wonderland

Mijn blik veranderd van richting na het horen van het geluid.
Het geluid van iemand die op zijn vingers blaast, een meter of 10 bij me vandaan.
ik kijk in de ogen van mijn toenmalige werkgever.
mild maar toch ook streng kijken 2 bruine ogen van middelbare leeftijd terug naar mij en onze blikken kruisen elkaar en de reden van het gefluit komt zacht maar resoluut in niet waarneembare trillingen mijn kant op.

dromer..eigen wereld..

dat waren de kernwoorden uit zijn boodschap. tenminste in mijn wereld.

in zijn wereld zullen de andere woorden uit de zin, zoals geld en werken de kernwoorden zijn.

Het is vrijdag avond en ik sta achter de bar te tappen, ik geniet van gevoel dat het het ijskoude schuim veroorzaakt dat weelderig over de rand van het bierglas glijd en over mijn vingers golft. het ritme waarmee de glazen zich vullen met bier, het afschuimen, geld dat rinkelt in de kassa, Muziek suist door mijn oren gemengd met het geluid van pratende en lachende mensen en klinkend glas.De kaarsjes op de bar, Het gedempte licht en de mengelmoes van verschillende geuren die zo typisch zijn voor een kroeg. Mezelf als middelpunt van een gewoon moment, zoals er 10.000 zijn op een avond. maar de illusie van het moment is perfect!

Ik weet dat hij het vervelend vind, maar de lieve manier waarop hij de mededeling naar me brengt geeft ook een soort van bewondering weer.
Bewondering en misschien ook nieuwsgierigheid. Nieuwsgierig naar hoe het daar is.. in die wereld.
die wereld die me dromerig doet kijken, een licht glimlach op mijn lippen tovert en me, in zijn ogen wellicht soms bijna ongrijpbaar maakt. Soms ongevoelig voor verdriet, of kwaad. Niet vatbaar voor onrecht en kwetsbaarheid.

Alles is precies het zelfde. de wereld is het zelfde voor iedereen, het enige dat anders is ben jij zelf. Feitelijk leven we op de zelfde wereld, gemaakt van het zelfde materiaal, drinken in de zelfde kroeg we kijken naar de zelfde voetbal wedstrijd, zon, maan, zee en kerk en rijden in auto's op de zelfde wegen en hebben toegang tot de zelfde informatie.

Het enige verschil is dat we allemaal onze eigen illusie maken van het leven dat we leven. De realiteit is naast de feitelijke en materialistische tastbaar heden door mijn ogen anders als door de ogen van een ander.
Maar wel de zelfde wereld. de zelfde wereld maar toch een illusie.

En ik kies ervoor die illusie zo mooi mogelijk te maken, elke dag opnieuw.

Geef me de illusie dat ik alles kan en ik zal zelfvertrouwen door het leven gaan, ondersteun de illusie dat de wereld mooi is en door mijn ogen zal de wereld schitterend zijn.
breng me de illusie dat ik wijs ben, en ik zal met wijsheid door het leven gaan.
Neem me de illusie dat ik prachtig ben niet af, het zal de glans van mijn hele zijn wegnemen.
laat me de illusie dat alle mensen van binnen goed zijn in stand houden om het vertrouwen niet te verliezen en alsjeblieft..,
neem de illusie van het bestaan van echte liefde niet van me af.
Laat me genieten van de illusie dat we vrienden zijn want je maakt mijn leven zoveel mooier..
en laat me de illusie van jou hart liefhebben, want dat maakt me gelukkig.

En omdat dit heel veel gevraagd is, en ik van veel mensen afhankelijk zou worden om dit te laten realiseren, en de mensheid echt wel wat beters te doen heeft dan mijn wereld in stand houden, heb ik voor mezelf de illusie gemaakt dat door mijn ogen alles zo mooi is als dat ik hoop dat het is..

En ik heb niet de illusie, of het gebrek aan kennis om te weten wat dingen soms anders zijn dan ik ze zie, of beleef. Is het wijs om soms te geloven in de illusie, in de wetenschap dat het een illusie is?

Wat is kennis van de werkelijkheid tegenover de wijsheid van de illusie?
wat is de waarde van de werkelijkheid? wat is de waarde van de illusie?


Dat mag ieder voor zich bepalen, maar ik geloof;
zoals een wijs man ooit de wereld vertelde..
“Imagination is more important than knowledge.”