAN HET DOEN???!!
(Ik wilde ze, terwijl ik het ze zou vragen recht en streng aankijken, liefst tegelijk.. maar dat zou al moeilijk gaan daar er 1 tegen over me zat en de andere naast me, en voor dat ik mijn hoofd richting haar zou kunnen draaien zou ik minstens 2 maal vol in m’n gezicht geraakt worden door de gebarentaal uitvoerende handen van het meisje (dat is nog eens een taal barrière )
ik wilde dat ze aan mijn blik konden zien dat er een zekere ernst in het spel was.
Ik besloot het niet te doen, 1 omdat het me niet zo gepast leek en 2 konden ze het waarschijnlijk toch niet verstaan, en dan gaan ze terug gebaren naar mij.. met die onverklaarbare gebaren, wat me dan weer onwijs onzeker zou maken en dat was dan ook weer niet de bedoeling.
Even overweeg ik nog om er om te tossen.. als ik win houden ze hun geluiden en gebaren voor zich, als zij winnen mogen ze door gaan..
paper - rock - siccors leek me een goede optie maar pfff hoe ga ik het ze uitleggen..
Dus ben ik gedoemd om dit het komende kwartier nog aan te horen en te zien. En nu ik er toch zit moet ik er maar het beste van maken en zie ik het als een leer punt voor mezelf. Ga nooit meer met de trein!
Ik bekijk vanuit mijn ooghoeken de gebaren en hoop toch wel dat ik er over enkele minuten enig sinds een touw aan vast kan knopen, ik bedoel als ik zit te bellen in de trein mogen andere ook mee luisteren. En anders is er altijd nog de middel vinger, een redelijk universeel gebaar lijkt me.
En mocht het dan niet lukken dan is het waarschijnlijk zo dat ik bij gebrek aan touw de handjes van het stel maar aan elkaar vast knoop.
Ik bedacht me voordat ik in de trein zat dat het lang geleden was. Meteen toen ik in de trein stapte wist ik ineens ook weer waarom.
Ik ga zitten in de nep leren gif groene bankjes die verlicht worden
door het felle TL-licht en nog voor ik adem haal bereikt een penetrante zure lucht mijn neus.
Ik zit naast een naar rook en zweet stinkende, iets wat vadsige man die een krappe 20cm aan ruimte op het bankje heeft over gelaten voor een medereiziger.
Ik realiseer me terdege dat ik dat ben.
De geur die de man afscheidde deed me kokhalzen en voer me terug naar een schemerige zwoele zomeravond in juni, waar ik door autopech in mantelpakje en op pumps belande in een truckers restaurant langs de A1.
Tegenover me aan de bar zat een Duitse naar bier, zweet en rook stinkende trucker aan een broodje bal. Bij elke hap drupte de jus weelderig als een vloedgolf langs zijn mondhoeken naar beneden richting zijn kin en net voordat de druppels jus voor eeuwig zouden verdwijnen in zijn nekplooien werden ze met niet al te veel motoriek met de bovenkant van de harige handpalmen weggeveegd.
Ik nipte aan mijn tonic terwijl ik voelde hoe hij me met zijn ogen uitkleedde. Ik keek naar zijn glimmende vette vingers en zijn vieze zwarte nagels en de rillingen verroerde zich over mijn gehele lichaam.
Achteraf ben ik blij dat het de rillingen waren die mijn lichaam streelde en niet de handen van de Duitse trucker, maar enfin.
Ik besluit na deze gedachten stilletjes doch snel op te staan en me verder op in het treinstel te nestelen. Ik zie een groene vier-zitter met een stelletje dat tegen over elkaar zit. Daar kan ik wel naast zitten.
maar dan, ja hoor! Ik heb het wel getroffen. Ik zit naast 2 doven.
Nu is dat op zich niet erg, je kan er immers niets aan doen dat je doof bent, en ik snap dat die mensen ook met de trein willen maar die halve primitieve geluiden die ze onwillekeurig uitstoten naar elkaar! En dan die gebaren erbij.. ik zucht.. diep.. en nog maals.. dieper..
De gebaren worden na gelang de conversatie duurt heftiger en de geluiden worden harder. Het is duidelijk een heftige conversatie, al heb ik geen idee wat het onderwerp van de discussie is. Dit zou Matthijs van Nieuwkerk niet moeten proberen prime time.
Ergens gaat bij mij de bel. HALLO, WAT ZIJN WIJ HIER EIGENLIJK AAN HET DOEN???!!
(Ik wilde ze, terwijl ik het ze zou vragen recht en streng aankijken, liefst tegelijk.. maar dat zou al moeilijk gaan daar er 1 tegen over me zat en de andere naast me, en voor dat ik mijn hoofd richting haar zou kunnen draaien zou ik minstens 2 maal vol in m’n gezicht geraakt worden door de gebarentaal uitvoerende handen van het meisje (dat is nog eens een taal barrière )
ik wilde dat ze aan mijn blik konden zien dat er een zekere ernst in het spel was.
Ik besloot het niet te doen, 1 omdat het me niet zo gepast leek en 2 konden ze het waarschijnlijk toch niet verstaan, en dan gaan ze terug gebaren naar mij.. met die onverklaarbare gebaren, wat me dan weer onwijs onzeker zou maken en dat was dan ook weer niet de bedoeling.
Even overweeg ik nog om er om te tossen.. als ik win houden ze hun geluiden en gebaren voor zich, als zij winnen mogen ze door gaan..
paper - rock - siccors leek me een goede optie maar pfff hoe ga ik het ze uitleggen..
Dus ben ik gedoemd om dit het komende kwartier nog aan te horen en te zien. En nu ik er toch zit moet ik er maar het beste van maken en zie ik het als een leer punt voor mezelf. Ga nooit meer met de trein!
Ik bekijk vanuit mijn ooghoeken de gebaren en hoop toch wel dat ik er over enkele minuten enig sinds een touw aan vast kan knopen, ik bedoel als ik zit te bellen in de trein mogen andere ook mee luisteren. En anders is er altijd nog de middel vinger, een redelijk universeel gebaar lijkt me.
En mocht het dan niet lukken dan is het waarschijnlijk zo dat ik bij gebrek aan touw de handjes van het stel maar aan elkaar vast knoop.
vrijdag, februari 25, 2011
dromen
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
met jou hand in de mijne
zonder je te voelen
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
Als jij naast me staat
Maar leegte zichtbaar is
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
Als ik in je ogen kijk
Maar niets zie
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben,
Als je je m’n naam uitspreekt
Zonder klank.
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
Als je naar me kijkt
zonder me echt te zien
Hoe kan ik dromen
Als ik alleen ben
Met jou
Hoe kan ik dromen
met jou
dromen
met jou.
jou dromen
als ik alleen ben
met jou hand in de mijne
zonder je te voelen
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
Als jij naast me staat
Maar leegte zichtbaar is
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
Als ik in je ogen kijk
Maar niets zie
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben,
Als je je m’n naam uitspreekt
Zonder klank.
Hoe kan ik dromen
als ik alleen ben
Als je naar me kijkt
zonder me echt te zien
Hoe kan ik dromen
Als ik alleen ben
Met jou
Hoe kan ik dromen
met jou
dromen
met jou.
jou dromen
ik van jou
Ik hou van jou
Ik wil je aanraken,
Kussen
Overal
Naar je kijken
Je voor altijd bij me houden
Mezelf tegen jou aandrukken
Opgaan in jou mooie hart
Ik wil mezelf verliezen in jou
Ik hou zoveel van jou
Ik walg van jou
Ik wil het uitschreeuwen
Ik wil je nooit meer zien
Je weg duwen, uit mijn leven
uit onmacht
Het verdriet, en de liefde
Niet voelen
De pijn niet ervaren
Ik walg zo veel van jou.
dinsdag, februari 08, 2011
Als ik je morgen zou ontmoeten
Als ik je morgen zou ontmoeten,
En je zou me vragen naar mijn naam,
Dan zou ik je die geven,
en je vertellen wat ik in m'n leven heb gedaan.
Ik zou je kussen, ontelbare aantallen
je bewonderen en naast je in slaap vallen.
daar waar we elk ons weg zouden gaan.
Om samen weer wakker te worden,
En ik zou je nooit meer laten gaan.
En je zou me vragen naar mijn naam,
Dan zou ik je die geven,
en je vertellen wat ik in m'n leven heb gedaan.
Ik zou je kussen, ontelbare aantallen
je bewonderen en naast je in slaap vallen.
daar waar we elk ons weg zouden gaan.
Om samen weer wakker te worden,
En ik zou je nooit meer laten gaan.
Al mijn armen
Ik wil je omhelzen,
met al mijn armen.
Liefdevol omhelzen.
Ik zou je alles geven,
alles wat ik heb
Ik geeft het je met al mijn armen,
met mijn hele hart.
Ik begrijp het niet
Hoe het niet kan
Hoe het niet genoeg kan zijn,
en hoe alles
te veel kan zijn.
Hoe al mijn armen
Alles van mij
Mijn hele hart,
in een omhelzing.
Hoe alles,
niet genoeg
kan zijn.
met al mijn armen.
Liefdevol omhelzen.
Ik zou je alles geven,
alles wat ik heb
Ik geeft het je met al mijn armen,
met mijn hele hart.
Ik begrijp het niet
Hoe het niet kan
Hoe het niet genoeg kan zijn,
en hoe alles
te veel kan zijn.
Hoe al mijn armen
Alles van mij
Mijn hele hart,
in een omhelzing.
Hoe alles,
niet genoeg
kan zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)