Diepe groeven achterlatend
op het lanschap dat zijn gezicht vormde.
Als de vorm die de aarde aanneemt bij verschuiving,
de veranderende structuur door de toenemende kracht die op hem in werkte.
De tekening van de tijd en de weerstand waaraan het hoofd geboden is.
Buigt het voor de tand des tijds
Als kringen die onstaan op water
door de tranen die er nodeloos in op gaan.
Tranen die ooit water waren,
Water dat ooit regen was,
De zware last die gedragen moest worden,
Tot de overgave die afgedwongen werd door te breken.
Overspoelen het hart.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten