stempelkussen

Totaal incompetent als man, tenminste dat is mijn eerste vermoeden. Ik keek 2 seconden naar hem en maakte de balans op voor ik naast hem ging zitten op het bankje.  Zo gaat dat. BAM stempel.
dik gedrukt op zijn iets wat vette voorhoofd, met rode inkt waarvan kleine minuscule spatjes blijven hangen in zijn warrige wenkbrauwen. INCOMPETENT

Zijn volle lippen zijn iets te roze, vind ik. en iets te glanzend van zijn tong die er weerlustig langs gaat zo om de 2 minuten. ik heb het zorgvuldig gade geslagen. er hangt een vredige voldane glimlach om heen, ik vraag me af waarom. het is koud en we wachten op de trein, die vertraagd is door de sneeuw. Niets om over te glimlachen. hij draagt een voor mij nog nooit eerder in mijn gezichtsveld verschenen vale donker groene broek die een combinatie lijkt van, laat ik positief beginnen.. een pantalon een spijkerbroek en een broek met zakken aan de zijkant. and were down! ik heb het helemaal gehad met deze gast!

Om dit voor mezelf de bevestigen, en omdat de jury in mij zelf honger heeft naar meer bevestiging ga ik door met mijn observatie. de inkt op zijn voorhoofd van de stempel die ik hem net gaf is nog niet droog of ik maak mijn stempelkussen-doosje weer open om er nog wat meer op los te stempelen.

de broek is verschrikkelijk, oordeel van mijn jury, SCHULDIG. ik laat mijn hoofd zakken en kijk over mijn eigen schoot met een half haviksoog naar zijn schoenen. Podologisch verantwoorde en ontzettend eenzaam lelijke zwarte Memphisto schoenen. Donkere sokken met lijntjes steken er boven uit. de broek is niet alleen lelijk maar ook te kort! Zijn voeten staan netjes naast elkaar in de koude sneeuw, knieën tegen elkaar en zijn blije rugzak op schoot. daarop zijn handen ontspannen over elkaar heen gevouwen. Als ik er naar kijk zijn het vrouwelijke zachte handen met lange dunne vingers, rood van de kou.

Zijn telefoon gaat, geen schreeuwerige ringtone maar de standaard Nokia tune, zo hoor je ze niet vaak meer. saillant detail is wel dat er een iPhone uit het zijvakje van de tas komt. NOSTALGISCHE NERD Wanneer ik hem hoor bellen, vraagt hij de luisteraar aan de andere kant van de lijn waar zijn voorkeur ligt. 12, 16 of 18 jaar. Gadver, gast! je bent ver boven de 30, als ik jou was zou ik zelfs 18 jaar nog niet overwegen, laat staan 16 of zelfs.. laat maar.. afkeurend draai ik mijn hoofd weg. Het duurt zo lang voordat mijn hoofd terug is in neutrale positie dat ik ervan schrik, ik moet echt naar deze man gestaard hebben terwijl ik mijn harde oordeel over hem opmaakte in mijn hoofd. ik bleef het gesprek geboeid luisteren.. niet veel later bleek het om een whiskey proeverij te gaan met zijn schoonbroer maar toch,het stempel zat er al, naast de andere drie op zijn voorhoofd. PERVERS. een dikke druppel rode inkt drupt vanaf zijn voorhoofd naar beneden tot aan zijn neus, de druppels inkt rollen langs zijn slapen en over zijn wangen zijn nek in.

Nog veel later bleek deze man toch redelijk competent toen een oude vrouw dreigde uit te glijden, en hij haar net op tijd voor ze met een harde smak de grond zou raken kon opvangen, daarbij zijn tas van zijn schoot op de grond viel in de sneeuw en zijn schoenen niet meer netjes naast elkaar stonden, waar ver uit elkaar om zijn evenwicht niette verliezen, evenals de handen die zich niet meer vouwde maar zich behulpzaam en kundig om de arm van de oude dame klemde,  Hij gaf enkele seconden later zijn jas aan haar  tegen de koude die de sneeuw met zich mee bracht toen ze even ging zitten om even bij te komen van de schrik, nadat hij met zijn zachte roze handen de sneeuw voor haar van het bankje weg veegde.

En ik schaamde me voor mijn stempel kussen. en stopte het weg in mijn tas. Ik kon de man geen doekje aanbieden om zijn voorhoofd schoon te vegen, hij was te druk met de vrouw. daarnaast was het oordeel gegeven, en de jury te trots.
Op het station van Haarlem gooide ik mijn stempel kussen weg, in de prullenbak. ik kon er niets meer mee. Het diende geen doel en schreef geen waarheid.