Alles

Het is niet meer
een vraag
of minder
of ik ben
juist

ik ben

Het is niet meer
een vraag
of minder
of jij bent
juist

jij bent
 
Het is niet meer
een vraag
of minder
of wij zijn
juist

wij zijn

beloofd

Als herfstbladeren getekend door tijd,  
geraakt door een lach uit het verleden, 
omhult door kwetsbaarheid, 

verder zeilend in het niets een leegte achter latent, 
varen we een toekomst in, op golven van verdriet
accepteren onze ogen een toekomst die nooit went.


Wind laat ons dansen in zijn levenslied,  
op zonnige en koude dagen
beïnvloed door onbeantwoorde vragen, 


maar zoals we daar staan, alsof alleen wij zien,
Zoals deze herfstbladeren heb ik niets te houden.
maar zie ik in het nieuwe groen mezelf weer terug 
misschien 

Still i rise

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may tread me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
'Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops.
Weakened by my soulful cries.

Does my haughtiness offend you?
Don't you take it awful hard
'Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin' in my own back yard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I'll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs? 

Still i rise

- Maya Angelou

Stilstaan

Ik wil mezelf te bewegen
In de wolken 
die voorbij waaien naar morgen

Ik probeer me zelf te warmen
in de zon 
die op gaat in de dag

Ik tracht mezelf aan te kijken
In de reflectie 
van de afnemende maan 

Ik zoek mezelf 
in 1000 sterren 
die ik kwijtraak aan het daglicht

Ik Was mezelf schoon 
in de regen 
die valt om op te gaan in de zee

Ik voed mijzelf 
Met de glimlach 
van een voorbijganger

Ik wilde me ervan gewisse
Dat niet ik 
dat gene was 
wat stil heeft gestaan

Dansen

Hij lokt
  
En verslokt
 me, 
Speelt in op gevoel
 
Berijd En ontspoort me 
met kansen
 
Legt de lat, wijst het doel
 

ontspringt en ontdanst me

Net opzij, kans weer voorbij
Hij verleidt
 , Begeleidt
 me

En ik raad op gevoel 

is dit evenwichtig en balans
 
Onder lat, in het doel
 

De piek op mijn dal 
Voor altijd het geval

Poissons D'Or

Debussy droomt met mij, 

neemt me mee, naar een plek waar een klein negertje als onzichtbaar bij een dalende zomerzon danst, samen in mijn dromen. alleen ik en hij

Wagner vecht met mij. 

mijn eenzame gevechten, ineens aan de oppervlakte vanuit de donkerste dalen. Harde klanken. Zij aan zij

Samen een gevecht beleven. 

Ik en hij

Maar alleen met Puccini kan ik huilen. 

Hij neemt me mee, mijn wil aan hem verloren, om samen in het mooiste van mij te zijn.Ons daar te verschuilen. Veilig samen. Alleen bij puccini is ik en hij 

Wij

Niets

Het is niet meer 

Een vraag

of minder

of wij zijn

Juist

Wij zijn