De warmte geeft het bestaan de lichtheid van vleugels, lichamen bewegen
glanzend verscholen tussen het zand in de heuvels. Slechts nog zuchten en woorden verzwegen
Vinden zij vruchten van weelde en vol vocht..
Om veel meer in haar te ontdekken dan iemand ooit mocht.
woensdag, juni 20, 2012
dinsdag, juni 19, 2012
resume 1
al een heel jaar voorbij,
reden voor een klein resume,
even wat dingen op een rij
1e jaars dat waren "wij",
de oudere jaars dat waren "zij"
in 1 jaar de weg belopen van 'wij' naar 'zij'
gelopen van,
toeschouwer, naar iemand die participeren kan.
allemaal hebben we dit jaar
een eerste geboorte beleefd.
dankbare blikken ontvangen
omdat gewaardeerd word wat je geeft.
we hebben mooie,
maar ook spannende vrolijke
en emotionele momenten gekend.
maar ook ervaren dat je nooit alleen bent.
er is een begin gemaakt
naar waar we ooit willen zijn,
klein begonnen
om ooit op onze eigen manier heel groot te zijn
reden voor een klein resume,
even wat dingen op een rij
1e jaars dat waren "wij",
de oudere jaars dat waren "zij"
in 1 jaar de weg belopen van 'wij' naar 'zij'
gelopen van,
toeschouwer, naar iemand die participeren kan.
allemaal hebben we dit jaar
een eerste geboorte beleefd.
dankbare blikken ontvangen
omdat gewaardeerd word wat je geeft.
we hebben mooie,
maar ook spannende vrolijke
en emotionele momenten gekend.
maar ook ervaren dat je nooit alleen bent.
er is een begin gemaakt
naar waar we ooit willen zijn,
klein begonnen
om ooit op onze eigen manier heel groot te zijn
dinsdag, april 24, 2012
Nacht
Terwijl het vallen van de nacht
met zijn duisternis
de grote verschillen in status verdoezelt,
en de geneugten op de vele pleinen
ons ongeacht afkomst en ras binden,
vallen wij uiteindelijk als gelijken in slaap
Tot de ochtend zich weer aandient
en de wereld opnieuw in licht ontwaakt.
Met geen ander gezicht
dan het je eerder die nacht deed vermoeden.
In het licht
van de in aantocht zijnde morgenglorie
besef ik mij de schoonheid
die de nacht in al zijn eenvoud
met zich meebracht
en sluit vrede
met de duisternis.
met zijn duisternis
de grote verschillen in status verdoezelt,
en de geneugten op de vele pleinen
ons ongeacht afkomst en ras binden,
vallen wij uiteindelijk als gelijken in slaap
Tot de ochtend zich weer aandient
en de wereld opnieuw in licht ontwaakt.
Met geen ander gezicht
dan het je eerder die nacht deed vermoeden.
In het licht
van de in aantocht zijnde morgenglorie
besef ik mij de schoonheid
die de nacht in al zijn eenvoud
met zich meebracht
en sluit vrede
met de duisternis.
donderdag, maart 15, 2012
Over datum
Rokjesdag vandaag, de zon schijnt en Nederland heeft zin in de zomer,
Ik ook. Dus laten we beginnen aan de lente.. De terrasjes roepen dus geef ik, hoog zwanger dat wel maar braaf gehoor!
Het geluid van mijn hakken een voor stampend en bijna bezwijkend onder m'n gewicht op de houte tredes galmt door het trappenhuis, aan mijn arm draag ik mijn leren hand tas.
Mijn onwijze buik in m’n rokje maakt dat ik niet te snel kan en loop als een dronken pinguin.
In een glimp zie ik het spiegelbeeld van mijn rode lippen in het raam. De zon weerkaatst in de zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd en het zal niet lang meer duren of ook mijn blouse tekent donker af door het zweet op mijn rug. Ik glimlach als een hoer met kiespijn naar mijn spiegelbeeld.
Terwijl ik puffend hijgend en zwetend de laatste trap naar beneden af wil lopen voel ik het, warmte.
En het is niet die zelfde warmte die ik net op mijn gezicht voelde, de warmte van de zon.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat die langs mijn benen naar beneden loopt. Een donkere natte vlek breid zich voor mijn voeten uit en sijpelt over de eerste treden richting de voordeur. Toevallig, daar was ik ook naar opweg! maar ik heb zo het idee dat ik zojuist vertraging op heb gelopen.
Er schiet van alles door mijn hoofd, Is dit het? Even bedenk ik me dat ik al 3 weken braaf elke ochtend met veel moeite mijn benen scheer voor dit moment. Ik ben namelijk ruim 3 weken "over datum"
Hier sta ik dus, met gladde benen, op de trap, met m’n tas, in m’n pakje zonnebril op en op pumps te bevallen.
Oh mijn god, ik ga bevallen. Het is zover..
Nog staand op de trap met mijn gladde benen in gespreide stand zoek ik in mijn tas naar mijn mobieltje. het ziet er meer uit alsof ik onder schot word gehouden door het voltallige team van de FBI en word gevraagd het laatste beetje crack uit m'n tas te pakken.
Maar ik dwaal af.. help, waar is, ik realiseer me half dat ik huil, blij ben, in paniek ben en gestressed ben en nog steeds met mn benen wijd bovenaan de trap sta terwijl het vruchtwater al halverwege is. Die wedstrijd ga ik verliezen.. Ik voel, nee zie het aan m'n water!
ik ga nat maar in stijl de trap terug op om mij volledig te wijden aan de eindeloze klus die sinds enkele minuten dichterbij dan ooit voor mij ligt. Trede voor trede schieten de ramp scenario’s door mijn hoofd en bij elke trede lijkt er een nieuw rampscenario bij te komen.
Weer werp ik bij het opklauteren van de trap. een blik in de raam en zie mijn rode lippen. Ze zijn opgezet door het vocht wat ik al weken vasthoud en even zou ik mezelf sexy kunnen voelen met mijn Angelina Jolie look tja..in alle andere gevallen maar nu niet..
even schieten ook mijn borsten voorbij, die overgens expansioneel zijn gegroeid, gevolgd door de blik van mijn man. Ik hoor zijn stem terwijl ik aan zijn verlekkerde blik denk ' lieverd wat ben je toch sexy zwanger.' zwanger ben ik zeker, tenminste nog even..maar sexy voel ik me aller mist en geen rokjesdag of lippestift die daar invloed op heeft!
Maar de lente is begonnen,
En dit jaar als moeder.
Ik ook. Dus laten we beginnen aan de lente.. De terrasjes roepen dus geef ik, hoog zwanger dat wel maar braaf gehoor!
Het geluid van mijn hakken een voor stampend en bijna bezwijkend onder m'n gewicht op de houte tredes galmt door het trappenhuis, aan mijn arm draag ik mijn leren hand tas.
Mijn onwijze buik in m’n rokje maakt dat ik niet te snel kan en loop als een dronken pinguin.
In een glimp zie ik het spiegelbeeld van mijn rode lippen in het raam. De zon weerkaatst in de zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd en het zal niet lang meer duren of ook mijn blouse tekent donker af door het zweet op mijn rug. Ik glimlach als een hoer met kiespijn naar mijn spiegelbeeld.
Terwijl ik puffend hijgend en zwetend de laatste trap naar beneden af wil lopen voel ik het, warmte.
En het is niet die zelfde warmte die ik net op mijn gezicht voelde, de warmte van de zon.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat die langs mijn benen naar beneden loopt. Een donkere natte vlek breid zich voor mijn voeten uit en sijpelt over de eerste treden richting de voordeur. Toevallig, daar was ik ook naar opweg! maar ik heb zo het idee dat ik zojuist vertraging op heb gelopen.
Er schiet van alles door mijn hoofd, Is dit het? Even bedenk ik me dat ik al 3 weken braaf elke ochtend met veel moeite mijn benen scheer voor dit moment. Ik ben namelijk ruim 3 weken "over datum"
Hier sta ik dus, met gladde benen, op de trap, met m’n tas, in m’n pakje zonnebril op en op pumps te bevallen.
Oh mijn god, ik ga bevallen. Het is zover..
Nog staand op de trap met mijn gladde benen in gespreide stand zoek ik in mijn tas naar mijn mobieltje. het ziet er meer uit alsof ik onder schot word gehouden door het voltallige team van de FBI en word gevraagd het laatste beetje crack uit m'n tas te pakken.
Maar ik dwaal af.. help, waar is, ik realiseer me half dat ik huil, blij ben, in paniek ben en gestressed ben en nog steeds met mn benen wijd bovenaan de trap sta terwijl het vruchtwater al halverwege is. Die wedstrijd ga ik verliezen.. Ik voel, nee zie het aan m'n water!
ik ga nat maar in stijl de trap terug op om mij volledig te wijden aan de eindeloze klus die sinds enkele minuten dichterbij dan ooit voor mij ligt. Trede voor trede schieten de ramp scenario’s door mijn hoofd en bij elke trede lijkt er een nieuw rampscenario bij te komen.
Weer werp ik bij het opklauteren van de trap. een blik in de raam en zie mijn rode lippen. Ze zijn opgezet door het vocht wat ik al weken vasthoud en even zou ik mezelf sexy kunnen voelen met mijn Angelina Jolie look tja..in alle andere gevallen maar nu niet..
even schieten ook mijn borsten voorbij, die overgens expansioneel zijn gegroeid, gevolgd door de blik van mijn man. Ik hoor zijn stem terwijl ik aan zijn verlekkerde blik denk ' lieverd wat ben je toch sexy zwanger.' zwanger ben ik zeker, tenminste nog even..maar sexy voel ik me aller mist en geen rokjesdag of lippestift die daar invloed op heeft!
Maar de lente is begonnen,
En dit jaar als moeder.
zaterdag, februari 25, 2012
ekster en koekoek
Vrijgezellenfeestjes, GATVER
Als ik ergens een hekel aan heb zijn het vrijgezellen feestjes
de helaas-heid der dingen, de verloedering van ons menselijk soort.
Tijdens een vrijgezellenfeestje is er werkelijk niets wat ons nog onderscheid van koeien, vissen of andere niet menselijke soorten.
alle opgebouwde verworven civilisatie gaan ten gronde op vrijgezellen feestjes.
triestheid en hulpeloosheid drupt van onze uitgeleefde naar drank stinkende lichamen.
we schreeuwen het uit van opgekropte wanhoop, uit onze burgelijke levens die we dagelijks zonder bewuste invulling beleven. dag na dag.
Er word weken van te voren druk en hevig gediscussieerd over wat we gaan doen ons onszelf weer een ten schande te zetten tussen het andere plepse vrijgezellen volk op zaterdag die rond waggelen in gekke pakjes door een stad ma keuze.
Zou de hele friso affaire de vrijgezellen van Kees Tulleken zijn geweest? voor zover ik weet nog niet getrouwd met zijn NRCkoekoek.
Ik zie het voor me, stel oude mannetjes rond een strak gelakte eiken houten tafel, rode vloerbedekking en een kamer behangen met de rook van sigaren. en getingel van ijsklontjes in de gevulde glazen cognac.
De NRCkoekoek zit er bij, want het is haar kees. Ze heeft de heren van te voren wel verteld dat ze van de krant is en dat ze het een en ander op gaat schrijven. De heren maakt het niet uit. Het zijn de vrienden van kees en het word toch zijn vrijgezellen,
en tenslotte is Kees een beetje van ons allemaal. Iedereen heeft recht op informatie over elkaar en onjuiste informatie zou verschrikkelijk zijn.
Vorige week was het zo ver, Decadent als ze zijn de hoge heren, echte dokters.. de vrijgezellen van Kees Tulleken
Als totale vernedering moet kees het ziekenhuis in, in zijn skikleren, ja dat is grappig.. dan moet hij net doen of hij de prins kent, zijn informatie vragen en dit aan zijn vrienden vertellen. De koekoek Jannetje veranderd ineens in een ekster en heeft een plannetje. Ze oppert het idee om ook in het complot te gaan, zo leek het extra echt en ze zouden het zo net even iets groter aan kunnen pakken.
En zo zit er voor haar ook nog een mooi extra-tje in.. stiekem werd ze er heel geil van en ze ging er een beetje van gloeien.. borst vooruit. Even droomde ze weg zag ze zichzelf als op de voorpagina, in elk programma en de mensen zouden haar en haar 'echte dokter' aanbidden. Hoe later de avond werd, hoe voller de glazen cognac en des te voller het kladblokje van de koekoek en nog voller raakte ze van zichzelf. alles wat ze aan zou raken zou in goud veranderen.
Een van de vrienden van Kees, betrokken bij de invoering van het al meerdere malen in opspraak geraakte Electronisch patiënten dossier hoort een klok luiden maar kan de klepel niet geheel vinden. Hij vraagt zich openlijk af of het wel mag ivm de privacy waar we allemaal toch enigszins wat waarde aan hechtte en terwijl hij tijdens het uitspreken van deze gedachte zichzelf al afzwakt en zachter gaat spreken na gelang de zin vorderde, begrijpt hij dat hij als een emmer water op een brandend vuurtje is wanneer hij in de ijskoude ogen van de ekster kijkt. Maar na een extra glaasje cognac van de NRC-ekster maakt ook hij zich niet meer druk. en bij elke slok vind hij privacy iets van ver voor 2011. een beetje de bierfiets onder de vrijgezellen feestjes.
waarom? Waarom moeten we ons zelf altijd weer zo onsterfelijk belachelijk maken,
vernederen en generen voor elkaar en het ergste is nog. we vinden het ooh zo vermakelijk.
we gaan los, we vergeten even de teleurgang van ons dagelijkse routine waarin we zijn vast geroest, en daar staan we dan, als afgeschreven schepen maken we met onze ellende van elke kroeg een scheepskerkhof.
walgelijk.
Als ik ergens een hekel aan heb zijn het vrijgezellen feestjes
de helaas-heid der dingen, de verloedering van ons menselijk soort.
Tijdens een vrijgezellenfeestje is er werkelijk niets wat ons nog onderscheid van koeien, vissen of andere niet menselijke soorten.
alle opgebouwde verworven civilisatie gaan ten gronde op vrijgezellen feestjes.
triestheid en hulpeloosheid drupt van onze uitgeleefde naar drank stinkende lichamen.
we schreeuwen het uit van opgekropte wanhoop, uit onze burgelijke levens die we dagelijks zonder bewuste invulling beleven. dag na dag.
Er word weken van te voren druk en hevig gediscussieerd over wat we gaan doen ons onszelf weer een ten schande te zetten tussen het andere plepse vrijgezellen volk op zaterdag die rond waggelen in gekke pakjes door een stad ma keuze.
Zou de hele friso affaire de vrijgezellen van Kees Tulleken zijn geweest? voor zover ik weet nog niet getrouwd met zijn NRCkoekoek.
Ik zie het voor me, stel oude mannetjes rond een strak gelakte eiken houten tafel, rode vloerbedekking en een kamer behangen met de rook van sigaren. en getingel van ijsklontjes in de gevulde glazen cognac.
De NRCkoekoek zit er bij, want het is haar kees. Ze heeft de heren van te voren wel verteld dat ze van de krant is en dat ze het een en ander op gaat schrijven. De heren maakt het niet uit. Het zijn de vrienden van kees en het word toch zijn vrijgezellen,
en tenslotte is Kees een beetje van ons allemaal. Iedereen heeft recht op informatie over elkaar en onjuiste informatie zou verschrikkelijk zijn.
Vorige week was het zo ver, Decadent als ze zijn de hoge heren, echte dokters.. de vrijgezellen van Kees Tulleken
Als totale vernedering moet kees het ziekenhuis in, in zijn skikleren, ja dat is grappig.. dan moet hij net doen of hij de prins kent, zijn informatie vragen en dit aan zijn vrienden vertellen. De koekoek Jannetje veranderd ineens in een ekster en heeft een plannetje. Ze oppert het idee om ook in het complot te gaan, zo leek het extra echt en ze zouden het zo net even iets groter aan kunnen pakken.
En zo zit er voor haar ook nog een mooi extra-tje in.. stiekem werd ze er heel geil van en ze ging er een beetje van gloeien.. borst vooruit. Even droomde ze weg zag ze zichzelf als op de voorpagina, in elk programma en de mensen zouden haar en haar 'echte dokter' aanbidden. Hoe later de avond werd, hoe voller de glazen cognac en des te voller het kladblokje van de koekoek en nog voller raakte ze van zichzelf. alles wat ze aan zou raken zou in goud veranderen.
Een van de vrienden van Kees, betrokken bij de invoering van het al meerdere malen in opspraak geraakte Electronisch patiënten dossier hoort een klok luiden maar kan de klepel niet geheel vinden. Hij vraagt zich openlijk af of het wel mag ivm de privacy waar we allemaal toch enigszins wat waarde aan hechtte en terwijl hij tijdens het uitspreken van deze gedachte zichzelf al afzwakt en zachter gaat spreken na gelang de zin vorderde, begrijpt hij dat hij als een emmer water op een brandend vuurtje is wanneer hij in de ijskoude ogen van de ekster kijkt. Maar na een extra glaasje cognac van de NRC-ekster maakt ook hij zich niet meer druk. en bij elke slok vind hij privacy iets van ver voor 2011. een beetje de bierfiets onder de vrijgezellen feestjes.
waarom? Waarom moeten we ons zelf altijd weer zo onsterfelijk belachelijk maken,
vernederen en generen voor elkaar en het ergste is nog. we vinden het ooh zo vermakelijk.
we gaan los, we vergeten even de teleurgang van ons dagelijkse routine waarin we zijn vast geroest, en daar staan we dan, als afgeschreven schepen maken we met onze ellende van elke kroeg een scheepskerkhof.
walgelijk.
zondag, januari 29, 2012
Mama's handen
Klein en zacht
Dragen liefde
onvoorwaardelijk
Werken hard
altijd helpend
troostend helend
warm vol liefde
wonden stelpend
aangeboden,
zetten zich zelf opzij,
zonder oordeel
onvoorwaardelijk voor mij
Dragen liefde
onvoorwaardelijk
Werken hard
altijd helpend
troostend helend
warm vol liefde
wonden stelpend
aangeboden,
zetten zich zelf opzij,
zonder oordeel
onvoorwaardelijk voor mij
donderdag, januari 19, 2012
Wij
Hoe zou de wereld zijn, met minder grenzen en meer tijd?
Kon de wereld maar wat echter zijn,
Meer van wat het is dan wat het lijkt.
Of was de wereld maar wat stiller zodat iedereen kon zien in plaats van alleen maar kijkt
Was de wereld maar wat lichter,
Ietsje minder in plaats van altijd meer
Was de wereld maar wat eerlijker.
Helder maar zonder teleurstelling keer op keer
En was de wereld maar wat losser, iets minder vast en iets meer vrij.
Was de wereld maar iets makkelijker,
Iets meer van jou en mij.
Dan zouden we niet ik en zij zijn,
maar hadden we het over wij.
Kon de wereld maar wat echter zijn,
Meer van wat het is dan wat het lijkt.
Of was de wereld maar wat stiller zodat iedereen kon zien in plaats van alleen maar kijkt
Was de wereld maar wat lichter,
Ietsje minder in plaats van altijd meer
Was de wereld maar wat eerlijker.
Helder maar zonder teleurstelling keer op keer
En was de wereld maar wat losser, iets minder vast en iets meer vrij.
Was de wereld maar iets makkelijker,
Iets meer van jou en mij.
Dan zouden we niet ik en zij zijn,
maar hadden we het over wij.
Abonneren op:
Posts (Atom)